36 χρόνους τώρα, σμιλεύω ένα πρόσωπο με σκόρπιες λέξεις, και για πλουμίδια εικόνες στρεβλές εδώ κι εκεί... έτσι οταν θα λείπω, απόηχος θα είμαι, ούτε κρότος ούτε όμως και σιωπή.... οχι ανάμνηση ούτε μνημη, μικρή αόρατα βιωμένη ίσως μονάχα στιγμή.
(Χριστίνα Σαββατιανού 11/04/2016)
