Κλειστό λόγω εργασιών...

Κλειστό λόγω εργασιών, και τακτοποίησης...

Καλές γιορτές σε όλους...

Τρικλοποδιες: ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ... ΜΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΟΙ 16ΧΡΟΝΟΙ !!!

Τρικλοποδιες: ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ... ΜΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΟΙ 16ΧΡΟΝΟΙ !!!

Επιστολή των φίλων του Αλέξη
στην κηδεία του........

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.



ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.



Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.



ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.



Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.



ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.


: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.

ΤΟ ΣΑΟΥΝΤ ΤΡΑΚ ΤΗΣ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΤΩΝ ΣΠΥΡΟΥ ΤΣΑΚΙΡΗ - ΑΚΗ ΔΑΟΥΤΗ

ΤΟ ΣΑΟΥΝΤ ΤΡΑΚ ΤΗΣ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΤΩΝ ΣΠΥΡΟΥ ΤΣΑΚΙΡΗ - ΑΚΗ ΔΑΟΥΤΗ

Ευχαριστώ θερμά τον Σπύρο και την Ντίνα που μου εστειλαν το βιντεάκι αυτό και που μου εδωσαν την αδεια να το δημοσιεύσω εδώ στο μπλογκ μου...

Ετσι γενικά κι αόριστα

Η ανοικοδόμηση της χωρας Συνεχίζεται

Για να αναστηλωθεί/αναδομηθεί ένα κτήριο, οπως ίσως όλοι γνωρίζετε, χρειάζεται και λιγο γκρεμισμα, τα θέλει τα μερεμέτια του δεν γίνεται... λίγο ο σοβάς απο δω, κανα κεραμμύδι λασκαρισμένο απο κει λιγο ξύσιμο, καμμια ρωγμή που ξεχάστηκε απο το σεισμό...

λιγο προβοκάτσια, λίγο η οργή, λίγο η μαλακια ολων μας, βρήκαν συνεργεία κατεδάφισης δωρεάν, (κοστίζουν οι κατεδαφίσεις ξερετε)

ευχαριστώ τον Σωτήρη που μου εστειλε τις φωτογραφίες...

δειτε λοιπόν την εξέλιξη της ανοικοδόμησης της χώρας μας, θα πρεπει να χαιρόμαστε θαρρώ, ποιος άλλος θα μας εκανε τη δουλειά ανέξοδα?

Την ίδια στιγμή η υπεράσπιση του φονιά μιλάει για παρεξήγηση, και μετά αναρρωτιούνται οι δημοσιογραφοι και οι τηλεαστέρες των απογευματινών με τους μαιντανούς τους μαζί που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το "φαινόμενο", γιατί οπλίζεται με πετρα το χερι, ή εμας περνάτε για βλακες ή εσεις ειστε εντελώς χαυνωμένοι ηλίθιοι και με το κρανίο ακατοίκητο - δεν εξηγειται αλλιώς ο προβληματισμός σας... ενα παιδί εφυγε αναίτια βαναυσα και εσεις το βγάζετε αλήτη και μιλάτε για παρεξήγηση, σε λίγο θα μας βγαλετε τον δολοφόνο ιεραπόστολο... θα του δωσετε και παρασημο για υποδειγματικό ζήλο και αφοσίωση... Ελεος σταματήστε να μας δουλευετε για κανα δύωρο τουλαχιστον, η γιαγιά μου έλεγε η σιωπή ειναι χρυσός, σιωπήστε λιγάκι εστω λιγάκι μπας και ηρεμήσουμε κι εμεις, μη μας προκαλειτε άλλο... εχουμε και το δάνειο τελος του μηνός να σκεφτουμε. τοτε να δεις βροχή απο πέτρες που εχει να πεσει... στο κεφάλι μας ομως αυτές...

Τσουχτρα: Για τον Αλέξη

(φωτογραφία από το μπλογκ του Σπυρου http://triklopodies.blogspot.com/)

