Sfairy tale (Part 1-2-3) απο τον Βαγγέλη Κράτσα

Ο αγαπημένος μου φιλος Τσιου, μου εστειλε προχθες ενα αποσπαμσα ενός παραμυθιού, δεν ειχαμε σύνδεσμο αλλα σταθηκα τυχερή και γνωριζε ότι το εχει γραψει ο Βαγγέλης Κράτσας, ήξερε και που μπορούσα να τον βρω να ζητήσω την αδειά του να το μοιραστώ εδώ στις παραξενιές μου και νάτο... (ευχαριστώ και τους δυο, τον Τσιου που μου το εδειξε, και τον Βαγγέλη που μου επέτρεψε να το αναδημοσιευσω)...

(αλήθεια, ειναι η ζωή που φτιαχνει τα παραμύθια, ή εκείνα την αντιγράφουν???)
(έτσι στο ασχετο για κεινο το παιδί που χάθηκε άδικα, τον Αλέξη, κι ο δικηγόρος του φερόμενου φονιά του, συμπονάει σημερα εναμιση χρονο σχεδόν μετά την εθνική μας πορνοστάρ....

Ειναι κι ο Μάριος ο κολυμβητής αυτές τις μερες, αλλα αυτός τη γλίτωσε δεν ματώθηκε....κι ανασαίνει ακόμη....

(καιροί άλογοι, ουτε καν παράλογοι, κι εμείς απλοί θεατές, μασώντας κι αναμασώντας...

Θεέ μου σώσε τα παιδιά.....

http://www.youtube.com/watch?v=2skR-SqNXjk



================================================

Sfairy tale (Part 1)
Friday, December 12, 2008 at 1:38pm

Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη...

Ενα μικρό παραμυθάκι θα σας διηγηθώ που έλαβε χώρα στη μαγική χώρα του Πουθενά. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς ό,τι γουστάρετε.

Κάποτε στη μαγική χώρα του Πουθενά ζούσε ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι, ο Αλέκος. Ο Αλέκος ήταν γόνος πάμφτωχης οικογένειας, με τη μητέρα του να διατηρεί ένα φτωχικό κοσμηματοπωλείο στην οδό Κουκουρεστίου, που να φανταστείτε είναι τόσο στενή ώστε δε χωράς καλά-καλά να περάσεις, τον πατέρα του να βολοδέρνει σε μια τράπεζα βγάζοντας με χίλιες δυσκολίες το μεροκάματο και το σπίτι του (καλύτερα τρώγλη ας την πούμε) να βρίσκεται στο Παλαιό Ψιλικό, όπου συνήθως διαμένουν οι ψιλικατζήδες και μη έχοντες πού την κεφαλή κλίναι.
Εξαίρετος πάντα στη διαγωγή του στο σχολείο, ο Αλέκος ήταν πάντα ο αγαπημένος μαθητής των καθηγητών του για το ήθος και την ευπρέπεια που επεδείκνυε σε κάθε περίσταση. Αυτό το ήθος ήταν ακριβώς εκείνο που τον διέκρινε κι εκείνο το μοιραίο βράδυ, όταν συζητούσε με την παρέα του για το πού θα πάνε.
«Ο,τι και να γίνει, να μην αργήσουμε παιδιά», είπε με κατεβασμένο το κεφάλι η πάντοτε σεμνή Βάγια, «πρέπει το πρωί να βρίσκομαι στο παρθεναγωγείο νωρίς-νωρίς».
«Κι εγώ έχω κατηχητικό», πρόσθεσε ο Αντώνης. «Αν αργήσω, ο πατήρ Οράτιος θα με μαλώσει» συμπλήρωσε τρέμοντας μπροστά στην ιδέα της παρατήρησης από τον σεβαστό κληρικό.
«Πάμε τότε στην πλατεία Επτατελείων», πρότεινε ο Αλέκος. «Εχουν σήμερα συνάντηση οι Πρόσκοποι στο Τριπλό Καφέ. Νομίζω μάλιστα πως πιο μετά έχει συναυλία ο Κοινούσης στο Αχ Κλαμπ με θρησκευτικά τραγούδια».
«Πάμε, πάμε», συμφώνησαν όλοι εν χορώ και ξεκίνησαν για τη γραφική κεντρική πλατεία.
Στο δρόμο είδαν, λίγο πριν φτάσουν στον προορισμό τους, ένα περιπολικό της Αμεσης Δράσης που είχε σταματήσει ένα φανάρι παρακάτω.
«Παιδιά, παιδιά, ένα αυτοκίνητο της Αστυνομίας, κοιτάξτε», φώναξε γεμάτος χαρά ο Αλέκος. «Τι καλά που υπάρχουν και αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που μοχθούν ολημερίς και οληνυχτίς για να μας προστατέψουν με κίνδυνο της ζωής τους! Γρήγορα, μην καθυστερείτε, ελάτε να μαζέψουμε λουλούδια για να ράνουμε το αμάξι τους!»
Ευτυχώς, οι τρεις φίλοι στάθηκαν τυχεροί, καθώς ακριβώς δίπλα από το σημείο που στέκονταν υπήρχε ένας μικρός κήπος με το συρματόπλεγμα κομμένο σε μια γωνιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπήκαν μέσα κι άρχισαν να μαζεύουν λουλούδια για να ράνουν το μπατσάδικο. Επρεπε να κάνουν γρήγορα, γιατί μπορεί τώρα να ήταν σταματημένο στο φανάρι, σύντομα όμως θα ξεκινούσε και πάλι. Ωστόσο, και μόνο η σκέψη πως θα έδιναν χαρά στους ηρωικούς αστυνομικούς με αυτή τη μικρή έκπληξη που τους ετοίμαζαν, έδινε φτερά στα πόδια των τριών φίλων.
....................................................................................

