28-05-2002 - παράξενο δεν είναι το τότε και το τώρα δεσαν ετσι θλιβερά...

To σκηνικό παράξενο, βγαλμένο από μεταμοντέρνο σινεμά με αμφίβολο σενάριο χωρίς προσδιορισμένη λέξη μ' ανταριασμένη σκηνοθεσία...

Μέσα σε καυτές αμμουδιές τρέχουν δυο άνθρωποι ουρλιάζοντας αγάπες και λουλούδια... ποιος να αντέξει άραγε της αμμουδιάς το κάψιμο, ποιος να αντέξει να ληστέψει τις καρδιάς τα χρώματα λίγο πρίν η νύχτα γίνει μέρα, λίγο πριν το χαμόγελο του ήλιου φέξει για άλλη μια φορά στον τρομαγμένο από το ουρλιαχτό ουρανό?

Μεσα σε δρόμους σπασμένους σε κομμάτια, ανθρωποι τρεχουν ουρλιάζοντας ανόητα συνθήματα, συστήματα φορτωμένα, οργισμένες πενιές στον παράλογο ρυθμό... Ποιος θα σταθεί μπροστά το μενος να αγαλιάσει; ποιος θα αντεξει της λογικής το θόρυβο να κάνει παντιέρα; ποιος αλήθεια να ηγηθεί σε τούτο το ζαβό όχλο που όλο ξεχνά και βολεύεται;

Παράτονα μένει ακουμπησμένο το ματι σε ενα σωμα, σώμα παιδικό... σώμα που σπαρτάραγε ζωή, μα αψυχο φωτίζει πιο πολύ... Γεννιέται ελπίδα, την πυροβολούν εξ επαφής, μην τύχει και ριζώσει... Αδικος θανατος ακόμη πιο άδικη ζωή...

Πιο δίπλα θιασώτες που εξυπνοι θαρρουν πως είναι... μαέστροι ατρόμητοι ποδοπατούν ότι ιερό, ότι άξιο... ραγίζουν με θορύβους και μουρμουρητά καθε τι που ισορροπεί επικίνδυνα κι αόρατα... καινε και σπανε της λογικής τα όρια... Κι ο νους λοξοδρομεί...

Κι αυτοί ξεφρενα τρεχουν με φωτιά και οργή με παθος και πόθο... με ελπίδα κι απελπισία παντρεμένα σε ονείρου επανάσταση...

Μια διχάλα ξαφνικά ανοιγεται μπροστά τους... στέκουν τρομαγμένοι, το σκηνικό καταρρέει σαν από άμμο να ταν φτιαγμένο και παραδίνεται λάγνα στον πρώτο αέρα που το αγγιξε... Ηρθε η βολή και άραξε ράθυμα στης μέρας την καταχνιά... Γυρω μυρίζει χημικά... Γύρω αντεχω ακόμη και κοιτώ απ το γυαλί... Σιχαινομαι πολύ εμένα, εσένα εμάς... Παιρνω όρκο πως θα με εκδικηθώ....

Το ουρλιαχτό σκίζει για μιά στιγμή μονάχα του ουρανού το μπλέ και μένω εγώ ανταριασμένη να αναρρωτιέμαι ποιος λήστεψε την αισθητική από τουτο το παράλογο έργο...

Χριστίνα Σαββατιανού 28-05-2002 με προσθήκες 12-2008

Σοφία Κολοτούρου, το κοριτσάκι με τα Σπίρτα στα Εξάρχεια, Χριστούγεννα 2008

κοίτα τί βρήκα πάλι....

μια ευχή κι αυτή διαφορετική... από την Σοφία Κολοτούρου

ευχαριστώ πολύ για την άδεια αναδημοσίευσης...

================================================

ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ,
ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΓΕΙΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΑΠʼ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ΣΑΣ
(σύνθημα σε τοίχο των Εξαρχείων)

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, στην Τζαβέλλα
στέκεται για ώρα – κι έξω παίρνει να νυχτώνει.
Γωνία Μεσολογγίου, γιορτάζει μια παρέα
τον Αι Νικόλα, μες της νιότης τους την τρέλλα
και η μικρούλα βλέπει απέξω και κρυώνει.
Τα γεγονότα ακολουθούνε, τα μοιραία:

Μια σφαίρα μέσα στην καρδιά του Αλέξη.
Η κοπελίτσα ανάβει τώρα, μʼ αγωνία
το πρώτο σπίρτο: μια του μέλλοντος εικόνα,
ένα όνειρο καινούριο να επιλέξει.
Μα βλέπει, αντί για ειρήνη κι αφθονία,
του μίσους έναν επερχόμενο χειμώνα.

Σπάνε οι βιτρίνες, και γεμίζουν θρυψαλλάκια
οι δρόμοι γύρω, όπου ανάβουν οι φωτιές.
Μολότοφ πέφτουν, οργανώνονται πορείες:
Προπύλαια, Ακαδημία, και σκαλάκια
στο Σύνταγμα, Αλεξάνδρας – τώρα, συμπλοκές
κι ανάκατοι όλοι: μικροαστοί, μα και παρίες.

Άναψε σπίρτα τέσσερα τα βράδια,
για κάθε νύχτα που λαμπάδιαζαν οι δρόμοι.
Κάθε φορά η ίδια πάντα λέξη: “Οργή ! ”
“Κάψτε τα όλα, για να γίνουνε ρημάδια,
κυνηγηθείτε τώρα, κλέφτες κι αστυνόμοι
και πλακωθείτε, σε πορεία μαθητική”.

