άλλοι μιλάνε για το αυριο την ωρα που το τωρα τελειώνει τη ζωή...
μιλάνε πολλοι... μιλάνε πολύ...
μιλάω κι εγώ λέξεις αταίριαστες για να χω καπου να σταθώ...
ο χωρος τους αβέβαιος και φοβάμαι...
οι λέξεις οι αταιριαστες όμως πιο στέρεες μοιάζουν, νιώθω πως μπορούν και με βαστάνε....
μοιάζει στη σιωπή να καταφεύγει ο φόβος μα στα ονειρα των λέξεων κρύβεται ακόμη η ζωή ....
(Χριστίνα Σαββατιανού 24-02-2013)