«Γαμοφάναρο αυτό ρε συ Αριστείδη», μουρμούρισε ο Ειδικός Φρουρός Βασίλειος Παιδοκτόνος στο συνάδελφό του Αριστείδη Γρηγοροσφαιρίτη που καθόταν δίπλα του μέσα στο περιπολικό της Αμεσης Δράσης.
«Ναι ρε συ» συμφώνησε ο Αριστείδης προσπαθώντας να πνίξει ένα χασμουρητό. «Αντε να τελειώνουμε και με αυτή την κλήση... τι είναι, είπαμε; Κοινή ησυχία»;
«Ναι, ένα πάρτι λέει έχουν οι γείτονες... οι συνήθεις μαλακίες».
«Ρε συ Βασίλη, τι είναι τούτοι εδώ που είναι σκυμμένοι μπροστά, εκεί στο οικόπεδο; Κάτι μαζεύουν από κάτω, βλέπεις»;
«Δίκιο έχεις Αριστείδη... αμάν, την κάτσαμε τη βάρκα... σίγουρα είναι αναρχικοί που μαζεύουν πέτρες! Να, κοίτα, ένας πάει να κόψει κι ένα κλαδί... όχι ρε πούστη μου και σε λίγο θα τελείωνε κι η βάρδια...»
«Κάτσε ρε Βασίλη, σταμάτα λίγο το αμάξι, να βγω με την πιστόλα για να ρίξω μερικές στον αέρα μπας και φύγουν τα καθίκια...»

================================================

Sfairy tale (part 2)
Saturday, December 13, 2008 at 5:00pm

Τα τρία παιδιά άρχισαν να προχωρούν προς το περιπολικό με τα χέρια πίσω, προκειμένου να μη φανεί η έκπληξη. Ο Αντώνης κρατούσε κόκκινα τριαντάφυλλα, η Βάγια κλάδους ελαίας και ο Αλέκος είχε κρυμμένο στα χέρια του το βαρύ πυροβολικό: Μια γλάστρα με έναν ολάνθιστο κρίνο, που η μυρωδιά του και μόνο θύμιζε άρωμα του Παραδείσου.
Ο Αριστείδης Γρηγοροσφαιρίτης άρχισε να πλησιάζει με το χέρι στη θήκη του όπλου, σαν τους καουμπόιδες στις ταινίες του Σέρτζιο Λεόνε, έτοιμος για όλα. Ο Βασίλειος Παιδοκτόνος είχε μείνει μέσα στο αμάξι, για να προσφέρει κάλυψη εάν και εφόσον χρειαστεί, στον ατρόμητο συνάδελφό του. Καθώς οι τρεις φίλοι είχαν πλησιάσει πια τον Αριστείδη σε αρκετά κοντινή απόσταση, φώναξαν με μια φωνή: "Σουρπράιζ, σουρπράιζ!" και έραναν τον αστυνομικό με τα τριαντάφυλλα, ενώ ταυτόχρονα πρόταξαν τους κλάδους ελαίας με ένα αθώο, αγγελικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα εφηβικά πρόσωπά τους.
Ολα γίνονται πολύ γρήγορα για τον Αριστείδη Γρηγοροσφαιρίτη. Το μυαλό του θολώνει. Δεν βλέπει πια την πραγματικότητα, αλλά ταξιδεύει πίσω στο παρελθόν, όταν κυνηγούσε εκείνη την ομάδα αναρχικών που είχαν καταφέρει να τον τουλουμιάσουν στο ξύλο και να τον ντροπιάσουν παίρνοντας το όπλο του, το σύμβολο της επαγγελματικής καταξίωσης, του ανδρισμού και, πάνω απ΄όλα, του μεριδίου εξουσίας που το πεπρωμένο θέλησε να κατέχει σε αυτό το Σύμπαν.
Ναι, τώρα έβλεπε τα πάντα πεντακάθαρα. Ενας πιτσιρικάς του πετούσε πέτρες παντού, σε όλα τα σημεία του σώματος και πονούσε, ούρλιαζε από τους πόνους. Και η κοπέλα... η κοπέλα ήταν έτοιμη να τον χτυπήσει με τα καδρόνια που έκρυβε περίτεχνα πίσω από την πλάτη της... Και ο τρίτος της παρέας, που πλησιάζει επικίνδυνα κοντά, τι είναι έτοιμος να βγάλει; Μα, ναι! Είναι μια μολότωφ! Και είναι έτοιμος να τη ρίξει! Δες το κάθαρμα, πώς χαμογελάει έτσι σαδιστικά... Δεν ξέρει όμως πως δεν είναι αυτός που θα χαμογελάσει τελευταίος...
Ο Αριστείδης Γρηγοροσφαιρίτης κατάλαβε πως έπρεπε να δικαιώσει το οικογενειακό επώνυμο. Η δειλία δεν υπήρξε ποτέ στο αίμα του, πάντοτε έπαιρνε άμεσα ακόμα και τις πιο δύσκολες αποφάσεις. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και μία ήταν η λύση που υπήρχε διαθέσιμη. Πριν ο Αλέκος ρίξει τη μολότωφ, έβγαλε το όπλο του και πυροβόλησε. Ο αναρχικός έπεφτε στο έδαφος μέσα σε μια λίμνη αίματος και οι δυο φίλοι του τράπηκαν σε άτακτη φυγή, πετώντας βιαστικά στο έδαφος τα πυρομαχικά τους...
------------------------------------------------------------------------------------

