36 χρόνους τώρα, σμιλεύω ένα πρόσωπο με σκόρπιες λέξεις, και για πλουμίδια εικόνες στρεβλές εδώ κι εκεί... έτσι οταν θα λείπω, απόηχος θα είμαι, ούτε κρότος ούτε όμως και σιωπή.... οχι ανάμνηση ούτε μνημη, μικρή αόρατα βιωμένη ίσως μονάχα στιγμή.
(Χριστίνα Σαββατιανού 11/04/2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....