Στο πέμπτο σπίρτο διάβασε: “Αναρχία”
και “φτάνει πια” και “τέρμα, ήταν ως εδώ”.
Μα σπεύσαν κι άλλοι, στην αναμπουμπούλα.
Πιο κάτω: “ακρίβεια, ανισότητα, ανεργία”
(μίγμα συνθέσανε για χρόνια εκρηκτικό)
- ποιος κρύβεται όμως, κάτω απʼ την κουκούλα;

Στο έκτο σπίρτο, η μικρούλα μας παγώνει,
χαμογελά και βλέπει ωραία φώτα,
με ψαλμωδίες αγγέλων κι όλα τα ωσαννά,
με γαλοπούλα πλάι στο τζάκι κι έξω χιόνι.
Χριστούγεννα: όλα ειρηνικά, σαν πρώτα,
στην τηλεόραση, που ανάψαμε ξανά.

Οι δρόμοι σβήνουν, και στον καναπέ μας
γνώριμη η φιγούρα του Αι Βασίλη
μας περιμένει, μʼ ησυχία κι ασφάλεια.
Εικόνες βίας δεν είδαμε ποτέ μας
- δεν ρίξαμε ούτε λίγο τη Βαστίλλη.
Μα κάτι λείπει, κι είμαστε πια χάλια:

Καίνε τα σπίρτα, όταν βγουν απʼ το κουτί τους
- καίγοντʼ οι άνθρωποι, που ανοίξαν το κλουβί τους.

Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα

http://www.myspace.com/aptisteriatoneroketonaera

Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα

Κυκλοφορεί από τη LYRA ο νέος δίσκος του Μιχάλη Ανδρονίκου με τραγούδια για μικρούς και μεγάλους, με ήρωες ζώα. Τραγουδούν η Σίσσυ Κασσάνδρα, ο Γιάννης Λεκόπουλος. Συμμετέχει η Μαρία Φωτίου. Στίχους έγραψαν ο Νίκος Αϊβαλής (που είχε τη θεατρική και την εικαστική επιμέλεια), ο Βασίλης Γκίκας, η Νατάσα Κακογιαννάκη και η Αλέκα Εληώτη.

Μια όμορφη παρέα σκαρφίζεται χαρούμενα και συγκινητικά τραγούδια, τα οποία αφιερώνει στα «αδέσποτα του κόσμου» και σας καλεί να τα ακούσετε, να τα τραγουδήσετε και να τα χαρείτε μαζί της.

==========================

Μιχάλης Ανδρονίκου
Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα

Τα όργανα κουρδίζουν… ο μαέστρος ξεροβήχει… «Έτοιμοι; Ησυχία παρακαλώ! Αρχίζουμε!»
και…

«Σας καλωσορίζουμε! Μας καλέσανε μια μέρα απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα
πρόσκληση προσωπική, καθενός η ιστορία ν’ ακουστεί!»

Ένα ένα τα ζώα ξετυλίγουν την ιστορία τους… Η αλιγατορίνα που είναι ακόμα άσημη αλλά ονειρεύεται να γίνει πρίμα μπαλαρίνα, ο Ρούλης ο ελέφαντας που είναι χοντρούλης και κάνει δίαιτα για τα μάτια της καμηλοπάρδαλης που αγάπησε, ο κροταλίας ο Ηλίας που βρέθηκε στην όπερα της Μασσαλίας, η μαϊμού η Σουλτάνα που το σκάει από το κλουβί της στην Αθήνα για να ξαναβρεθεί ελεύθερη στην Αφρική, ο Φαίδωνας ο βάτραχος που παρά την ασχήμια του είναι πρίγκιπας για την καλή του, ο Άρης ο Λιοντάρης που είναι γεννημένος αρχηγός, το χταπόδι που είναι πάντα στυλάτο, ο Κοσμάς ο κάβουρας που ψάχνει καινούριο βράχο για ν’ αράξει, ο κόρακας ο Αλέκος που βλέπει τα καμένα δάση στην Ελλάδα , η Μάγια η κουκουβάγια η φίλη των ναυτικών και τέλος όλη η αγέλη που αποφασίζει να κατέβει στο δρόμο και να διαδηλώσει! «Δυο πόρτες έχει η Βουλή, ανοίξτε μια και βγείτε, γιατί μπουκάρουν οι τρελοί και τρέξτε να σωθείτε!»

Ένα άλμπουμ με στίχο έξυπνο και μουσική ‘για μεγάλους’, για παιδιά κάθε ηλικίας! Η μουσική είναι του Μιχάλη Ανδρονίκου πάνω σε στίχους των: Νίκου Αϊβαλή, Βασίλη Γκίκα, Νατάσας Κακογιαννάκη και Αλέκας Εληώτη. Τραγουδούν ο Γιάννης Λεκόπουλος και η Σίσσυ Κασσάνδρα ενώ τη Μάγια την κουκουβάγια ερμηνεύει η Μαρία Φωτίου.

Όπως σημειώνουν οι συντελεστές: «Τα τραγούδια αυτά είναι ο καρπός της συνεργασίας μιας όμορφης παρέας, που έζησε και χάρηκε πολύ δυνατές στιγμές κατά τη διάρκεια της δημιουργίας τους. Γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν με πολύ ενθουσιασμό και ιδιαίτερο κέφι απ’ όλους, κάτι που μας οδήγησε στην αυθόρμητη ανάγκη να τα μοιραστούμε πρώτα με φίλους και μετά με όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται να ακούσει μια διαφορετική προσέγγιση στο τραγούδι σήμερα. Ελπίζω να το χαρείτε όσο κι εμείς…»


Χορηγός επικοινωνίας ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 103,7 FM


Για περισσότερες πληροφορίες: τηλ. 210-9659904, -5 Άγγελος Κουτσούκης, Αναστασία Βασιλάτου, Μαίρη Μπρατάκου, Ήρα Χουσιάδα

===============================