Στα τηλεοπτικά κανάλια σήμανε συναγερμός. "Φέρτε πίσω όλους τους συντάκτες και τους κάμεραμεν που ασχολούνται με τη Μονή Βατοπετρίου και ανακαλέστε όλες τις άδειες. Εχουμε θέμα" ήταν το μήνυμα που έπεσε από όλους τους διευθυντές ειδήσεων και σύντομα όλο το προσωπικό βρισκόταν σε θέσεις μάχης. Με έκτακτα δελτία ειδήσεων που παρουσίαζαν το ταχύτερο δυνατό αμοντάριστα πλάνα από όλη την Αθήνα, η ενημέρωση ήταν συνεχής. Από όλες τις λαϊκές συνοικίες, τη Βεγγάλη, τα Καφάσια, την Αλητεία και τον Κηφήνα, εκατοντάδες κουκουλοφόροι είχαν λάβει το μήνυμα και πλησίαζαν προς τον τόπο του εγκλήματος, έτοιμοι να πάρουν εκδίκηση για το αθώο αίμα που χύθηκε στην πλατεία Επτατελείων. Τα κινητά είχαν ανάψει, καθώς περίμεναν τις οδηγίες από το Αρχηγείο.
"Ακούστε προσεκτικά", τους είπε από τηλεφώνου ο Μεγάλος Αρχηγός, που ποτέ κανείς δεν είχε δει το πρόσωπό του, όλοι όμως τον σέβονταν και είχαν ορκιστεί τυφλή υπακοή σε Αυτόν. "Κατ΄αρχάς, μην πειράξει κανείς Δημόσιες Υπηρεσίες. Το Επαναστατικό Κίνημα δεν θα προσφέρει άλλοθι στους υπηρέτες του συστήματος για να την κοπανήσουν από τις δουλειές τους με την πρόφαση των επεισοδίων. Αρκετά πια με τις κοπάνες τους για ψύλλου πήδημα. Εκεί, ας μείνουν κολλημένοι στις καρέκλες τους μπας και κάνουν καμιά δουλειά, έστω και κατά λάθος".
Ολοι κούνησαν με θαυμασμό τα κεφάλια τους ακούγοντας τα σοφά λόγια του Μεγάλου Αρχηγού. "Και με τα μαγαζιά, Αρχηγέ, τι να κάνουμε;"
"Κοσμηματοπωλεία, πολυτελείς καφετέριες, ακριβά εστιατόρια, είδη ρουχισμού και υπόδησης - φίρμες..."
"...Να τα κάψουμε, ε; Να μη μείνει τίποτα;"
"Οχι, ρε βλάκα! Ηλίθιος είσαι; Αυτά δεν θα τα πειράξετε, ανήκουν στους δικούς μας. Τα υπόλοιπα ρημάξτε τα, ειδικά κάτι κουμπιουτεράδικα στην οδό Πουρνάρα γιατί όταν είχα πάει το λάπτοπ μου για σέρβις αρνήθηκαν να μου αλλάξουν την κάρτα γραφικών, τα καθίκια! Αν σας πει τίποτα καμιά γριούλα, απαντήστε πως σεβόμαστε το μόχθο όλων, αλλά είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε για να αποκτήσουν όλοι επαναστατική συνείδηση και να σηκωθούν επιτέλους από καρέκλες, πολυθρόνες, κρεβάτια, ντιβάνια, ανάκλιντρα, καναπέδες και να ενωθούν μαζί μας. Α, και, μια και το θυμήθηκα, αν βρείτε κανένα καλό ανάκλιντρο φέρτε το στα κεντρικά γιατί σε αυτό που είχα έσπασε ο σουμιές".
------------------------------------------------------------------------------------

Στο γραφείο του πρωθυπουργού Μαν. Καραλή τα τηλέφωνα είχαν ανάψει. "Πρόεδρε, τι να κάνουμε; Εχει ξεσηκωθεί ολόκληρη η Αθήνα, γίνεται χαμός παντού. Πρέπει να πάρετε μια απόφαση".
"Μην ανησυχείς, Πετρόπουλε παιδί μου. Τα ρυθμίζω όλα. Ηδη αυτή τη στιγμή έχω μια τηλεδιάσκεψη που θα λύσει το μεγάλο πρόβλημα".
"Ναι, Πρόεδρε; Μιλάτε με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;"
"Οχι, βρε κουτό. Εχω στη μια γραμμή τη γραμματεία της UEFA και στην άλλη τον Πατέρα. Τα κανόνισα όλα. Το ματς του Πανπουθεναϊκού με την Ανηφόρα θα γίνει κανονικά. Εστειλα και όλους τους αστυνομικούς εκεί για να φυλάνε το χώρο."
------------------------------------------------------------------------------------

Στα γραφεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης γινόταν ήδη σύσκεψη για το θέμα με όλα τα μεγάλα στελέχη να επεξεργάζονται τις θέσεις του κόμματος για τις ταραχές που είχαν πλέον γενικευθεί.
"Ο πρωθυπουργός ακολουθεί έξυπνη τακτική", σημείωσε ο Πρόεδρος, χαϊδεύοντας απαλά το μουστάκι του. "Δεν στέλνει τα ΜΑΤ να χτυπήσουν παρά μόνο να παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα. Ετσι δεν μπορούμε να τον καταγγείλουμε για δεξιά πολιτική."
"Και τι θα κάνουμε, Πρόεδρε;" ρώτησε με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του ο Ζενιφέλος. "Θα στηρίξουμε την τακτική που ακολουθεί για να μην πουν δεξιούς κι εμάς;"
"Κάτι τέτοια λες, Βαγγέλη, και δεν θα γίνεις ποτέ Πρόεδρος στη θέση του Προέδρου. Φυσικά και θα ζητήσουμε άμεσα μέτρα για την προστασία των μικρομεσαίων που βλέπουν τα καταστήματά τους να καταστρέφονται. Αυτοί εξάλλου μας ψηφίζουν. Ετοίμασε μια ανακοίνωση που να ζητά τα ΜΑΤ να ρίχνουν στο ψαχνό εφόσον χρειαστεί."
"Και το αριστερό μας προφίλ, Πρόεδρε;"
"Φρόντισε, Βαγγέλη, να κοιτάς τις κάμερες ανφάς και δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα. Αν σας ζορίσει κανείς, πείτε πως πάνω από το αριστερό προφίλ προέχει το θεσμικό μας καθήκον. Και το θεσμικό μας καθήκον είναι να εναντιωνόμαστε στις αποφάσεις της κυβέρνησης, όποιες κι αν είναι αυτές."

