Τα νέα με μιά ματιά...

Η WWF ΕΛΛΑΣ: Καταρτίζει κείμενο αρχών για τα έργα που απαιτούνται ώστε να αποκατασταθεί ο Εθνικός Δρυμός

«Ετσι θα ξαναγεννηθεί η Πάρνηθα»

Τα φλογερά νέα....

Μήνυση για τις φωτιές


ΣτΕ κατά Δήμου Αθηναίων γιατί δεν αναδάσωσε άλσος

ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ πυροπροστασίας από 22 ΟΤΑ * 64 από τις 67 φετινές πυρκαγιές έσβησαν 10 λεπτά από την εκδήλωσή τους

«Ετσι σώσαμε από τη φωτιά το Πεντελικό»

ΣΤΑΧΤΗ 6.000 στρέμματα στο Σέλινο Χανίων

Τριπλό μέτωπο στο Ρέθυμνο

Ομορφα χωριά άσχημα καίγονται

Αγρια 24ωρα στη Δυτική Μακεδονία


Οι ελπίδες...


Τρεις νέοι ξενώνες από το «Χαμόγελο του Παιδιού»

Τα επικίνδυνα...

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο που θυμίζει... κυβερνητικό πρόγραμμα

Υπερ-υπουργός ο Σουφλιάς

Προσοχή σε οδοντόπαστα ....μαϊμού

Ανιση μοιάζει η μάχη....

Το δικό μου ΑΝ...

Αν είσαι πολύ μικρός για να κατανοήσεις και να εκτιμήσεις τα θαύματα,
Αν είσαι πολύ εγωιστής για να χαρείς με τη ζωή γύρω σου,
Αν εισαι πολύ φτωχός για να αντιληφθείς τον πλούτο σου,
Αν εισαι πολύ αδύναμος για να διεκδικήσεις το δικαίωμά σου στη ζωή
Αν είσαι πολύ φοβισμένος για να απολαύσεις τον κόσμο σου,
Αν είσαι πολύ ανόητος για να συνειδητοποιήσεις τα ωφέλη σου,
Αν είσαι πολύ ανασφαλής για να χαίρεσαι που υπάρχεις,

Τουλάχιστον μην καταστρέφεις για να επιβεβαιώσεις την ύπαρξή σου
Ο κόσμος τούτος Ανήκει και σε μένα... και δεν θα σε αφήσω να τον σπαταλάς και να μου τον στερείς...

Κι όσο με με καταστρέφεις θα σε καταστρέφω... το δικό σου όπλο η μικρότητά σου, δικά μου όπλα όλα όσα εσύ δεν βλέπεις χαμένος στο κενό σου...

Χριστίνα Σαββατιανού - 2/8/2007

4 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ μιλούν στην «Ε» για το ζοφερό μέλλον μας

4 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ μιλούν στην «Ε» για το ζοφερό μέλλον μας

ΤΙ ΚΑΗΚΕ
από τη ζωή μας

Κιλκίς
Περιβαλλοντική και αισθητική υποβάθμιση

Πρέσπες
Θα επηρεάσει τη ζωή της καφέ αρκούδας

Γράμμος
Αργή η φυσική αναγέννηση

Αγιά-Τύρναβος
Επιπτώσεις σε χλωρίδα, πανίδα και υπόγεια νερά
Διάβρωση εδαφών

Σαγιάδα Θεσπρωτίας
Επιπτώσεις σε χλωρίδα, πανίδα
Ρύπανση σε υπόγεια νερά

Πήλιο
Διάβρωση, πλημμύρες
Υποβάθμιση υδροφόρου ορίζοντα

Αυλίδα
Μεταβολές στο μικροκλίμα

Κεφαλονιά
Διάβρωση εδαφών
Πλημμυρικά φαινόμενα, κατολισθήσεις

Πάρνηθα
Επιπτώσεις σε χλωρίδα, πανίδα
Διάβρωση
Εκπλυση εδαφών
Πλημμυρικά φαινόμενα

Καισαριανή
Υποβάθμιση περιαστικού τοπίου
Υπόγεια ρύπανση
Πλημμυρικά φαινόμενα

Αχαΐα
Κίνδυνος κατολισθήσεων
Ανάγκη εφαρμογής αναχωμάτων ανάσχεσης νερού και φερτών υλικών
Διάβρωση εδαφών

Κόρινθος
Διάβρωση εδαφών
Κίνδυνος πλημμύρας
Υποβάθμιση υδροφόρων οριζόντων

Ρέθυμνο-Δοξαρό
Διάβρωση και αποσάθρωση εδαφών
Ρύπανση υπογείων υδροφορέων

Διάβρωση, κατολισθήσεις και καθιζήσεις εδαφών, διαταραχές στα υπόγεια και επιφανειακά νερά, προβλήματα σε τεχνικά έργα, φράγματα και δίκτυα θα είναι μερικές από τις επιπτώσεις των πυρκαγιών. Θα αυξηθούν οι ιογενείς ασθένειες και τα καρδιακά. Μιλούν στην «Ε» οι ειδικοί: Μαργαρίτα Αριανούτσου, Φωκίων Βοσνιάκος, Π. Κωνσταντινίδης, Ευθ. Λέκκας.

==============================

Διάβρωση, ρύπανση και καρδιακά

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Το μόνο «θετικό» των πυρκαγιών, ειδικά αυτής στον Γράμμο, είναι ότι θαμμένες από τον Εμφύλιο νάρκες άρχισαν να εκρήγνυνται και παύουν πλέον να αποτελούν κίνδυνο για ανθρώπους και ζώα. Από εκεί και πέρα στις περιοχές των καμένων εκτάσεων, που ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο στρέμματα σε όλη τη χώρα, οι επιστήμονες απαριθμούν τα αρνητικά της «προίκας» που μας αφήνει η πύρινη λαίλαπα: τις καταστροφικές συνέπειες της διάβρωσης, των κατολισθήσεων και των καθιζήσεων των εδαφών, επιπτώσεις στα υπόγεια και τα επιφανειακά νερά και σε τεχνικά έργα, φράγματα και δίκτυα.

Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος από την αποτέφρωση δεν είναι το διοξείδιο του άνθρακα που απελευθερώνεται ούτε τα αιωρούμενα σωματίδια, αλλά ο κίνδυνος να χαθούν από πλημμυρικά φαινόμενα χιλιάδες τόνοι εδάφους, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, σε περιοχές όπου υπάρχει κλίση εδαφών, πριν από τις βροχοπτώσεις του φθινοπώρου.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση που παρήχθη είναι μεγάλη, έχοντας υπόψη ότι κάθε χίλια καιόμενα στρέμματα δίνουν δέκα τόνους διοξείδιο του άνθρακα και PCB (το σύνολο των υπόλοιπων καυσαερίων), πράγμα που συνεπάγεται αύξηση ιογενών ασθενειών και καρδιακών νοσημάτων. Παράλληλα, θα παρατηρηθεί δραματική μεταβολή στη γεωργία και την κτηνοτροφία, με άμεσες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.

Σύμφωνα με τους περιβαλλοντολόγους, η φυσική αναγέννηση των βουνών, του Γράμμου, των Πρεσπών και της Αχαΐας, του Ελικώνα δεν θα έχει τους ίδιους ρυθμούς, θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από τη διαθεσιμότητα άκαφτων πυρήνων των ψυχρόβιων κωνωφόρων, ενώ σε περιοχές με έντονες κλίσεις υπάρχει η ανάγκη τοπικής εφαρμογής αναχωμάτων ανάσχεσης της ροής του νερού και των φερτών υλικών.

Η επόμενη μέρα απαιτεί συντονισμένες και όχι σπασμωδικές κινήσεις. Είναι πολύ πιθανόν η δική μας παρέμβαση να δημιουργήσει σοβαρότερο πρόβλημα από αυτό που έχει ήδη δημιουργηθεί. Για παράδειγμα, η συνήθης προσπάθεια αναδάσωσης με ταχυαυξή ξενικά δενδρώδη είδη, όπως ψευδακακία και αείλανθο (βρωμοκαρυδιά), που έχουν επιλεγεί για την Πάρνηθα είναι ένας σοβαρός βιασμός της ελληνικής φύσης. Τα είδη αυτά είναι προέλευσης αμερικανικής και κινεζικής αντίστοιχα. Η τοποθέτησή τους σε ένα σύστημα «που δεν τα ξέρει» αποβαίνει μοιραία για τα υπόλοιπα στοιχεία του οικοσυστήματος, τα οποία υφίστανται ισχυρό ανταγωνισμό και συνήθως υποχωρούν.