Τσουχτρα: Για τον Αλέξη

Κλείνω τη τηλεόραση, κλείνω τις σελίδες με τις φωτιές, κλείνω τα μάτια. Και σε φαντάζομαι. Και σου γράφω Αλέξη. Γράμμα σε σένα που μέχρι το σάββατο δεν σε ήξερα. Μέχρι τη στιγμή που σε σκότωσαν δεν είχα ακούσει για σένα.
Κι από κείνη την ώρα κάηκε η Αθήνα.
Φαντάζομαι κοράκια πολύχρωμα να ορμάνε πάνω σου. Πράσινα, κόκκινα, μαύρα... Τα λένε δικηγόρους, δημοσιογράφους, πολιτικούς, δεξιούς, αριστερούς, πασόκους, αναρχικούς... Και σαν αόρατο πέπλο πάνω στο άψυχο σώμα σου, η μάνα σου με το μεγαλύτερο πόνο που ποτέ μπορεί να αντέξει άνθρωπος σ' αυτή τη γη -μέχρι και μύθο και θρησκεία τον έκαναν, η Εκάβη, η Παναγία- να σε προστατεύει. Να μη μπορούν να σ' αγγίξουν. Όμορφος και καθαρός, όπως όλα τα παιδιά, να φεύγεις μακριά από τα σκατά, για όπου εσύ θες.

Είναι δύο ξεχωριστά τα θέματα. Που δεν μπαίνουν σε κανένα ζύγι. Η δολοφονία σου είναι το παν. Αλλά ξέρεις, ήταν η αφορμή, να σκεφτούμε, να βγούμε στους δρόμους. Όσοι βγήκαν. Γιατί εκείνο το βράδυ έπρεπε να είναι ένα εκατομμύριο κόσμος στο δρόμο...

Κι όλο θέλω να ρωτήσω, σα να σε βρίσκω εδώ τώρα. Αλέξη τι λες για όλα αυτά που γίνονται? Ξέρεις έμειναν καμιά πενηνταριά οικογένειες χωρίς δουλειά γιατί τα μαγαζιά που δούλευαν κάηκαν... θα μπορούσε να είναι και το δικό σας μέσα...καταστράφηκαν και άλλα, εμπορικά κέντρα, πολυεθνικές και τράπεζες και γέμισε η ψυχή μου χαρά. Λες να είναι κακό αυτό? Το ξέρω ναι, η βία γεννάει βία... Αλλά αυτοί δεν το ξεκίνησαν? εξουσία και κρατική καταστολή αντάμα...Σπουδάζουμε, δεν έχουμε δουλειά. Δουλεύουμε, δεν πληρωνόμαστε. Πληρώνουμε, δεν έχουμε παιδεία και υγεία. Φωνάζουμε, μας κοροιδεύουν. Απαιτούμε, μας χτυπάνε. Οι αξίες? σκύψε, γλείψε, υπόσκαψε, κλέψε για να κερδίσεις αυτά που αναγόρευσαν σήμερα αξία. Λεφτά εύκολα, γρήγορα. Αν είναι και από καταπάτηση δημοσίου συμφέροντος, από διεφθαρμένους, από σκάνδαλα, ακόμη καλύτερα.
Γι' αυτό σου λέω Αλέξη, δεν έχω που να ακουμπήσω, από που να πιαστώ. Να στραφώ μέσα μου για τη λύση, να επιμείνω στη μή βία ή μήπως ήρθε καιρός να μη μείνει τίποτα όρθιο?

Καλό ταξίδι λεβέντη μου...

Πίσω απ τον μπερντέ, τα βλέπω ανάποδα

(η φωτογραφία είναι από το σαιτ του Ηλία Καρελλά http://www.iliaskarellas.gr/pages/giamegalous.html)

Πρέπει να ομολογήσω ότι προχθες χαιρόμουν... χαιρόμουν γιατί θεωρησα αρχικά με περισευάμενη ελπίδα στο μυαλό το φτωχό και το ονειροπαρμένο, ότι "επι τέλους, οι συγκατοικοί μου σηκώθηκαν στηλωσαν μποι, λενε όχι σε κατι, στο θανατο ενός παιδιού, στην οποια κοινωνική δομή και αρχή τον επετρεψε... "

Χθες το βράδυ όμως ειδα κάτι άλλο, που το ονειροπαρμένο και φτωχό χειραγωγημένο μυαλό μου δεν το αντιλήφθηκε άμεσα... αν και ειχα μια υποψία ειχα ενα προαισθημα δεν μπορεσα να το ερμηνεύσω γρηγορα, μου λειπαν στοιχεια, μου έλειπε η σατανική σκεψη... Ειδα λοιπόν έναν μηχανισμό χειραγώγησης εν δράσει... είδα την 11/9 της Αθήνας... φυσικά με πολύ φτωχότερα εφε, μια και δεν εχουμε ενα χολυγουντ να σκηνοθετεί, αλλά στα μάτια μου ο μηχανισμός καταστροφής που ειδα να δρα ψες τη νύχτα ήταν ο ίδιος....

