Ώρα: 15:23
Χριστίνα Σαββατιανού
Λευκό, χαρά, τηλέφωνο, φίλες, ρολόϊ, διαδύκτιο, αγάπη, ταξίδι, αγωνία, έρωτας
Το εκνευριστικό τικ τακ του ρολογιού του θύμιζε το χρόνο που φλέρταρε με το μαύρο των μαλλιών του... έφευγε κλέφτης ζωτικών στιγμών κλέφτης ζωής.... Κοίταξε το λευκό τοίχο απέναντί του και πάνω του έγραψε το ταξίδι στη Χίο και στα άλλα νησιά... του βαλε χρώματα και πανάκια χάρτινα πάνω στα καράβια και μυρωδιές μαστίχας και κάπαρης...Ο Ερωτας, το πάθος για το σανίδι σκίαζαν τα πάντα.
Ξέχασε το τηλέφωνο στη καντίνα του θεάτρου, άφησε το διαδύκτιο να συσωρεύει τα μηνύματα που έστειλαν οι φίλες του... γιόμισε χαρά τα πνευμόνια του και έπαιξε όπως ποτέ πριν...
Η μόνη αγωνία ήταν για το τελος θα έχουν γιομίσει οι ψυχές του κοινού? Θα είναι όπως το θέλει όπως το προσμένει το χειροκρότημα?
Η χαρά γιόμισε ποτήρια με κόκκινο κρασί γλυκό και ζάλισε το νου την νύχτα που ήρθε....
Αύριο θα μιλήσεις στις φίλες θα τους πει "σ αγαπώ" σήμερα είναι η μέρα του πάθους.....