Οι φετινές πυρκαγιές, και αν ακόμη δεν ξεπεράσουν σε έκταση αυτές του 2000, ήδη είναι πολύ χειρότερες σε οικολογικές επιπτώσεις, αφού, πέρα από τα μεσογειακά οικοσυστήματα, έκαψαν και δάση που σπάνια καίγονται.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2007

====================================

«Οχι αλλαγές χρήσης»

ΜΑΡΓ. ΑΡΙΑΝΟΥΤΣΟΥ ΦΑΡΑΓΓΙΤΑΚΗ Αναπληρώτρια καθηγήτρια Οικολογίας του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

«Ο απολογισμός των μηνών Ιουνίου - Ιουλίου σε αριθμό πυρκαγιών και σε μέγεθος καμένων εκτάσεων είναι εντυπωσιακά μεγάλος», σημειώνει η Μαργαρίτα Αριανούτσου-Φαραγγιτάκη.

«Οι πρόχειροι υπολογισμοί αναφέρουν πάνω από 1.000.000 στρέμματα καμένων εκτάσεων, από τα οποία το 60% περίπου εκτιμάται ότι αφορά δάση και δασικές εκτάσεις. Η διασπορά των περιστατικών είναι επίσης εντυπωσιασκή, από τη βόρεια μέχρι τη νότια χώρα τόσο στα ανατολικά της τμήματα όσο και στα δυτικά. Οι περιοχές που κάηκαν δεν εντοπίζονται πλέον μόνο στη στενή μεσογειακή ζώνη των χαμηλών υψομέτρων μέχρι τα 800-900 μέτρα της κεντρικής και νοτιοανατολικής Ελλάδας, που είναι εξ ορισμού πυρόφυλλη, αλλά και βοριότερα και δυτικότερα και σε μεγαλύτερα υψόμετρα. Οι φωτιές που εκδηλώθηκαν έκαψαν δάση και δασικές εκτάσεις σε ελατοδάση (Πάρνηθα - Ελικώνας), σε δάση μαύρης πεύκης και ρομπόλου (Γράμμος), σε δάση φυλλοβόλων (περιοχή Πρεσπών). Αν και κάθε ένα από αυτά τα συστήματα αποτελεί και ειδική περίπτωση σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από τη φωτιά, εντούτοις ένα είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό, ότι είναι δάση ψυχρόβια που δεν έχουν συνεξελιχθεί με τη δράση της φωτιάς όπως η βλάστηση της μεσογειακής ζώνης. Αυτό σημαίνει ότι, σε ό,τι αφορά τα κυρίαρχα δενδρώδη είδη, έλατα και μαύρη πεύκη, αυτά δεν διαθέτουν ειδικό μηχανισμό απόκρισης στη φωτιά, δεδομένου ότι αυτή δεν είχει υπάρξει ως περιβαλλοντικός παράγοντας εξέλιξής τους».

Η κ. Αριανούτσου υποστηρίζει ότι η φυσική αναγέννηση που θα συμβεί στα οικοσυστήματα αυτά θα είναι μακροχρόνια και θα εξαρτηθεί από τη διαθεσιμότητα άκαυτων πυρήνων-συστάδων, απ' όπου θα μπορούσαν να διασπαρούν σπέρματα είτε ελάτης είτε μαύρης πεύκης και να εγκατασταθούν στις καμένες περιοχές δίνοντας νέα άτομα.

«Η ύπαρξη θάμνων στον υπόροφο αυτών των δασικών οικοσυστημάτων κρίνεται πολύ συστηματική, δεδομένου ότι στις πλείστες των περιπτώσεων αυτοί αναβλαστάνουν, δρουν άμεσα και προσφέρουν από τη μια πιο αποτελεσματική φυτοκάλυψη στο έδαφος εμποδίζοντας τη διάβρωσή του και από την άλλη δημιουργούν μικροπεριβάλλοντα σκιερά και δροσερά που είναι κατάλληλα για τη φύτρωση των σπερμάτων της ελάτης και της μαύρης πεύκης.

Σε ό,τι αφορά τα φυλλοβόλα (δρυς ή οξιά), αυτά έχουν την ικανότητα αναβλάστησης από τη βάση του καμένου κορμού, η οποία αρχίζει συνήθως σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη φωτιά».

Σε ό,τι αφορά τις ιδιαιτερότητες των ορεινών δασικών εκτάσεων, η κ. Αριανούτσου τονίζει: «Η φυσική αναγέννηση του Γράμμου θα είναι αργή και θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από τη διαθεσιμότητα άκαφτων πυρήνων των ψυχρόβιων κωνωφόρων. Η έστω και προσωρινή μείωση του εύρους ενδιαιτήματος των μεγάλων θηλαστικών (καφέ αρκούδα) μπορεί να δράσει τροποποιώντας τη συμπεριφορά τους, οπότε τα ζώα αυτά θα αναζητήσουν πιθανότατα άλλες θέσεις τροφοληψίας εκτός από τις συνήθεις. Στις Πρέσπες η φυσική αναγέννηση θα είναι ταχύτερη από αυτή των κωνοφόρων του Γράμμου, μιας και τα περισσότερα είδη φυλλοβόλων έχουν την ικανότητα αναβλάστησης από τη βάση των καμένων κορμών. Και εδώ η περιοχή είναι ενδιαίτημα της αρκούδας. Στα καμένα της Αχαΐας είχαμε χαλέπιο πεύκη έως τα 800 μέτρα, ενώ ψηλότερα έχουμε μαύρη πεύκη και έλατα. Η δασική αναγέννηση στα χαμηλά θα αρχίσει άμεσα και θα είναι ταχεία. Στις ζώνες της μαύρης πεύκης και της ελάτης η αναγέννηση θα είναι μια μακρά διαδικασία και θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την ύπαρξη άκαυτων πυρήνων. Πρόκειται για περιοχές ή με έντονες κλίσεις, όπου υπάρχει η ανάγκη τοπικής εφαρμογής αναχωμάτων ανάσχεσης της ροής του νερού και των φερτών υλικών. Στον Ελικώνα έχουμε ένα δάσος ελάτης του οποίου η φυσική αναγέννηση θα είναι προβληματική. Μακροχρόνια θα είναι η διαδικασία φυσικής αναγέννησης, άμεσα εξαρτημένη από την παρουσία άκαυτων συστάδων».

Για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν η κ. Αριανούτσου προσθέτει:

1 « Σε όλες τις κείμενες περιοχές να απαγορευτεί η αλλαγή χρήσης γης με την άμεση κήρυξή τους ως αναδασωτέων υπό την παραπάνω έννοια. Οποιαδήποτε παρέκκλιση να διώκεται ποινικά και οι υπεύθυνοι να αντιμετωπίζονται με αυστηρότατες ποινές, να κατεδαφίζονται τα αυθαίρετα και οι αγροί να εκχερσώνονται. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις διακατεχόμενες εκτάσεις, όπου με το πρόσχημα της αμφισβήτησης της ιδιοκτησίας οι αυθαιρεσίες είναι πολύ πιθανότερες.

2 Σε όλες τις καμένες περιοχές να απαγορευτεί η βόσκηση για πέντε χρόνια, ώστε να δοθεί χρόνος στο οικοσύστημα να ανακάμψει.

3 Σε περίπτωση που οι καμένες θέσεις γειτονεύουν με κατοικημένες ζώνες και οι κλίσεις των θέσεων είναι μεγάλες, ίσως είναι σκόπιμο να γίνουν κάποια αντιπλημμυρικά έργα-κορμοδέματα, ώστε να μειωθεί η ταχύτητα της ροής του νερού από ενδεχόμενες βροχοπτώσεις, αλλά και να συγκρατηθεί η στερεοπαροχή (τα χώματα και οι πέτρες) στην περίπτωση που υπάρχει έδαφος επιρρεπές στη διάβρωση, έδαφος από φλύσχη.

4 Οχι βιαστικές κινήσεις αναδάσωσης, οι περισσότερες περιοχές θα αναγεννηθούν, άλλες αργά άλλες άμεσα.