===============================================

http://www.facebook.com/note.php?note_id=40079358765
Sunday, December 14, 2008 at 9:46pm

Στον Περισσό η συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής ήταν έτοιμη να ξεκινήσει. Το μόνο που απέμενε ήταν να τελειώσει η συντρόφισσα Αλέκα Παπαβαλέ τη συνομιλία με τη Φιλιππινέζα της:
"...Μα το είπαμε, Φιντελίνα, δεν μπορείς να πάρεις άδεια φέτος τα Χριστούγεννα... Οχι, όχι, το κόμμα αναγνωρίζει το δικαίωμα στην εργασία, όχι στο αραλίκι... Α, και μην ξεχάσεις να πεταχτείς να πάρεις τη μικρή από το αμερικανικό κολλέγιο, γιατί εγώ έχω συνεδρίαση και θα αργήσω σήμερα..."
"Ξεκινάμε, λοιπόν, σύντροφοι, ας δούμε τα θέματα που έχουμε για την ατζέντα της σημερινής συνεδρίασης. Ξεκινάμε, όπως πάντα, με το πρωτοσέλιδο του αυριανού Τριζοφράχτη. Τι προτείνει ο σύντροφος Σπύρος Μαστροχαλατζής;"
"Συντρόφισσα Γραμματέα, νομίζω πως πρέπει να επικεντρώσουμε την αγωνιστική μας δράση και μέσα από το κομματικό έντυπο στις μεγάλες αυθόρμητες αγωνιστικές κινητοποιήσεις του λαού με αφορμή τη φριχτή δολοφονία του δεκαπεντάχρονου στην πλατεία Επτατελείων. Ολόκληρη η χώρα του Πουθενά έχει αναστατωθεί και πρέπει να εκφράσουμε το σφυγμό των απλών ανθρώπων που αγωνιούν για τη νέα ασέλγεια του Συστήματος απέναντι στην αγωνιζόμενη νεολαία".
"Σπύρο, καλά τα λες, απάντησε μετά από λίγη σκέψη η Αλέκα, ξεχνάς ωστόσο μια σημαντική παράμετρο: Ολες οι εφημερίδες που υπηρετούν τον καπιταλισμό και τις παραφυάδες του θα βγουν με τέτοια πρωτοσέλιδα για να πουλήσουν φύλλα. Ο Τριζοφράχτης θα χαθεί ανάμεσά τους. Οχι, σύντροφε. Εδώ είναι που οφείλουμε ως κόμμα κομμουνιστικό και επαναστατικό να δείξουμε τη διαφοροποίησή μας, να αναδείξουμε τα πραγματικά προβλήματα της εργατιάς και να μη γίνουμε η ουρά των κουκουλοφόρων. Βάλτε για πρωτοσέλιδο την απεργία των εργατριών στις βιοτεχνίες εσωρούχων της Ανω Κολοπετινίτσας και στείλτε εκεί κανένα παληκάρι από την Κεντρική Επιτροπή μπας και μαζέψουμε και κανένα βιογραφικό".
"Μα καλά, συντρόφισσα Γραμματέα, με τις κινητοποιήσεις δεν θα ασχοληθούμε καθόλου; Να μη βγάλουμε καμιά ανακοίνωση, κατιτίς..."
"Δε χρειάζεται, θα κάνουμε αυτό που κάνουμε πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Ξαμολήστε στα κανάλια τη συντρόφισσα Λιάνα."
-------------------------------------------------------------------

Στη Μονή Πετράκη η Ιεραρχία ήταν εμφανώς προβληματισμένη: "Τι να κάνουμε;" αναρωτήθηκε ο Αγιος Φιλιπποχωρίου. "Κοιμάται για οχτώ μέρες τώρα χωρίς διακοπή. Μήπως πρέπει κάποιος να τον ξυπνήσει;"
"Η αλήθεια είναι πως το παραέκανε αυτή τη φορά. Μην ανησυχείτε όμως, ενημέρωσα τον Αρχιμανδρίτη της Αρχιεπισκοπής να τον ειδοποιήσει. Τώρα που μιλάμε πρέπει να ετοιμάζει την ανακοίνωση προς τη νεολαία", καθησύχασε τους σεβάσμιους μητροπολίτες ο Αγιος Περαχώρας και των Αποκεί Νήσων. "Α, πάνω στην ώρα, πρέπει να είναι ο Αρχιμανδρίτης, του είπα να ειδοποιήσει όταν όλα είναι ΟΚ", πρόσθεσε καθώς σήκωνε το τηλέφωνο που χτυπούσε με το γλυκό και χαρμόσυνο ήχο της γιορτινής καμπάνας.
"Ολα εντάξει, πατέρα Αμβρόσιε; Α, εξαίρετα, εξαίρετα... Ανακοίνωση προς τη νεολαία, τους μαθητές και τον απλό λαό του Πουθενά, πολύ ωραία... Και δε μου λες, έστειλες την ανακοίνωση του Αρχιεπισκόπου με μεγάλα γράμματα στις λαϊκές εφημερίδες, και τον προϋπολογισμό της Εκκλησίας με εκείνα τα βυζαντινά fonts - ψείρες που δεν διαβάζονται ούτε με φακό στον Κόσμο του Επενδυτή, όπως σου είχα πει;"
Για μια στιγμή ο Αγιος Περαχώρας πάγωσε και τα γένια του φάνηκε να ασπρίζουν ακόμα περισσότερο.
"Τι... τι ακριβώς εννοείς όταν λες πως έκανες ένα μικρό λάθος;"
-------------------------------------------------------------------

Η οικογένεια του Αλέκου, μέσα στο βαρύ της πένθος, ετοιμαζόταν σιγά-σιγά για το θλιβερό καθήκον της κηδείας. Ολοι συμφωνούσαν: Η τελετή έπρεπε να γίνει αυστηρά σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, ώστε ο νεκρός Αλέκος να μη γίνει για δεύτερη φορά θύμα, πέφτοντας στη βορά των Μέσων και των Κουκουλοφόρων που διψούσαν για ακόμα περισσότερο αίμα. Μια ανησυχία βέβαια υπήρξε για το αν η επιθυμία θα γίνει σεβαστή, ωστόσο οι όποιες αμφιβολίες σύντομα διαψεύστηκαν από την πραγματικότητα: Στη χώρα του Πουθενά μπορεί μεν να υπάρχει ελαστική ηθική σε πολλά πράγματα, όταν όμως πρόκειται για τον πόνο μιας οικογένειας που έχασε το παιδί της, η επιθυμία γίνεται νόμος: Σε κανέναν δεν πέρασε ούτε καν η σκέψη να διαταράξει τη σεμνή τελετή της ταφής του δεκαπεντάχρονου, και η οικογένεια μπόρεσε να αποχαιρετήσει ήσυχα το αγγελούδι της, οδηγώντας το σιωπηλά, με μόνο το κλάμα της μάνας να σπάζει τη βουβή ακολουθία, στην τελευταία κατοικία του,
χωρίς ανεπιθύμητες έξωθεν παρεμβάσεις...
---------------------------------------------------------------------

