15....

Αδυναμίας πρελούδια, ταξιδια παραλογα και αμφίβολες υποσχέσεις... κι εσύ κοιτάς δε ρωτάς δεν στιγματίζεις, κοιτάς και μασάς.... μέχρι φωτιά να καψει το χαρτινο κόσμο σου κι όλα να γίνουν απ την αρχή... μονο που εσύ θα λειπεις.... γιατί η αρχή δεν εχει ψέμα, ούτε λαθος.... μόνο ενα βήμα μια πνοή, και ένα όνειρο καθάριο σαν παιδιού που ακόμη δε γεννήθηκε...
Χριστίνα Σαββατιανού 12-10-2010

14...

λογίζεσαι αλόγιστα, κι αναρωτάς ποιος φταιει...
σκαλίζεις τοιχους και ονειρα σε δέντρα λαβωμένα, και ο φταιχτης εκεί μια ανάσα απο σενα, τον βλέπεις σε καθρέφτες σε βιτρίνες, σε μπαλες γυαλινες που μελλούμενα θολά μυνάνε....
Λογίζεσαι άλογα, αιτίες και σκοπούς ξένους, δανεικούς, κι ανποτε ο νους σου καθαρίζει, κρύβεσαι φοβισμένος της αλήθειας που αποφεύγεις κι ολο αναζητάς...
ποιος φταιει αραγε που ξεχασες ποιος είσαι
ποιος φταιει που επιλέγεις τη θολούρα σου να προσκυνάς?
ποιος φταιει που τα δωρα σου κατάρες και στοιχειά τα ονομάζεις?
ποιος φταιει που μικρός κι αδύναμος στον κόσμο σου αθόρυβα κι αόρατα σχεδόν νυχοπατάς?.....

Χριστίνα Σαββατιανού 12-10-2010

13...

Παραχώνεις τις αλήθειες σε χώμα ανήλιαγο - κρύβεις πισω απο βαριές κουρτίνες σκέψεις με φως - φοβάσαι να δεις, κι αφήνεις το κενό να σε κυκλώνει ράθυμα - ποτε θα πεις φτανει και θα ακούσεις? ποτε τα ματια θα ανοίξεις του εφιάλτη να κρυφτείς? βιάσου, ο χρόνος τελειώνει....

Χριστίνα Σαββατιανού 10-10-2010

ο θεός δεν πεθανε.... ο άνθρωπος πεθαινει....