colors and brushes...

such a distressful background... such a wretched foreground,.... 

and there in between with colors and dreams, with pleasures never tasted and hopes that die before they're born, me, standing blinded by the stinky smog of burnt minds, deafened by the screams of desperate non lived lives...

just standing there with colors and brushes never to be used... 

ideas burst into fireworks of moments full of desire... 

desires leave last breaths on the dimmest  shades of my colors... 

blurry voices within forgotten rainbows... there in between.... just a step close just an eternity away... 

(Christina Savvatianou 8-3-2013)

bits and strings...

sometimes I get connected to some subtle strings that are so creative, so perfect in shape and form and sound, that the mind becomes void to welcome these visitors that come out of nowhere ... 

This connection hurts the reality which is so empty of shape and form and sound, almost materializing it into a completely different dimension... 

I love those moments of connection, they cry unity in its uttermost expression.... 

And then, the rest of people appear, and those strings break, burst into billions of dark bits of stupidity and surrendering suicidal empty spaces.... 

(Christina Savvatianou. 07-03-2013)

Απαγορευμένη εικόνα ....

δες λοιπόν μια σουρεαλιστική εικόνα: η τηλεόραση στο δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού με την δημοσιογραφο να μιλάει με εντονο τροπο για τις θυσίες που πρέπει να γινουν για να σωθεί η χωρα, εχοντας ενα σενάριο προσεκτικά γραμμένο απεναντί της...

ενας φουκαράς απολυμένος εργάτης, ή ενας αγρότης καταχρεωμένος στην αγροτική, ή ενας πρωην εμπορος που μολις εκλεισε το μαγαζί του λόγω χρεών, με τρια παιδιά, κουκουλωμένος με κουβέρτα μια και δεν εβαλε πετρελαιο φετος, απεναντι απο το γυαλί, να εχει παρει χαρτί και μολύβι να γραφει να γραφει σαν τρελλός τι νεο θα χρωστάει με τα επιβεβλημένα μετρα για να διασφαλιστεί η δοση του δανειου που θα εξασφαλίσει οπως του λενε τα φαρμακα τη συνταξη του παππού και ισως φερει και αναπτυξη μια και οι τραπεζες που θα τα παρουνε δεν θα βαρέσουνε κανόνι...

γραφει γραφει προσθετει αφαιρει, δε βγαινουν, εντρομος ακουει τη συνεχεια του λενε για λεφτά πολλά λεφτά για νεους διορισμούς ημέτερων παιδιών σε θεσεις υψηλές και καλοπληρωμένες, και βγαινουν υπουργοί και με θάρρος λενε την αληθεια οτι με πεντακόσια ευρώ δεν μπορούν να ζήσουν...

κι εκεινος μενει εκει κοιτάζει, το μολύβι πεφτει απο το παγωμένο χερι, δεν βγαινει ο λογαριασμός, αν ο υπουργος δεν ζει με 500 εκεινος πως θα ζησει με τιποτε? εκεινον δεν τον αποζημίωσε η εταιρεία για το εργατικό ατύχημα ποτέ, ειπαν οτι ηταν εκεινος απρόσεκτος.,... ενώ ο πρωην πρωθυπουργός παιρνει καμποσα χιλιάρικα γιατί του βαλανε καποτε γκαζάκια... γκαζάκια να ειχαμε ενα γκαζάκι να φτιαχναμε καφέ.... αυριο περιμενει τον κλητήρα να του κανει εξωση γιατί το νοικι εμεινε εξι μηνες τωρα απλήρωτο, τι φταιει κι ο φουκαράς ο ιδιοκτήτης σκεφτεται, κι αυτός απο αυτο το διαράκι περιμένει.... τα παιδιά, τα παιδιά τι να κανω τα παιδιά? η κυρά μου με το ζάχαρο δεν μπορει πια να περπατήσει.... καθεται με τη κουβέρτα ακόμη και βλεπει το γυαλί...

ψεματα αλήθειες γεμίζουν το μυαλό και εκείνο μοιάζει ολο και πιο αδειο ολο και πιο οδυνηρή η σκεψη μια και δεν βγαινει τιποτε στο γαμημένο το χαρτί οποια πραξη και να κανει παλι μειον ειναι...

ντρεπεται πολύ φοβάται, τα παιδιά τι να κανει τα παιδιά? το μικρό περασε τη πνευμονία με τα πρωτα κρυα παραλίγο να το χασουνε, ευτυχώς πηρε το τελευταίο εκας ο πατερας με τη συνταξη του και πληρώσαν τα αντιβιωτικά.... σιγά σιγά παγωσε και το αλλο χερι οχι απο το κρυο απο την αδυναμία να κανει κατι να ψαξει καπου να βρει να καλύψει τις ανάγκες, να πληρώσει την εφορία το ΦΠΑ που του φορτώσαν το κλεισιμο του μαγαζιου και για την δηθεν αποζημιωση που ποτέ δεν πηρε.... τρεμει.... φοβάται, στο γυαλί οι αρχηγοί του λένε μεγάλες αλήθειες χωρις να τρεμουν, πληρώνονται αδρά, μα τα παιδιά... ξανασκέφτεται... τι θα τα κανω τα παιδιά και τη κυρά μου με το ζαχαρο ....

το μπαλκόνι ηταν ψηλά το εδαφος ομως φανηκε πολύ κοντά.... στις ειδήσεις ειπαν οτι ειχε ψυχολογικά προβλήματα ο σαραντατριάχρονος απολυμένος εργάτης, πρωην εμπορος, πλέον ανεργος, φτωχός πατερας οικογενειάρχης ανθρωπος απλός....

(Χριστίνα Σαββατιανού 8-12-2012)

Urge...

This urge to unite all those invisible bits, all those strings and thoughts, all those shadows and lights you have come across, all those expressions and non expressions.... this urge pushes hard inside and out...

This urge is ascending into worlds so pure, so true, that scare away the spoiled and ill trained by matter minds.... they burst into voids....

This urge doesn't resemble anything, doesn't imitate nor life nor death, this urge to unite is life, the only life so vivid and lucid that hurts and bruises  the false reality you are trapped in. this urge is your freedom path.

This urge is here, now, and embraces each moment each instant as it is, it acts like its the last thing I may do its demanding it urges me to fulfill its existence like no tomorrow will be there....

This urge is mystic hidden and yet simple, its secret untold and yet so loud to not be heard.

This urge is the only way love can exist in me, this way IS LOVE it evolves revolts never cease to be....


Christina Savvatianou 6-03-2013 

59.... Θολούρες....

μη με κανεις να ξεχάσω ανθρωπος πως ειμαι.... μη με σπρώχνεις να ξεχάσω ανθρωπος πως να ειμαι...

μη με κανεις να μισήσω με το ζορι γιατί τίποτε δε θα ναι οπως το περιμένεις ή οπως το σχεδίασες....

ασε με να ζήσω όπως έχω ανθρώπινα επιλέξει, μη τυχόν και τη δική σου ανάσα πριν πεθάνω τη στερήσω...


Χριστίνα Σαββατιανού 5-3-2013