5 Ας αφήσουμε τη φύση να δράσει μόνη της και να επουλώσει τις πληγές της».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2007

===================================

«Πλημμυρικά φαινόμενα»

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΛΕΚΚΑΣ Καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

«Δεν είναι μόνο οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις και η αισθητική υποβάθμιση», μας λέει ο Ευθύμιος Λέκκας. «Οι επιπτώσεις στη χλωρίδα και στην πανίδα και οι μεταβολές στο μικροκλίμα θα συνοδευτούν από πλημμυρικά φαινόμενα, σε περίπτωση έντονων βροχοπτώσεων. Πώς θα αναχαιτιστούν τα φερτά υλικά και ο κίνδυνος υποβάθμισης του υδροφόρου ορίζοντα σε πολλές περιοχές; Από τη φωτιά της Υδρας στις 24 Ιουλίου καταστράφηκε το 15% του πρασίνου που είχε το νησί. Εκτός από τις άμεσες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, θα έχουμε ρύπανση του αέρα και «τροφοδοσία» του υπεδάφους με επικίνδυνους ρυπαντές, όπως διοξίνες. Σε κάποιες περιοχές, όπως στη Σαγιάδα Θεσπρωτίας όπου χάθηκαν εκατοντάδες στρέμματα, θα έχουμε ρύπανση των υπόγειων εδαφών. Το ότι η περιοχή είναι αραιοκατοικημένη ελαχιστοποιεί τους κινδύνους. Αξίζει να σημειωθεί ότι, από τη φωτιά στο Αμάραντο Ιωαννίνων σε περιοχές με πολύ πυκνή βλάστηση, θα παρουσιαστούν προβλήματα, όπως ρύπανση των υπόγειων υδροφορέων και απογύμνωση των κλιτύων από τον εδαφικό μανδύα».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2007

=========================================

«Σωστός προγραμματισμός»

ΠΑΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Ερευνητής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης-ΕΘΙΑΓΕ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με το είδος των καμένων δασών διακρίνει τις εφετινές πυρκαγιές ο δρ Παύλος Κωνσταντινίδης.

*«Πυρκαγιές στη μεσογειακή βλάστηση (θερμόβια πεύκα, αείφυλλοι σκληρόφυλλοι θάμνοι). Είναι οι πιο συχνές πυρκαγιές, τα πλέον προσαρμοσμένα οικοσυστήματα και το μόνο που χρειάζονται είναι προστασία. Δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα μεσογειακού δάσους που, αφού κάηκε να προστατεύτηκε και να μην αναγεννήθηκε από μόνο του.

*Πυρκαγιές φυλλοβόλων δένδρων (φυλλοβόλες δρύες, καστανιές, οξιές). Είναι σπάνιες οι φωτιές αυτών των δασών, διότι αναπτύσσονται σε μεγάλα υψόμετρα, όπου οι θερμοκρασίες είναι χαμηλότερες και η υγρασία υψηλότερη. Συνήθως οι πυρκαγιές αυτές ξεκινούν από τον μεσογειακό χώρο και επεκτείνονται. Και τα τρία κύρια αυτά είδη έχουν μεγάλη παραβλαστητική ικανότητα, δηλαδή, όταν κοπεί ή καεί το υπέργειο τμήμα, οφθαλμοί που βρίσκονται σε λήθαργο για δεκάδες χρόνια ενεργοποιούνται και δίνουν νέα πρεμνοβλαστήματα (πρεμνοφυή δάση), δημιουργώντας έτσι ταχύτατα νέο δάσος. Για παράδειγμα, η φωτιά του 1990 του Αγίου Ορους έκαιγε για 15 ημέρες δάση δρυός, καστανιάς και οξιάς. Λίγους μόλις μήνες μετά τη φωτιά τα δένδρα αναπτύχθηκαν και δύσκολα αντιλαμβανόταν ο μη ειδικός ότι το δάσος κάηκε. Επομένως, θα πρέπει απλώς να προστατέψουμε τα δάση αυτά από τη βοσκή, καταγράφοντας την πορεία της φυσικής αναγέννησης.

*Πυρκαγιές ψυχρόβιων πεύκων (μαύρη πεύκη). Συνήθως η μαύρη πεύκη δεν νεκρώνεται από τις φωτιές. Προστατεύεται από τον παχύ φλοιό της. Για παράδειγμα, πυρκαγιά που έκαψε το δάσος της Βάλια Κάλντα πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια δεν νέκρωσε τα δένδρα. Η Σιθωνία, μια περιοχή που κάηκε τουλάχιστον δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα, διατηρεί μαύρα πεύκα ηλικίας πάνω από 250 χρόνων, στον κορμό των οποίων φαίνονται ακόμη οι πληγές που προκλήθηκαν πριν από 60 και πλέον χρόνια. Επομένως, και εδώ θα πρέπει να περιμένουμε με υπομονή τη μεταπυρική εξέλιξη, πριν αναστατώσουμε το πληγωμένο δάσος. Σε κάθε περίπτωση όμως και όπου αυτή κριθεί απαραίτητη, η τεχνητή αναδάσωση της μαύρης πεύκης είναι σχετικά εύκολη.

*Τέλος, έχουμε τις πυρκαγιές της ελάτης. Αυτή είναι μια πραγματικά δύσκολη περίπτωση. Η φωτιά καίει ολοσχερώς τους κώνους όπου βρίσκονται οι σπόροι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαθέσιμο αναγεννητικό υλικό. Από την άλλη, τα μικρά φυτά της ελάτης είναι πολύ ευαίσθητα στις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στο γυμνό έδαφος. Στο Μαίναλο, μετά την πυρκαγιά του 2000, επιχειρήθηκε η δημιουργία προ-δάσους με μαύρη πεύκη, ώστε να οργανωθεί ένα περιβάλλον κατάλληλο για τη μελλοντική εγκατάσταση της ελάτης. Είναι πολύ νωρίς να αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα της προσπάθειας. Φυσικά, η διαδικασία αυτή είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα, όμως μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε κάποια άλλη αποδοτικότερη μέθοδο. Η φύτευση ταχυαυξών ειδών που προτάθηκε (π.χ. αείλανθοι) μπορεί να δημιουργήσει χειρότερα προβλήματα από ό,τι η ίδια η φωτιά, διότι τα ταχυαυξή είδη λειτουργούν συνήθως ως ζιζάνια και δεν απομακρύνονται».

«Ο χειρισμός μεταπυρικών καταστάσεων είναι μια πολύ σοβαρή και σχετικά δύσκολη υπόθεση, που δεν αφορά μόνο τις εκτάσεις που καίγονται κάθε καλοκαίρι αλλά το φυσικό περιβάλλον στο σύνολό του και υποδεικνύουν, από την άλλη, ότι η παρέμβαση μετά από μια σοβαρή πυρκαγιά σε ένα μεσογειακό οικοσύστημα δεν μπορεί να γίνεται αβασάνιστα, ούτε να υλοποιείται κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης και της επιτακτικότητας για λήψη κάποιων αποφάσεων», προσθέτει ο Π. Κωνσταντινίδης.

«Είναι ανάγκη, δηλαδή, να υπάρχει πάντα πρόβλεψη, από τις δασικές υπηρεσίες, για αποθέματα αναδασωτικού υλικού στα κρατικά φυτώρια και οι παρεμβάσεις που θα αποφασίζονται να διέπονται και να καθοδηγούνται από βασικές οικολογικές αρχές, με σημαντικότερη αυτή "της μικρότερης δυνατής διαταραχής του οικοσυστήματος και της ανάγκης δημιουργίας πολυσύνθετων, οικολογικά ορθών και ολοκληρωμένων οικοσυστημάτων". Είναι ανάγκη επίσης να καθοριστεί μια σαφής εθνική πολιτική για τα θέματα των αναδασώσεων, ιδιαίτερα των πυρόπληκτων περιοχών, ώστε η όλη προσπάθεια να μην κινείται κάθε φορά στο επίπεδο του αυτοσχεδιασμού και των πειραματισμών, αλλά να υπάρχουν σχέδια αποκατάστασης για κάθε πυρόπληκτη περιοχή, έτοιμα πριν ακόμα ενσκήψει η λαίλαπα της φωτιάς, ώστε να υπάρχει επαρκής ετοιμότητα, νηφάλιος και σωστός προγραμματισμός επέμβασης μετά τη φωτιά. Είναι αναγκαία, επίσης, η αυξημένη μέριμνα της κεντρικής εξουσίας, ώστε να υπάρξει ένα ασφαλές και αποτελεσματικό θεσμικό-νομοθετικό πλαίσιο, επαρκής επιστημονική έρευνα και ενημέρωση πάνω στα ζητήματα των πυρκαγιών των μεσογειακών δασικών οικοσυστημάτων, αλλά και αποτελεσματικοί θεσμοί διοίκησης, προστασίας και διαχείρισης των δασών και δασικών εκτάσεων εν γένει».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2007

================================================

«Αναπνευστικά»

ΦΩΚΙΩΝ Κ. ΒΟΣΝΙΑΚΟΣ Καθηγητής του Τμήματος Θετικών Επιστημών του Αλεξάνδρειου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και πρόεδρος της Βαλκανικής Περιβαλλοντικής Ενωσης (ΒΕΝΑ).