Ο Αλεξ Κούγκαρ καθόταν στο γραφείο του βυθισμένος στις σκέψεις. "Εσπασα στο ξύλο την πρώην γυναίκα μου, κονταρίστηκα με τον Γαρυφαλλόπουλο, έδειρα όσους διαιτητές βρήκα μπροστά μου που ήταν πιο κοντοί από μένα, βγήκα σε όλα τα κανάλια, ακόμα και των ποταμών, δημοσιοποίησα παντού τη μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία μου, έγραψα εκεί που δεν πιάνει μελάνι ακόμα και το σύλλογό μου, τι άλλο πρέπει τελοσπάντων να κάνω, Θεέ μου, για να διατηρηθώ στην επικαιρότητα και να συνεχίσω να πηδάω τα καλύτερα μοντέλα της πιάτσας;"
Το τηλέφωνο χτύπησε. Ο Αλεξ Κούγκαρ ένιωθε πως κάποιος εκεί ψηλά τον σκεφτόταν ακόμα. "Εμπρός... ναι, ναι, και βέβαια... έρχομαι αμέσως... Οχι ρε, τρελός είσαι; Από κανέναν δε θα ζητήσεις συγνώμη, θα είναι σα να ομολογείς την ενοχή σου. Εχε μου εμπιστοσύνη και σύντομα θα ζητούν οι άλλοι συγνώμη από σένα."
Ο Αλεξ Κούγκαρ έκλεισε το τηλέφωνο φανερά ικανοποιημένος. "Ναι, θα πηδήξω και αύριο", ούρλιαξε από χαρά. "Είναι θέλημα Θεού."

------------------------------------------------------------------------

Ο υπερήρωας Χίρο Νακαμούρα, άρχοντας του χώρου και του χρόνου, είχε δουλειά να κάνει, μαζί με τον πιστό παιδικό του φίλο. "Αντο, πρέπει να πάμε επειγόντως στη χώρα του Πουθενά, μερικές ημέρες πίσω στο χρόνο. Η ισορροπία του κόσμου απειλείται σοβαρά για μια ακόμα φορά."
"Μιλάς για τα τραγικά γεγονότα που δείχνουν οι ειδήσεις, Χίρο, έτσι δεν είναι; Τα είδα κι εγώ, κοντεύει να ξεσπάσει εμφύλιος..."
"Το ξέρω, Αντο, μην ανησυχείς όμως. Αυτή τη φορά θα τα κάνω όλα σωστά. Θα γυρίσουμε πίσω ακριβώς τη στιγμή που η σφαίρα απέχει μόνο λίγα εκατοστά από την καρδιά του δεκαπεντάχρονου, θα σταματήσω το χρόνο και θα αλλάξω την πορεία της σφαίρας ώστε να αστοχήσει."
"Και σίγουρα είναι πανεύκολο για σένα, Χίρο. Αλλωστε τώρα ελέγχεις πλήρως τις δυνάμεις σου, όχι όπως τότε..."
"Ασε, Αντο, μη μου το θυμίζεις. Ημουν άπειρος τότε... Επρεπε κιόλας να γυρίσω χιλιάδες χρόνια πριν, τότε που στην ίδια χώρα γίνονταν πάλι τα ίδια... Εχουν δίκιο όσοι λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται... Μόνο που τότε απέτυχα, η χώρα βυθίστηκε στο χάος, καταστράφηκε και χρειάστηκαν αιώνες για να ξαναδημιουργηθεί, έστω και στην άχαρη σημερινή μορφή της..."
"Τουλάχιστον, Χίρο, όταν ξαναδημιουργήθηκε απέκτησε καλύτερο όνομα. Οπως και να' χει, "Χώρα του Πουθενά" είναι απείρως προτιμότερο από εκείνο το χαζό... μα πώς τη λέγανε;"
"Ναι, ναι... κάτσε να δεις... Α, θυμήθηκα: Ελλάδα."

THE END

Είμαι η Νίτσα, έχω σύνδρομο Down, θέλετε να γνωριστούμε;

Από το ευαίσθητο Χαμομηλάκι αυτό το υπέροχο γράμμα της Νίτσας, μιας γυναικας με σύνδρομο Down

http://hamomilaki.blogspot.com/2010/03/i-am-nitsa-i-syndrome-down.html

Είμαι η Νίτσα, έχω σύνδρομο Down, θέλετε να γνωριστούμε;

Με λένε Νίτσα, έχω σύνδρομο Down και τα τελευταία 4 χρόνια πάσχω και από τη νόσο Alzheimer. Είμαι 50 χρονών, με κινητικά προβλήματα, και στη ζωή μου γίνονται συνεχώς αλλαγές που δεν τις καταλαβαίνω. Τώρα πια, δεν χαίρομαι όπως παλιά με τόσα. Χάνω πολλά, και φοβάμαι ότι σύντομα δεν θα καταλαβαίνω ούτε την αγάπη που μου δείχνουν οι δικοί μου άνθρωποι.