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

«Η ατμοσφαιρική ρύπανση που παρήχθη είναι μεγάλη, έχοντας υπόψη ότι κάθε χίλια στρέμματα καιόμενα δίνουν δέκα τόνους διοξείδιο του άνθρακα και PCB (το σύνολο των υπόλοιπων καυσαερίων), γνωρίζοντας ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου ενισχύεται βασικά από το διοξείδιο του άνθρακα και ότι αυτό έχει μέσο χρόνο ζωής πενήντα με εκατό χρόνια στην ατμόσφαιρα», τονίζει ο Φωκίων Κ. Βοσνιάκος, .

«Από τις πυρκαγιές παρήχθησαν πολλά αιωρούμενα σωματίδια άλλα ορατά, π.χ επιπλέοντα στη θάλασσα, και άλλα αόρατα, όπως τα ΡΜ 10 και ΡΜ 2,5, που είναι υπεύθυνα για εμφάνιση αναπνευστικών προβλημάτων και καρδιαγγειακών. Η υψηλή θερμοκρασία επιτάχυνε τις χημικές αντιδράσεις για τον σχηματισμό όζοντος, που μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια και αναπνευστικά προβλήματα».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2007

Ελεύθεροι οι εμπρηστές, στα σίδερα οι διαδηλωτές!

ΜΕ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ κινητοποίηση από ξηρά και αέρα η ΕΛ.ΑΣ. έπιασε 27 από διαδήλωση που πέταξε μπογιές στο Μον Παρνές...

Ελεύθεροι οι εμπρηστές, στα σίδερα οι διαδηλωτές!

Της ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

Αν δεν είσαι εμπρηστής, συλλαμβάνεσαι! Με μια πρωτοφανή επιχείρηση -που έμοιαζε βγαλμένη από κινητογραφική ταινία και περιείχε διμοιρίες των ΜΑΤ, αστυνομικούς της ΟΠΚΕ και της Ασφάλειας, ακόμη και ελικόπτερο- η ΕΛ.ΑΣ. συνέλαβε 27 αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, με την κατηγορία ότι έριξαν κόκκινη μπογιά στο καζίνο «Μον Παρνές της Πάρνηθας», για να διαμαρτυρηθούν για το έγκλημα διαρκείας στον Εθνικό Δρυμό!

Κρατώντας και αυτά τα πανό, στην κεφαλή και την ουρά της πορείας, οι διαδηλωτές περπάτησαν προς το τελεφερίκ για να φωνάξουν: «Κάτω τα χέρια από την Πάρνηθα» (Πηγή: Athensindymedia.org)
Οπως κατήγγειλαν μάλιστα στην «Ε», διά μέσου συνηγόρου, ξυλοκοπήθηκαν άγρια από τους άνδρες των ΜΑΤ, που τους είχαν περάσει ήδη χειροπέδες, ενώ, παρά το γεγονός ότι ζητούσαν επίμονα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, αυτό δεν είχε γίνει μέχρι νωρίς το βράδυ της Κυριακής.

Η συμβολική διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε στις 9.20 το πρωί. Πετάχτηκε κόκκινη μπογιά στην πρόσοψη του καζίνου και σε δύο οχήματα που ήταν σταθμευμένα απ' έξω. Παράλληλα, φωνάχτηκαν συνθήματα για την προστασία του περιβάλλοντος και την απομάκρυνση του καζίνου από το δρυμό και ανοίχτηκε και πανό, προκειμένου να τονιστεί ο συμβολικός χαρακτήρας της πράξης.

Ούτε όταν καιγόταν η Πάρνηθα δεν ήταν τέτοια η κινητοποίηση της Αστυνομίας, που χρησιμοποίησε επίγειες και εναέριες δυνάμεις για τον εντοπισμό των διαδηλωτών. Ακολούθησε καταδίωξη έξι ωρών στα καμένα, για να συλληφθούν οι άνθρωποι που τόλμησαν να υπερασπίσουν το δάσος από τα συμφέροντα του καζίνου.

Στη σύλληψή τους βοήθησαν, σύμφωνα με καταγγελίες, μέλη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Θρακομακεδόνων, που σταματούσαν και «ανέκριναν» όποιον βρισκόταν μπροστά τους, αλλά και κάποιοι από τους κατοίκους που υπεδείκνυαν στους αστυνομικούς τα σημεία όπου είχαν θεαθεί οι διαδηλωτές.

Η κόκκινη μπογιά και το σύνθημα στην πρόσοψη του καζίνο, που προκάλεσαν την πρωτοφανή κινητοποίηση της ΕΛ.ΑΣ. (φωτ. ΑΠΕ)
«Οι κατηγορούμενοι έχουν καταγγείλει ότι μετά τη σύλληψή τους χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής. Ζήτησαν να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, αλλά το αίτημά τους μέχρι αργά το βράδυ δεν είχε γίνει δεκτό και υπάρχουν πληροφορίες ότι θα τους εξετάσει γιατρός της Αστυνομίας, πράγμα το οποίο δεν επιθυμούν», επισήμανε στην «Ε» η συνήγορος, Χρύσα Πετσιμέρη, που για περισσότερες από τρεις ώρες είχε μόνο τηλεφωνική επαφή με τους συλληφθέντες, αφού δεν της επετράπη η είσοδος στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, όπου μεταφέρθηκαν από το Α.Τ. Θρακομακεδόνων.

Σύμφωνα με καταγγελίες, στην Ασφάλεια δεν τους δόθηκε νερό, δεν τους επετράπη να δουν δικηγόρο, ενώ στο επίμονο αίτημά τους να μεταφερθούν οι τραυματίες στο νοσοκομείο, ξυλοκοπήθηκαν εκ νέου με κλομπ, γροθιές και κλοτσιές από τη διμοιρία που είχε αναλάβει τη φύλαξή τους.

Εξω από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής είχαν συγκεντρωθεί πολίτες, που φώναζαν συνθήματα αλληλεγγύης στους κρατουμένους, οι οποίοι έως αργά το βράδυ δεν γνώριζαν με ποιες κατηγορίες θα τιμωρούνταν η εκτόξευση κόκκινης μπογιάς στο «Μον Παρνές».

Από την Αστυνομία έγινε γνωστό μόνο ότι συνελήφθησαν 27 άτομα ύστερα από 6ωρη μεγαλειώδη καταδίωξη.

Πορεία αντίστασης για την Πάρνηθα, με συνθήματα και πανό, είχε πραγματοποιηθεί και την Παρασκευή ...συνοδεία των ΜΑΤ. Κεντρικό σύνθημα: «Κάτω τα χέρια από την Πάρνηθα, πορεία αντίστασης από την πόλη στο βουνό».

Tο πράσινο αντικαταστάθηκε από το μαύρο. Στην καβουρνιασμένη Πάρνηθα τίποτα δεν είναι ίδιο. Ολα έχουν αλλάξει, εκτός από το καζίνο που στέκει απειλώντας άλλα 60 στρ. με χτίσιμο (φωτ. ΑΠΕ)
«Ο δρυμός αφέθηκε να καεί, το καζίνο όμως σώθηκε και επεκτείνεται... Η ανάπτυξη και οι επενδύσεις είναι η συνέχιση της καταστροφής με άλλα μέσα! Κανένα έργο ανάπτυξης, καμιά επένδυση πάνω στο βουνό. Καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που, αφού το άφησαν να καεί, εμφανίζονται τώρα ως προστάτες του, καμιά ανοχή στη λεηλασία και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος από την πολιτική και οικονομική εξουσία», ανέφερε το κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης από το Λόφο του Στρέφη.

Παρά το γεγονός ότι οι διαδηλωτές περπάτησαν περίπου πέντε χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στο τελεφερίκ, η πορεία ήταν δυναμική και είχε παλμό. «Αυτοί που καταστρέφουν τα βουνά, χτίζουνε καζίνο και χιονοδρομικά», «Τέρμα οι αυταπάτες, ή με τα ελάφια ή με τις γραβάτες», «Η οργή δεν σβήνει, καζίνο δεν θα μείνει», «Να καεί, να καεί το καζίνο και η Βουλή» ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν.

Οι κινητοποιήσεις αυτές βέβαια δεν είναι οι μοναδικές που έχουν διοργανωθεί με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος, της φύσης και των ζώων. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια κινητοποίηση αντιμετωπίζεται με βία και καταστολή.