Είχα ανάγκη να μη σβηστούν αυτοί και ο κόσμος μου. Θα ήθελα να συνεχίσω να τους πειράζω με τα αστεία μου, αλλά δεν θυμάμαι πως. Μου λείπουν η Έλλη και η Χρύσα με τις φίλες της (γεια σου κουφίτσα), είχαμε τον δικό μας τρόπο να μιλάμε και να γελάμε, και όπως μαθαίνω, δημιουργούνε πλήρη σύγχυση στον κόσμο κάθε που τον χρησιμοποιούνε μεταξύ τους. Η Ρίτα και η Νούλα που δεν ξανάφυγε στην Αγγλία παρότι το ευχόμουν επίμονα στους καυγάδες μας.
Σχεδόν πάντα, δεν τους αναγνωρίζω πια και γενικά συγχέω καταστάσεις, ονόματα και πρόσωπα.
Όλους... εκτός της μαμάς, άντε και του μπαμπά.
Τη μαμά λοιπόν τη βοηθούσα στις δουλειές, μου άρεσε η τάξη γενικότερα, λάτρευα τη ρουτίνα μου, καμάρωνε η γειτονιά μου, και στο σπίτι μας όλοι ψάχνανε τα πράγματα τους.

Δεν έχω πάει σχολείο, δεν είχα ποτέ δασκάλους γιατί δεν υπήρχαν τότε, είχα όμως πολλές τσάντες, βιβλία με σκίτσα, δεκάδες μπογιές, και τετράδια. Σας λέω λοιπόν, ότι... δεν ασχολούμαι πια με τα αυτοκόλλητα μου, με τις μπογιές μου, με τα πανάκια που έκανα βελονιές, δεν γράφω σημειώσεις στα χαρτιά μου (ξέχασα να κάνω τα κουλουράκια και τις γραμμές, να βάφω τις ζωγραφιές μου), άλλωστε δεν μπορώ να κρατώ μολύβι, δεν κολυμπώ πια στη θάλασσα που ήτανε πηγή χαράς και η μεγάλη μου αγάπη, εξακολουθώ όμως να λατρεύω την τράπουλά μου, τα εύθυμα τραγούδια και το χορό. Ήμουν ιδιαίτερα κοινωνική, και μεγάλη καταφερτζού. Είχα μάθει να διεκδικώ, να έχω άποψη, να χαίρομαι και να συμπονώ.

Σήμερα το μόνο που χρειάζομαι είναι η μαμά μου, η παρουσία της και να είναι καλά, γιατί μελαγχολώ και αρρωσταίνω όταν λείπει έστω και για λίγα λεπτά από κοντά μου ή όταν δεν αισθάνεται εκείνη καλά.
Δεν ζητάω τον οίκτο κανενός άλλωστε δεν τον χρειάζομαι. Έζησα μια ζωή φυσιολογική μέχρι πριν την επίσκεψη της νόσου Alzheimer, αλλά πέστε μου εξάλλου σε αυτόν τον κόσμο που ήρθαμε ποιος είναι τέλειος;

Ελάτε να γνωριστούμε, να μοιραστούμε πληροφορίες και αγάπη.
Nα μάθετε για το σύνδρομο Down που με αυτό γεννήθηκα, αλλά και για την υπέρβαση της προκατάληψης απέναντι στα άτομα αυτά, σεβόμενοι τον «πάμπλουτο μικρόκοσμο» μας γεμάτο από όμορφα συναισθήματα, άδολη αγάπη, και αγκαλιά μόνιμα ανοιχτή για όλους εσάς.

Μας αρέσει να σας αγκαλιάζουμε και να δείχνουμε αγάπη!

Από το 2006 έχει καθιερωθεί η 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down από τα σωματεία International Down Syndrome Association και European Down Syndrome Association, με πρωτοβουλία του Έλληνα γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή γενετικής στο πανεπιστήμιο της Γενεύης, προκειμένου να ενημερωθεί και ευαισθητοποιηθεί η διεθνής κοινότητα για το σύνδρομο Down. Μάλιστα, η 21η Μαρτίου επιλέχθηκε ως ημερομηνία, από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος).

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας να διαβάσετε όλο το κείμενο. Σας ευχαριστώ για τα χαμόγελα που μου στείλατε. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να γνωριστούμε.

Νίτσα Τσακιρτζόγλου


Πληροφορίες

Τι είναι λοιπόν το Συνδρόμο Down;

Το σύνδρομο Down είναι μία γενετική πάθηση που επηρεάζει περίπου ένα σε κάθε 1.000 μωρά. Κάθε άνθρωπος έχει 46 χρωμοσώματα που είναι χωρισμένα σε 23 ζευγάρια. Κάθε αντρικό σπερματοζωάριο έχει 23 χρωμοσώματα και κάθε ωάριο γυναίκας το ίδιο, έτσι ώστε όταν η σύλληψη πραγματοποιείται και το σπερματοζωάριο γονιμοποιεί το ωάριο, διαμορφώνεται ένας νέος άνθρωπος με ένα πλήρες συμπλήρωμα χρωμοσωμάτων. Μερικές φορές γίνονται λάθη και προκαλείται αυτό που περιγράφεται ως χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Το σύνδρομο Down είναι μία από αυτές. Στη σύλληψη, αντί ενός χρωμοσώματος νούμερο 21 από τον πατέρα και ενός 21 από τη μητέρα που ενώνονται, ένα τρίτο χρωμόσωμα 21 ενώνεται και αναπαράγεται έπειτα σε κάθε κύτταρο του σώματος του μωρού.

Τι προκαλεί το σύνδρομο Down;

Μέχρι τώρα δεν ξέρουμε τι ακριβώς προκαλεί την παρουσία ενός πρόσθετου χρωμοσώματος. Μπορεί να προέρχεται είτε από τη μητέρα είτε από τον πατέρα. Υπάρχει μια συγκεκριμένη σύνδεση με τις μητέρες μεγαλύτερης ηλικίας. Εντούτοις τα περισσότερα μωρά με το σύνδρομο Down γεννιούνται από γυναίκες ηλικίας κάτω των 35 ετών, απλά επειδή οι νεότερες γυναίκες έχουν περισσότερα μωρά. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι κανένας δεν πρέπει να κατηγορηθεί. Τίποτα που γίνεται πριν ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν μπορεί να προκαλέσει το σύνδρομο Down. Εμφανίζεται σε όλες τις φυλές, κοινωνικές τάξεις και σε όλες τις χώρες σε όλο τον κόσμο. Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας.