Αλλο ρεπορτάζ στην ενότητα Ελλάδα


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/07/2007

========================

Σχετικά δημοσιεύματα


Η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού έσωσε το δάσος κουλοχέρηδων της Πάρνηθας από την καταστροφή

Μεγάλη επιτυχία του κρατικού μηχανισμού. Μετά τον αφανισμό του δάσους της Πάρνηθας..."σώζει" το καζίνο για 2η φορά σε ένα μήνα

Τα νέα της Κυριακής....

Απόγονος του ανθρώπου (φωτ. ΑΠΕ)

Ο χαρακτήρας

φαίνεται

από την αιτία

για την οποία γελάς.


Ναι τις Κυριακές πάντα ο καιρός τα λέει καλύτερα από εμένα, εκτός ίσως σήμερα να τα είπε κι ο Βύρωνας, που μας είπε με χαμόγελο στα νέα των 8 ότι παίρνουν άριστα και δέχονται συγχαρητήρια για την αποτελεσματικότητα τους στην πρόληψη και την πυρόσβεση

Μα τω θεώ έτσι ακριβώς ειπε εκεί μπροστά από το ρωσικό αεροσκάφος που με δέος το κοιτάζαν κάτι χάνοι γύρω του, σαν να ειχαν δει μέχρι τότε μονάχα πλειμομπίλ...

κι εγώ μένω μαλάκας πλέον, κι ετοιμάζω συγχαρητήρια επιστολή στην κυβέρνηση και σε κάθε αρμόδιο της πρόληψης και της πυρόσβεσης... αφού όλοι εκεί στις θέσεις τους ειναι, ά ξέχασα να σας πω, σήμερα είναι αποτελεσματικοί και άριστοι στον Εβρο.... να μην νιώσει απομονωμένος κι αυτός ο τόπος, να νιώσουν κι εκεί τη θαλπωρή της φωτιάς...

Την ίδια ώρα που αποτελεσματικά προλαμβάνονται και σβήνονται φωτιές σε όλη την επικράτεια, κάτι παληκάρια βάψαν τα σκαλιά του καζίνου της πρώην πάρνηθας, με κόκκινη μπογιά, για αυτούς καθώς άκουσα στις ειδήσεις των 8 και πάλι μπήκε μπροστά λέει, ένας μηχανισμός θερμικού εντοπισμού στο δάσος, γιατί τα παληκάρια σκορπίσαν με μηχανές, και πιάσαν 27 από δαύτους... που πας ρε κακομοιρη με κόκκινη μπογιά στο βουνό? μόνο με δαδί και καινούριο αναπτήρα επιτρέπεται η πρόσβαση, κι έτσι κι άλλα συγχαρητήρια μπορούν να σταλούν στο επιτελείο του υπουργείου δημοσίας τάξεως που θερμικά εντόπισε τους κοκκινομπογιατζήδες, αλλά τη φωτιά δεν τα κατάφερε να την εντοπίσει... μάλλον ήταν παγωμένη, στην πρόληψη πάντως τα κατάφεραν, το καζίνο ούτε που καπνίστηκε....

και την ώρα που γίνονται αυτά, εμείς ερίζουμε για την μπλογκοδεοντολογία, α ρε Βύρωνας που μας χρειάζεται και μας αξίζει...

κι αφού τα πα τα νέα της ημέρας, αφήνω τον αγαπητό καιρό να τα πει κι αυτός με τον μοναδικό του τρόπο... όπως υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κάνω τις Κυριακές.... για να διαβάζετε και κάτι σοβαρό σε τούτο το πιξελένιο ημερολόγιο...

=================


Παρ' όλο που είναι τραγικό, θλιβερό και εξοργιστικό να βλέπει κανείς τη χώρα να καίγεται, αν το σκεφτεί καλά και ρεαλιστικά, ο πόνος του είναι προσωπικός και πέρα από το προσωπικό δεν έχει κανένα νόημα.

Εξηγούμαι: Η φωτιά, παρ' όλο που είναι μια ατομική έκφραση -ένας τη βάζει, άντε μια συμμορία- χρειάζεται μια κοινωνική αντιμετώπιση. Και όχι την ώρα της πυρκαγιάς. Πολύ πριν.

Χρειάζεται συνεργασία πολλών παραγόντων και πολλών τοπικών κοινωνιών. Ακριβώς ό,τι δεν έχει η ελληνική κοινωνία.

Η ελληνική κοινωνία λατρεύει με πάθος τις Θερμοπύλες και αδιαφορεί για τις Πλαταιές. Ηδονίζεται να κερδίζει κύπελλα και μετάλλια σαν αουτσάιντερ και σιχαίνεται να δημιουργεί υψηλά επίπεδα, που να είναι διαρκώς φαβορί. Τρελαίνεται, εν κατακλείδι, να είναι μονίμως Δαυίδ και ανάμεσα σε εκατό σφαλιάρες που τρώει, να ρίχνει και καμιά πέτρα σε κανένα Γολιάθ.

Η Ελλάδα ηδονίζεται να κηδεύει τους λίγους ήρωες πιλότους, πυροσβέστες, εθελοντές, και μισεί να συνεισφέρει από πριν, απ' το περίσσευμά της, για να μην κηδεύει κανέναν. Αν δεν κηδεύει, δεν υπάρχει.

Ετσι είναι, από τον πόλεμο και τον αθλητισμό, μέχρι τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές. Από τα ψώνια στη λαϊκή, μέχρι μέσα στη δουλειά που δουλεύουμε. Η συλλογική συνεισφορά είναι όχι απλώς άγνωστη, αλλά κατάπτυστη. Πάνω απ' όλα είναι η ατομική προσφορά πέρα και από τα νόμιμα, και από τα συναδερφικά, και από τα αποτελεσματικά.

Γι' αυτούς που προσφέρουν, βέβαια. Γιατί και η ατομική προσφορά, ακόμα και τέτοιου είδους, είναι καταδικαστέα από τη συντριπτική πλειοψηφία των σταρχιδιστών, που περιφρονητικά και σκωπτικά παρατηρούν:

«Ελα καημένε. Εσύ θα βγάλεις το φίδι απ' την τρύπα;»

Υπάρχει ένας νόμος στη συμπεριφορά των ζώντων. Η σφοδρότητα με την οποία υπερασπίζεσαι κάτι μαρτυράει και την πολυτιμότητα που αισθάνεσαι γι' αυτό που υπερασπίζεσαι.

Πότε υπερασπίστηκε η ελληνική κοινωνία τα δάση της; Ποτέ. Οχι μόνο αυτό. Αλλά διαρκώς συγκεντρωνόμενη στις πόλεις, αυτό που έκανε και κάνει κατά κόρον είναι να εχθρεύεται καθετί που έχει κορμό ξύλινο, προτιμώντας να το θυσιάσει στην ανάπτυξη του σπιτιού της. Κοινώς τρώει τα δάση.

Πότε δημιούργησε η ίδια αποτελεσματικές ομάδες δασοπυρόσβεσης; Ποτέ. Τους δασοπυροσβέστες τους είχε και τους έχει καταγραμμένους ως διορισμένους υπαλλήλους, όχι ως αποτελεσματικούς επαγγελματίες.

Πότε δημιούργησε ομάδες εθελοντών κατοίκων για δασοπυρόσβεση, ομάδες σεισμών και πρώτης βοήθειας; Ποτέ. Ο καθένας κοιτάει να βολέψει τα μικροσυμφέροντά του, και την ώρα της καταστροφής ψάχνει να κατηγορήσει την αβελτηρία της κρατικής μηχανής, στην οποία αυτός ο ίδιος έχει διορίσει το γιο του και την κόρη του με μοναδικό γνώμονα να λουφάρει σε βάρος του δημόσιου -δηλαδή του κοινού μας- κουμπαρά. Με μοναδικό γνώμονα να προσφέρει τα ελάχιστα έως τίποτε.

Ο θρήνος της ελληνικής κοινωνίας για τις καμένες περιουσίες και τα δάση της είναι ο θρήνος του άφρονα και του υποκριτή. Αν ήθελε, αν ενδιαφερόταν, αν πονούσε πραγματικά όσα τώρα εκ των υστέρων θρηνεί, θα είχε προνοήσει. Θα είχε νοιαστεί. Θα είχε οπλιστεί. Θα ενδιαφερόταν από πριν.

Σε πόσα από τα 14.000 χωριά της Ελλάδας και τους δήμους οι κάτοικοι έχουν συγκεντρωθεί και έχουν οργανωθεί απέναντι στις δύο βασικές απειλές της ελληνικής γης: τους σεισμούς και τις πυρκαγιές. Σε πόσα δεν σιγοκαίνε οι χωματερές των σκουπιδιών τους, δεν είναι τ' αμάζευτα τα ξερά χόρτα και κλαριά παντού, δεν υπάρχει ούτε ένας πυροσβεστικός κρούνος σ' όλη την ύπαιθρο.

Σε πόσα χωριά και δήμους έχουν αποφασίσει, ότι αν πιάσει φωτιά το δάσος ή ο ελαιώνας, το βυτίο με το νερό θα πάει εκεί, οι χωριανοί με τα σκαπτικά θα πάνε εκεί, οι λίγοι νέοι ως εθελοντές πυροσβέστες του χωριού, που έχουν εκπαιδευτεί τους χειμώνες γι' αυτό, θα πάνε εκεί, ο τρελός του χωριού θα χτυπήσει τις καμπάνες, ο κυρ Γιάννης θα μαζέψει με τον κυρ Ανέστη τους γέρους και τους ανήμπορους με τ' αμάξια και θα τους πάνε εκεί, ο δάσκαλος θα μαζέψει με τον παπά τα παιδιά στην αυλή του σχολείου, τα πηγάδια από τα σπίτια θα τα χειριστούν αυτοί κι αυτοί και οι ποτιστικοί σωλήνες θα γίνουν μάνικες.

Σε πόσα χωριά και δήμους οι κάτοικοι είναι ενεργοί και επιστρατευμένοι, αντί να είναι ένα μπουλούκι αλλόφρον, μεταξύ ανοργανωσιάς, φιλοτομαρισμού και ηρωικής αυτοθυσίας;

Εχω παραστεί μάρτυρας, όχι μια και δυο φορές, που εμείς οι ξένοι τρέχαμε στο βουνό να σβήσουμε τις φωτιές με κανένα περαστικό βυτίο ή πυροσβεστικό και παραδίπλα οι ντόπιοι ήταν αραχτοί στο καφενείο και χάζευαν το θέαμα! Στα παληά τους τα παπούτσια ο ίδιος τους ο τόπος.

Ολα εδώ τα περιμένει κανείς απ' το κράτος. Ποιο κράτος. Αυτό, που ο ίδιος ο μέσος πολίτης το έχει αφοπλίσει με τα ρουσφέτια του, την αναξιοκρατία του, την κομματαρχία του. Βρίζει για την ανικανότητα των πυροσβεστών να φυλάξουν μια φωτιά που ξαναφουντώνει και καίει ένα νομό, την ώρα που ο ίδιος έχει κάνει τα πάντα για να διορίσει τον ανίκανο για πυροσβέστη συγγενή του στη θέση ενός ικανότερου. Κι αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Που καταντάει, έτσι, δημόσια, αλλά όχι ζωή.

Ο Δ. Δρίτσας, επίτιμος γ. διευθυντής του Λογιστηρίου του Κράτους και τ. γραμματέας Θησαυροφυλακίου-Προϋπολογισμού, που ξέρει από τα μέσα καλύτερα απ' όλους τι γίνεται στο Δημόσιο, το οποίο επικαλούνται κάθε τρεις και δύο οι Ελληνες για να κάνουν τη δουλειά τους, γράφει:

«Στη χώρα μας, διαχωριστικές γραμμές μεταξύ κυβέρνησης - διοίκησης και κόμματος δεν υπάρχουν. Εκ των πραγμάτων ένας είναι ο κυρίαρχος: το κόμμα. Οι κλαδικές οργανώσεις μέσα στη διοίκηση, μέσα στις υπηρεσίες. Αυτές κατ' ουσίαν, προάγουν, μεταθέτουν και τοποθετούν τους υπαλλήλους στα διάφορα πόστα από τον βαθμό του κλητήρα ώς του γενικού διευθυντή. Αυτές έχουν το πάνω χέρι παντού. Και βέβαια μέσα σ' αυτό το περιβάλλον οι γνώσεις, η αξιοσύνη και η εμπειρία πνίγονται στις κομματικές σκοπιμότητες. Και οι πολιτικοί; Οι υπουργοί; Απλοί θεατές».

Μπα; Αυτές οι κλαδικές είναι μυστικές; Είναι εκτός λαού; Είναι στο απυρόβλητο; Και ο λαός τι κάνει;

Εξω απ' την Ελλάδα στην ξενιτιά, σε κάθε πόλη, που έχει ελληνική κοινότητα, από την Αυστραλία στον Καναδά κι από την Γερμανία στην Τασκένδη, βάζουν όλοι από το υστέρημά τους και χτίζουν τις εκκλησίες και τα σχολειά τους και τις λέσχες τους και τα ιδρύματά τους. Συχνά πληρώνουν οι ίδιοι τους δασκάλους για να μάθους τα παιδιά τους ελληνικά. Δεν περιμένουν ούτε από το εκεί Δημόσιο, ούτε από το εδώ για να κάνουν τις δουλειές τους. Οι ανάγκες τρέχουν.

Εδώ δεν τρέχει τίποτε. Μόνο άμα φτάσει η φωτιά στην αυλή του σπιτιού μας τρέχει. Και τότε εκτυλίσσονται σκηνές αλλοφροσύνης, ανάκατα με βλακεία και ηρωισμό. Το φαΐ μας.

Οι Αγγλοι διαλύσαν τις φυλές της Αφρικής και της Αμερικής, γιατί εκείνες στηριζόντουσαν στη γενναιότητα και την παλικαριά, ενώ εκείνοι στον προγραμματισμό και την πρόγνωση.

Ο προγραμματισμός και η πρόγνωση, όμως, χρειάζονται δουλειά ολοχρονίς, δεν είναι της στιγμής. Κι εμείς δεν είμαστε για τέτοια! Είμαστε για το «αύριο έχει ο Θεός».

Ναι. Εμείς δεν έχουμε.


Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 29/07/2007

ΥΓ «Τι σ' έπιασε και τα 'χεις βάλει με το λαό τελευταία», με ρώτησε ο Κώστας απορημένος. «Είναι που βαρέθηκα να τον βλέπω να υποφέρει, να ξεφτιλίζεται, να υποκλίνεται, να είναι ηττημένος, ενώ μπορεί να είναι νικητής», του είπα. Με κοίταξε με το γνωστό φρύδι μισοσηκωμένο, οπότε απόσωσα: «Ακου να δεις. Δεν χρωστάνε τίποτε όσοι πασχίζουν και συναισθάνονται να υφίστανται τη βία και τη συμφορά που προκαλούν οι υπόλοιποι καθημερινά γύρω τους. Εγώ θέλω το λαό, κι εμένα μαζί του, κυρίαρχο κι όχι δούλο των λαμόγιων. Κατάλαβες;» Είχε καταλάβει από πριν.

Αυτό τώρα ειναι καλό ή κακό???? χμμμμ... πείτε τη γνώμη σας

μεταφέρω από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 29ης Ιουλίου

...χάθηκε στη μετάφραση

Το αυθόρμητο ηλεκτρονικό κάλεσμα για τη σωτηρία της Πάρνηθας έχει διχάσει την κοινότητα των bloggers

Των ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ

Τον δικό της δρόμο στην κοινωνία των πολιτών προσπαθεί να χαράξει η ελληνική κοινότητα των bloggers που αναδείχτηκε αμέσως μετά την καταστροφή της Πάρνηθας. Δεν πέρασαν λίγες ημέρες από ό,τι πιο αυθόρμητο έχει να επιδείξει η ελληνική εκδοχή του Ιντερνετ και ο καθένας μεταφράζει με το δικό του τρόπο το ηλεκτρονικό κάλεσμα για να σώσουμε τα δάση και εν τέλει την ίδια την ποιότητα της ζωής μας.

Η ηλεκτρονική συζήτηση συνεχίζεται. Το ζήτημα είναι πόσες από τις παρέες που «γεννιούνται» κάθε τόσο στην «μπλογκόσφαιρα» θα επιβιώσουν.
Κόντρες, ανταγωνισμοί, πικρίες, καπελώματα, προβληματισμοί. Και πάνω που πολλοί αναφώνησαν «κάτι καινούριο γεννιέται», να σου και ξαναγυρνάμε στην πατροπαράδοτη ελληνική συνταγή «εγώ θα παίζω τον αρχηγό».

Ενόχλησε το κάλεσμα

Την περασμένη Τρίτη τρεις νέοι άνθρωποι πέρασαν τις πύλες του Προεδρικού Μεγάρου, καλεσμένοι στην ετήσια δεξίωση του Κάρολου Παπούλια για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ο Πέτρος Πετράκης, ο Ιάσονας Φρυδάκης και ο Γιάννης Λιβανός εκλήθησαν εκεί ως εμπνευστές και αρχικοί διακινητές του μηνύματος sms το οποίο καλούσε τον κόσμο στο Σύνταγμα και στην συνέχεια πέρασε από τα κινητά στο Διαδίκτυο, για να αναπαραχθεί τελικά και από τα μέσα ενημέρωσης. Με αυτή την ιδιότητα τούς παρουσίασε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF και την υιοθέτησαν τα μέσα ενημέρωσης που τους πήραν συνεντεύξεις.