Αιτιολογία

Η αιτιολογία των σωματικών χαρακτηριστικών και των μαθησιακών δυσκολιών του συνδρόμου Down ανακαλύφθηκε, περίπου 100 χρόνια αργότερα, το 1959, από τον Γάλλο γιατρό και νηπιαγωγό Jerome Lejeune. Σύμφωνα με τον Lejeune, το σύνδρομο Down οφείλεται στο γεγονός ότι, αντί τα άτομα να έχουν 46 χρωμοσώματα (23 προερχόμενα από το σπερματοζωάριο και 23 προερχόμενα από το ωάριο), έχουν ένα παραπάνω, δηλαδή 47. Αιτία είναι το 21ο χρωμόσωμα, που ανευρίσκεται 3 φορές, αντί για 2, όπως είναι το φυσιολογικό, εξ ου και η ταξινόμηση του συνδρόμου ως Τρισωμία 21.
Στις σύγχρονες κοινωνίες, υπάρχει, συχνά, η τάση να θυματοποιούμε το παιδί με σύνδρομο Down. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετική. Τα παιδιά αυτά δεν υποφέρουν από το σύνδρομο, μιας και δεν είναι πάθηση, ούτε ασθένεια, παρά μια γενετική κατάσταση που εμφανίζεται ανεξαρτήτως φυλής, καταγωγής ή εθνότητας, με συχνότητα περίπου 1:800 γεννήσεις
Αξίζει, παρ’ όλα αυτά, να αναφέρουμε ότι οι άνθρωποι με σύνδρομο Down, παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία ως προς τις αντιληπτικές, κοινωνικές και συμπεριφοριστικές ικανότητες και την ανάπτυξη των δικών τους μοναδικών δεξιοτήτων και ταλέντων.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου Down;

Τα παιδιά που έχουν γεννηθεί με το σύνδρομο Down έχουν ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά, τα οποία ποικίλλουν, δεν έχουν όλα τα παιδιά με το σύνδρομο Down τα ίδια χαρακτηριστικά. Το μωρό σας μπορεί να έχει χαλαρότερους μυς και αρθρώσεις από ότι άλλα μωρά, αλλά αυτό θα βελτιωθεί καθώς μεγαλώνει. Μπορεί να έχει χαμηλότερο βάρος από το μέσο βάρος γέννησης και να κερδίζει βάρος με έναν αργότερο ρυθμό από ότι άλλα μωρά (εάν ανησυχήσετε για το βάρος του μωρού σας, μπορείτε να βρείτε ειδικά διαγράμματα βάρους από την Down's Syndrome Association, www.downs-syndrome.org.uk)

. Τα παιδιά με σύνδρομο Down είναι ιδιαίτερα εξωστρεφή με εκδηλώσεις αγάπης και κοινωνικότητας προς το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Παρόλα αυτά παρουσιάζουν σημαντική νοητική στέρηση, ικανή τις περισσότερες φορές να τους στερήσει την πλήρη αυτονομία τους.
Τα μωρά με σύνδρομο Down έχουν συχνά μάτια που κλίνουν προς τα πάνω. Τα βλέφαρά τους μπορούν να έχουν πρόσθετη πτυχή δέρματος που εμφανίζεται να υπερβαίνει σε κλίση, αλλά αυτό δεν έχει επιπτώσεις στην όραση τους. Το πίσω μέρος του κεφαλιού του μωρού σας μπορεί να είναι πιο επίπεδο από ότι συνήθως. Τέλος, πολλά μωρά με σύνδρομο Down έχουν μια ενιαία πτυχή κατά πλάτος της παλάμης του χεριού τους. Οι γιατροί ψάχνουν συχνά αυτήν την πτυχή ως σημάδι ότι ένα μωρό πάσχει από το σύνδρομο Down. Είναι αξιοσημείωτο όμως ότι μερικά μωρά που δεν έχουν το σύνδρομο Down έχουν μια παρόμοια πτυχή. Τα παιδιά με το σύνδρομο Down έχουν όλα κάποιο βαθμό μαθησιακής δυσκολίας, αλλά αυτό διαφέρει πολύ από παιδί σε παιδί και είναι αδύνατο να υπολογιστεί αυτός ο βαθμός από την γέννηση. Τα παιδιά με το σύνδρομο Down αναπτύσσονται με αργότερους και περιορισμένους ρυθμούς, αλλά όπως όλα τα παιδιά θα είναι σε θέση να περπατήσουν, να μιλήσουν, να κάνουν ποδήλατο, να διαβάζουν και να γράφουν.

Προγεννητικός και μεταγεννητικός έλεγχος

Ωστόσο, τα νέα ζευγάρια δεν είναι ανοχύρωτα, μπροστά στο σύνδρομο Down. Στις μέρες μας, είναι δυνατή η διάγνωση πιθανής ύπαρξης του συνδρόμου στις έγκυες γυναίκες, και μάλιστα από τα πρώτα κιόλας στάδια της κύησης, μέσω του λεγόμενου προγεννητικού ελέγχου.
Παλαιότερα, επικρατούσε η αντίληψη ότι ο προγεννητικός έλεγχος έπρεπε να πραγματοποιείται, κυρίως, σε έγκυες γυναίκες άνω των 35 ετών. Η κλινική εμπειρία των ιατρών, παρ’ όλα αυτά, καθώς και η ερευνητική δραστηριότητα στον τομέα της γυναικολογίας και της παιδιατρικής, κατέδειξε ότι η γέννηση παιδιών με σύνδρομο Down, προέρχεται, σε ποσοστό 70%, από γυναίκες μικρότερης ηλικίας.
Σε περίπτωση διάγνωσης του συνδρόμου και, πάντοτε, με τη σύμφωνη γνώμη των μελλοντικών γονέων, είναι δυνατή ακόμη και η διακοπή της κύησης. Ασφαλώς, η επιλογή ενός ζευγαριού για ενδεχόμενη διακοπή της κύησης σε περίπτωση εμφάνισης ενός συνδρόμου, γεννά σημαντικά ηθικά, επιστημονικά και κοινωνικά διλήμματα, χωρίς, ωστόσο, να υποτιμάται η αναγκαιότητα του προγεννητικού ελέγχου.