Αυτό, ωστόσο, ενόχλησε κάποιους bloggers, κυρίως αυτούς που εμπλέκονται σε επιμέρους περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες με στόχο να συνεχιστεί ο αγώνας για την Πάρνηθα.

Ενας εξ αυτών, μάλιστα, μας εξηγούσε, προ ημερών με θυμό, ότι το sms είχε γεννηθεί τη νύχτα της μεγάλης πυρκαγιάς από μια άλλη παρέα ανθρώπων που ο ίδιος γνώριζε.

Από την αρχή έγινε σαφές ότι τουλάχιστον οι περισσότεροι bloggers προτιμούσαν να μην μάθουν ποιοι ήταν οι εμπνευστές της διαδήλωσης.

Το ίδιο, πιθανότατα, ένιωθαν και οι υπόλοιποι διαδηλωτές, γι' αυτό άλλωστε αγκαλιάστηκε τόσο θερμά η κινητοποίηση που δεν γινόταν στο όνομα κανενός «ηγέτη». Αλλωστε, είναι σαφές πως ό,τι συνέβη δεν ήταν επίτευγμα μόνο των bloggers αλλά απλώς τα blogs βοήθησαν πολύ να γίνουν κάποιες ζυμώσεις, να διακινηθούν ιδέες και να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ για την κινητοποίηση.

«Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ανήκει σε όλους τους πολίτες», επισημαίνουν οι bloggers.
*«Η συγκέντρωση ανήκει σε όλους τους πολίτες, σε όλη την Ελλάδα, σε όσους ενδιαφέρθηκαν για "το σπίτι τους", και όχι σε αυτούς που ασχολούνται με καπελώματα και "καθοδηγήσεις" εκ των υστέρων», συμπέρανε τις ημέρες τις κινητοποίησης ο Μάνος (http://manosnik.blogspot.com-«Αθήνα - οδηγός επιβίωσης»).

Αντιδράσεις και καχυποψία

*«Κάποιοι ίσως θελήσουν να καρπωθούν τις κατακτήσεις που μονάχα όλοι μαζί μπορούμε να κερδίσουμε. Αργά ή γρήγορα θα απομονωθούν. Γιατί στην εποχή της δημοκρατίας των σκλάβων, πραγματικά όλοι μας μπορούμε να είμαστε εξίσου Σπάρτακοι», προέβλεπε ο Νεφέλικας (http://nefelikas.wordpress.com/).

*Στην συνέχεια, με αφορμή τη δεξίωση, οι φόβοι φούντωσαν: «Βασικός όρος είναι η ανωνυμία μας. Αυτό αποφασίστηκε στην πρώτη συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως, αυτό επιμένουμε και στη λίστα συζητήσεων, αυτό μάλλον θα είδαν και εκμεταλλεύτηκαν αυτοί που προβάλλονται και δεν έχουν καμμιά συμμετοχή στην κινητοποίηση», τόνισε για παράδειγμα η Ροδιά (http://rodiat7.blogspot.com).

*Αλλοι το τράβηξαν ακόμη πιο μακριά, υποβαθμίζοντας την αξία του ανώνυμου sms: «Πιστεύετε, κύριε πρόεδρε, ότι, για παράδειγμα, η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσεως που ιδρύθηκε το 1951 είχε την ανάγκη ενός τυχάρπαστου SMS τριών τυχαίων νεαρών για να υπερασπιστεί τα δάση και να συμμετάσχει στην μαζική και αυθόρμητη διαδήλωση έξω από την Βουλή;», ανέφερε ο Νίκος Ν. (http://floraattica.blogspot.com) σε επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Κάρολο Παπούλια.

Διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις και τόση καχυποψία, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί απέτυχαν ουσιαστικά οι απόπειρες συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών ομάδων bloggers που δημιουργήθηκαν με αφορμή την Πάρνηθα και φιλοδοξούν να αναπτύξουν δίκτυα ενημέρωσης και δράσεων για το περιβάλλον.

*Η «Αναδάσωση» (http://anadasosi.blogspot.com/) είναι ένα από αυτά. Εχει περίπου 800 εγγεγραμμένους πολίτες, εκ των οποίων ελάχιστοι είναι bloggers και 15 εξ αυτών διαχειριστές του blog. Εχουν προαναγγείλει τη δημιουργία του portal «oikologio.gr», το οποίο προετοιμάζεται και πιθανότατα θα λειτουργήσει μετά το καλοκαίρι. Για την ώρα τα μέλη της «Αναδάσωσης» οργανώνουν επίσης διαμαρτυρία για την απαλλοτρίωση οικοπέδου στο κέντρο της Αθήνας (Σταδίου και Αιόλου) προκειμένου να γίνει χώρος Ελεύθερης Γνώμης του Πολίτη.

Οπως λέει ο Νεφέλικας, ένας εκ των διαχειριστών, «υπάρχει ανάγκη έκφρασης και διαμαρτυρίας αλλά είναι ένα μεγάλο στοίχημα το να μάθουμε να λειτουργούμε με οριζόντιες δομές, χωρίς ιεραρχία».

Η παρέα του Στρέφη

*Ενα άλλο blog που πρωταγωνίστησε στην υπόθεση της Πάρνηθας ήταν το «Αθήνα - οδηγός επιβίωσης», που συντόνισε την καμπάνια επιστολοβομβαρδισμού των πολιτικών πριν απ' τη διαδήλωση στο Σύνταγμα. Το blog αυτό είχε δημιουργηθεί από μια παρέα φίλων που ζουν στον λόφο του Στρέφη και αναζητούν ιδέες για τη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος.

Η εικόνα της φλεγόμενης Πάρνηθας γέννησε αυθόρμητα το δικό τους μικρό κίνημα, που στην πορεία υπολογίζεται ότι δέχτηκε περίπου 4.000 e-mails πολιτών και μόνο δύο απαντήσεις βουλευτών. Στον απόηχο της κινητοποίησης, ο διαχειριστής του, ο Μάνος, αποφάσισε να συστρατευτεί με «μία από τις μεγάλες οργανώσεις με διεθνές δίκτυο, σημαντική γνώση και εμπειρία», χωρίς να αποποιείται την «ατομική δονκιχωτική δράση, που ήδη έφερε αποτελέσματα». Οι διαχειριστές του blog έχουν προτείνει σειρά κι άλλων δράσεων όπως η καταμέτρηση-δημοσκόπηση των διαμαρτυρόμενων πολιτών.

Μεταξύ blogs σαν αυτά τα δύο και άλλων παρόμοιων, έγιναν απόπειρες στενότερης συνεργασίας -με ανταλλαγή παρεμβάσεων κ.λπ.

Το χάος συσπειρώνει!

Ωστόσο, δεν είχαν όλοι την ίδια διάθεση και καμία πρόταση δεν αποδείχτηκε ακόμη αρκετά ισχυρή ώστε να τους ξανασυσπειρώσει.

*Μια εξήγηση γι' αυτό, ίσως να αποτυπώνεται στη θέση του Old-boy (http://old-boy.blogspot.com) τις μέρες που διοργανωνόταν η κινητοποίηση για την Πάρνηθα:

«Η φύση του μέσου μάς δείχνει ότι δύναμή του δεν είναι η οργάνωση αλλά το χάος, δεν είναι η συγκέντρωση των φωνών αλλά η διασπορά τους». Γι' αυτό και ο ίδιος κατέληγε τότε στην προτροπή «να μην οργανωθούμε, ρε παιδιά».

Βέβαια, η σχετική συζήτηση συνεχίζεται. Το πόσες από τις παρέες ή τους πυρήνες που γεννιούνται κάθε τόσο στην «μπλογκόσφαιρα», θα επιβιώσουν και θα καταφέρουν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά χωρίς να διασκορπιστούν στο χάος του ίδιου του μέσου που στεγάζει την συνύπαρξή τους, είναι ένα ζήτημα που θα κριθεί στον χρόνο.

Σημασία έχει ότι σε αντίθεση με την προηγούμενη κινητοποίηση που είχε γίνει στην μνήμη της Αμαλίας Καλυβίνου (http://fakellaki.blogspot.com), συντηρείται η αίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει συνέχεια. Αρκεί να έχει κανείς κατά νου την ιδιαιτερότητα του μέσου.

Οπως λέει ο Νεφέλικας, που συμμετείχε τόσο στην διαμαρτυρία μετά τον θάνατο της Αμαλίας όσο και στην υπόθεση της Αναδάσωσης, οι bloggers που συμμετείχαν σε αυτές τις πρωτοβουλίες «ήταν ένα ετερόκλητο ασκέρι. Οι περισσότεροι δεν ασχολούμαστε με θέματα πολιτικής ή ακτιβισμού. Καλύπτουμε μια μεγάλη γκάμα ηλικιών, κοινωνικής κατάστασης, πολιτικής ιδεολογίας κ.λπ. Γι' αυτό δεν έχει νόημα να συμπεριφερόμαστε σαν πολιτική δύναμη. Δεν είμαστε κίνημα».


kkyr@enet.gr, boubouka@enet.gr

Οι αντοχές του «ψηφιακού ακτιβισμού»

Οι πρώτες συστάσεις αυτού που αποκαλείται «ψηφιακός ακτιβισμός» με το ελληνικό κοινό, προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις: Ενθουσιασμό, περιέργεια, καχυποψία, αμφισβήτηση, ακόμη και άρνησή του.

Ολες προβλέψιμες. Αυτό που ακόμη είναι νωρίς για να προβλεφθεί είναι αν αυτή η νέα μορφή έκφρασης θα επιλέξει (και αν θα καταφέρει τελικά) να συνεργαστεί με τους αναγνωρισμένους θεσμούς, και κυρίως αν θα συμβάλει στην ανανέωση του δημόσιου πολιτικού διαλόγου με καινούρια θέματα και προτάσεις.

*Σε αυτό ελπίζει ο Αν. Πανταζόπουλος, λέκτορας Πολιτικής Επιστήμης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος εκφράζει ενθουσιασμό για τα χαρακτηριστικά της κινητοποίησης για την Πάρνηθα. «Αυτός ο ενθουσιασμός, όμως, πρέπει να είναι γειωμένος με την πραγματικότητα», σπεύδει να προσθέσει.

Ενα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά που αναγνωρίζει στην κινητοποίηση, είναι «η ανάδειξη της κεντρικότητας της έννοιας πολίτης, ο οποίος στρατεύεται για το κοινό συμφέρον». Επισημαίνει, όμως, πως «είναι πολύ σημαντικό η συνέχεια της κινητοποίησης να θεσμοποιηθεί σε μια σχέση διαλεκτικής έντασης με τους θεσμούς. Η κοινωνία των πολιτών να διατηρήσει την αυτονομία της αλλά να συνεργαστεί με την πολιτική κοινωνία, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια αντιπολιτική εχθρότητα».

Διαπιστώνει πως στην κινητοποίηση υπήρξαν «τέτοιου τύπου μειοψηφικά φαινόμενα, απόρριψης της πολιτικής, καταδίκης ακόμα και του Κοινοβουλίου. Αυτή η αντίδραση είναι κατανοητή μέχρι ενός σημείου, αλλά μπορεί να γίνει επικίνδυνη για το ίδιο το οικολογικό πρόβλημα. Επιπλέον, μπορεί να γίνει ένα απολύτως βολικό εργαλείο ενός νεοφιλελεύθερου κράτους που θέλει να εκχωρεί αρμοδιότητες σε μη κυβερνητικές οργανώσεις για να αποποιείται των ευθυνών του. Παρά την γραφειοκρατική και εργαλειακή λογική που κυριαρχεί σήμερα τους φορείς της, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος σύμμαχος της κοινωνίας των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων τους».

*Για ένα μοναδικό παράδειγμα αυθόρμητης κινητοποίησης, που συγκρίνεται μόνο με 2-3 άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στην Ευρώπη, κάνει λόγο ο Σπύρος Νιάκας, μέλος του Συντονιστικού του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. «Ηταν μια εμπειρία εντελώς ασύμμετρη σε σχέση με ό,τι έχουμε ζήσει στην Ελλάδα, που επιτεύχθηκε με εντελώς αποκεντρωμένο τρόπο οργάνωσης», αναφέρει. «Ηταν πολύ σημαντικό που υπήρχε ο αυθορμητισμός του κόσμου και η κατάλληλη αφορμή αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι τα ηλεκτρονικά εργαλεία (sms, e-mails) λειτούργησαν με γεωμετρικό τρόπο ανάπτυξης μεταφέροντας το μήνυμα παντού και ότι όλα έγιναν με πολύ οριζόντιο τρόπο, χωρίς κανείς να ηγηθεί».

Μια τέτοια κινητοποίηση θα χρειαζόταν πάρα πολύ καιρό προετοιμασίας για να γίνει από μια οργάνωση, διαβεβαιώνει. Οι υπάρχουσες οργανώσεις προβληματίστηκαν για το αν έπρεπε να κατέβουν ή όχι στο Σύνταγμα. «Εμείς, στο Φόρουμ, είπαμε ότι αφού υπήρχε το κίνημα, έπρεπε αν μη τι άλλο να κατέβουμε μαζί του για συμπαράσταση».

*«Ζήτημα πολιτικού προσανατολισμού και περιεχομένου αυτών των κινητοποιήσεων», διαπιστώνει από την άλλη πλευρά ο Π. Κωνσταντίνου, εκπρόσωπος της «Γένοβα 2001»:

«Τέθηκε απλοϊκά το ζήτημα "αναδάσωση τώρα". Το πράσινο, όμως, στην Αθήνα δεν είναι τόσο απλό. Υπάρχει το ζήτημα της κερδοσκοπίας του καπιταλισμού στη γη. Το θέμα δεν είναι μόνο να μοιράσουν κάποιοι σπόνσορες τη γη και να αρχίσουν να την αναδασώνουν. Ή το να τη μετατρέψει σε εμπορεύσιμους χώρους. Το πώς απαντάει κανείς στο "αναδάσωση τώρα" είναι τεράστιο θέμα, όχι "να ρίξουμε χιλιάδες δέντρα και τελειώσαμε"».

Πάντως, έτσι όπως έχει αναπτυχθεί η τεχνολογία μαζί με τη συσσώρευση της οργής του κόσμου η έκρηξη στο Διαδίκτυο ήταν αναμενόμενη, επισημαίνει κρατώντας αποστάσεις. «Είναι σαφές ότι δεν ήταν μόνο το Διαδίκτυο που κατέβασε τον κόσμο στον δρόμο. Εχουν παίξει ρόλο κινήσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις, πολιτικά κόμματα και ο τύπος». Υπενθυμίζει, άλλωστε, πως «δεν είναι η πρώτη φορά που ένας ολόκληρος κόσμος που μάχεται με διάφορους τρόπους κατά του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες». Προηγήθηκαν π.χ. το αντιπολεμικό κίνημα του 2003 και οι κινητοποιήσεις του Σιάτλ το 1999, για τον συντονισμό των οποίων χρησιμοποιήθηκαν πολλά sites και forums στο Δίκτυο.

*Ως εργαλείο λειτουργίας της κοινωνίας των πολιτών, βλέπει την τελευταία κινητοποίηση του Διαδικτύου ο Παν. Βρυώνης, σύμβουλος του ΠΑΣΟΚ σε θέματα νέων τεχνολογιών. «Είναι μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η κοινωνία. Δεν νομίζω ότι είναι κίνημα. Δεν είναι κάτι ενιαίο. Είναι άνθρωποι με πολλές και διαφορετικές απόψεις. Υπάρχουν και απόψεις που είναι ακραίες, ρατσιστικές και άλλες. Δεν υπάρχει μια κοινή ιδεολογία. Τώρα, προς ποια κατεύθυνση θα λειτουργήσει στο μέλλον, είναι άλλο θέμα. Αν θα λειτουργήσει ώστε να παραγάγει προοδευτικές ιδέες, αυτό εξαρτάται από την ίδια την κοινωνία».

Οσο για τους παραδοσιακούς πολιτικούς, θεωρεί πως έχουν περιθώριο να κινηθούν σε αυτό τον χώρο, «αρκεί να το κάνουν χωρίς ιδιοτέλεια -κάτι που θα φανεί στη διαδρομή του καθενός. Αν κάποιος είναι καιροσκόπος, τότε με τον ίδιο τρόπο θα ασχοληθεί είτε με την ανεργία είτε με την παιδεία είτε με κάποιο άλλο σοβαρό ζήτημα. Αν το κάνει σωστά, σημαίνει ότι το ραντάρ του πιάνει και αυτόν τον χώρο».


Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΓΓ. ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 29/07/2007