Οι πιο γνωστές εφαρμοζόμενες μέθοδοι για την πρόληψη του συνδρόμου είναι αυτές που πραγματοποιούνται κατά το β΄ τρίμηνο της κύησης, οι οποίες και είναι:

-αμνιοκέντηση (κατά τη 17η εβδομάδα)

-παρακέντηση των ομφαλικών αγγείων για λήψη εμβρυικού αίματος (κατά τη 18η εβδομάδα)

-υπερηχογραφία

-βιοχημικό screening test στον ορό της εγκύου (16η - 17η εβδομάδα)

Κατά περίπτωση, και πάντα μετά από προτροπή του γυναικολόγου, οι παραπάνω μέθοδοι προγεννητικής διάγνωσης, μπορούν να εφαρμοστούν και κατά το α΄ τρίμηνο της κύησης.
Πανελλαδική έρευνα που παρουσιάστηκε στις 13 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια ενημερωτικής ημερίδας από το Σύλλογο Συνδρόμου Down Ελλάδος, κατέδειξε ανησυχητικά αποτελέσματα αναφορικά με τον τομέα της πρόληψης του συνδρόμου. Ανενημέρωτοι για τον προγεννητικό έλεγχο ήταν περίπου το 50% των γονέων που απέκτησαν παιδιά τα οποία πάσχουν από Σύνδρομο Down, γεγονός που υποδεικνύει τις σημαντικές ελλείψεις των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας στον τομέα της πρόληψης.

Το μωρό μας θα έχει προβλήματα υγείας;

Τα μωρά και τα παιδιά με το σύνδρομο Down μπορεί να είναι ευαίσθητα σε λοιμώξεις στο αναπνευστικό και στους παραρρινικούς κόλπους αλλά με κατάλληλη ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα, αυτά δεν είναι πλέον πηγή ανησυχίας όσο παλιότερα. Μερικά μωρά με σύνδρομο Down έχουν προβλήματα με τη διατροφή τους τις πρώτες ημέρες. Μπορούν να αργούν να συντονίσουν την απομύζηση, κατάποση και αναπνοή τους και μπορεί να έχουν διαφυγή τροφής ή να στραβοκαταπίνουν λίγο. Αυτά τα προβλήματα εμφανίζονται συχνά τις πρώτες εβδομάδες. Εάν μπορέσετε να κρατήσετε την προσφορά γάλακτος του στήθους σας, ίσως τελικά μπορέσει να θηλάσει το μωρό σας. Ο πειραματισμός σε διαφορετικές θέσεις μπορεί να βοηθήσει επίσης. Μερικά μωρά με σύνδρομο Down βρίσκουν ευκολότερο να χρησιμοποιούν το μπιμπερό.

Το μωρό σας μπορεί να χρειαστεί βοήθεια στο να μάθει να ελέγχει τη γλώσσα του. Παίζοντας παιχνίδια, κάνοντας γκριμάτσες και κάνοντας θορύβους θα βοηθήσουν το παιδί σας να εξασκήσει τους μυς του προσώπου και της γλώσσας και επίσης θα βοηθήσει τους αρχικούς ήχους και την ομιλία.
Περίπου ένα στα τρία παιδιά γεννημένα με σύνδρομο Down έχουν προβλήματα στην καρδιά . Μερικά από αυτά είναι αρκετά δευτερεύοντα, όπως τα φυσήματα ενώ άλλα είναι πιο σύνθετα και απαιτούν φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική επέμβαση. Εάν ξέρετε ότι το μωρό σας έχει κάποιο πρόβλημα καρδιάς και θα επιθυμούσατε να μιλήσετε σε κάποιον του οποίου το παιδί έχει ένα παρόμοιο πρόβλημα, μιλήστε με τον παιδίατρο σας ο οποίος μπορεί να σας φέρει σε επικοινωνία με γονείς που ξέρουν τι περνάτε.

Τα παιδιά με σύνδρομο Down αντιμετωπίζουν νοητική υστέρηση και μαθησιακή δυσκολία, ενώ είναι επιρρεπή σε μια σειρά από ασθένειες. Με την κατάλληλη εκπαίδευση και τη συνεργασία γονιών και δασκάλων, μπορούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας, μπορούν και ενδείκνυται να ενσωματώνονται στο γενικό σχολείο σύμφωνα με έρευνες. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ουσιαστική ένταξη αυτών των παιδιών είναι η ύπαρξη υποστηρικτικής βοήθειας, καθώς και ο σχεδιασμός ειδικού αναλυτικού προγράμματος που θα λαμβάνει υπόψη τόσο τα ατομικά χαρακτηριστικά όσο και τις μαθησιακές ιδιαιτερότητες των παιδιών με Down.

Σύμφωνα με την Πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Νόσου Alzheimer κ. Μάγδα Τσολάκη, (και θεράπουσα ιατρός της Νίτσας) εκτιμάται ότι τουλάχιστον το 36% των ανθρώπων με σύνδρομο. Down ηλικίας 50 έως 59 ετών και 65% ηλικίας 60 ετών εμφανίζουν Alzheimer.

Από το 2006 έχει καθιερωθεί η 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down από τα σωματεία International Down Syndrome Association και European Down Syndrome Association, με πρωτοβουλία του Έλληνα γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή γενετικής στο πανεπιστήμιο της Γενεύης, προκειμένου να ενημερωθεί και ευαισθητοποιηθεί η διεθνής κοινότητα για το σύνδρομο Down. Μάλιστα, η 21η Μαρτίου επιλέχθηκε ως ημερομηνία, από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος).

Πηγές:
http://www.ndss.org/
http://www.ds-health.com/
http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=2929
http://www.vimhttp://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=2929atizo.gr/sindromo
http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=351:-down-&catid=78:2008-12-11-15-05-56
http://www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=50
http://www.babybaby.gr/showarticle.jsp?CMCCode=01010107&extLang=