Προκειμένου να αποφορτιστώ συναισθηματικά, και να μην αδικήσω κανεναν με τη σκεψη μου λοιπόν, ειπα κατσε πισω και σκεψου... βάλε τα παπακια στη σειρά μπας και ξεμπερδευτείς και καταλάβεις τι γινεται, τι εγινε, και ίσως τι θα ακολουθήσει... προ πάντων μη φοβάσαι... ούτε για τη ζωή, (ετσι κι αλλιώς απαξιωμένη ειναι - ούτε για την ύλη, ξαναφτιάχνεται παρά τον κόπο που χρειάζεται)

εκατσα λοιπόν και ειδα τα εξής απλοικά (μου λειπει η βαθειά γνωση αλλά ίσως ακόμη μπορώ να αντιλαμβάνομαι κατι λιγα)

1 - καιρό τώρα με σκανδαλα σκανδαλακια, μοναστήρια κουμπαρους νυφες γαμπρούς και αδελφοξάδελφα, καλλιεργήθηκε μαζική αχρωματιστη κομματικά, λαική απαξίωση και αγανάκτηση για ολους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς...

2 - ερχεται στο καπάκι η οικονομική κριση, (που ήταν εδώ αλλα δε μας το λεγανε) και οι προτάσεις του οικονομικού επιτελειου για την αντιμετώπισή της, βαλε μεσα και κτηματολόγια δασολόγια, και παλι μοναστήρια, προκλήσεις μισθολογικές εργατικές και μύριες άλλες που αφορούν το οικονομικό κομμάτι, και ενισχύει την οργή, την αγανάκτηση, την απαξίωση, αλλά εισάγει και δυο αλλα πραγματάκια στον κόσμο, φόβο και απελπισία (εκτός φυσικά αν εισαι ευλογημένος με μερικά μυρια ευρώ απο την παναγία μεσω Ευφραιμ)

3 - σκαει προψες και το κατάπτυστο γεγονός της αφαιρεσης της ζωής ενός παιδιού, με τρόπο βαρβαρο απάνθρωπο, τρόπο που δηλοί την απαξίωση της ανθρωπινης ζωής, τρόπο που καταδειξε το πως αληθινά μας αντιμετωπίζουν οι αρχές μικρες ή μεγάλες, μια και ο κύριος που τραβηξε τη σκανδάλη ηταν διορισμένος απο εκείνους που καποτε εμπιστευτήκαμε, και συνεχισε να ειναι στη θεση του απειλώντας ολους μας απο τους προσφατα μπιστικούς μας...

4 - η πρώτη μερα μου φάνηκε λογική αντίδραση στον θάνατο του Αλέξη (του παιδιου μας γιατί μπορει να ηταν το δικό μας παιδί στη θεση του παρά τις αντιρρήσεις πολλών, οτι δεν επρεπε ναναι εκεί οτι φταινε οι γονεις που το αφηναν εξω κλπ κλπ Ελεος λιγο στη ψυχουλα του και στον πονο αυτών των ανθρωπων)

5 - σκεφτηκα λοιπόν ότι αυτό ηταν πιασαμε πατο και αρχισαμε να ανεβαίνουμε, λευτερώθηκε το μυαλό των συγκατοίκων μου απο το λαιφ σταιλ της Τατιάνας και της Δρουζα, απο το Χ φακτορ των καλών και των κακών, και γύρισε τα ματια εκεί που πρεπει, σκεφτηκα οτι τα καρφιά στον καναπε πληθύναν τοσο που δεν αντεχει ο κωλος μας πια και βγηκαμε εξω,... για να διεκδικήσουμε τη ζωή, να διεκδικήσουμε τον σεβασμό που μας πρεπει, την ισονομία, την υγεια την παιδεια την ασφάλεια το περιβάλλον - για να διεκδικήσουμε ότι αυτονόητο παραχωρήσαμε τοσα και τόσα χρονια απο τη μεταπολίτευση και μετά....

6 - και ηλθε η χθεσινή βραδυα, και μου τα εκανε μαντάρα στο μικρό φτωχό μου μυαλό... καηκε η βιβλιοθήκη, η Ακαδημία, φάροι πολιτισμού... και τότε ειδα τη στιγμή που παραιτήτο ο πρύτανης νιωθωντας πνευματική ευθύνη...

επρεπε να σιαξει η κατάσταση, να συσπειρώσει το κάθε χρωμα τον κόσμο του, να αντιστραφει η οργή του κοσμου για τον παράλογο θανατο του Αλέξη, και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, πιο μαζικό... επρεπε να βρεθεί μηχανισμός αντιπερισπασμού... επρεπε να διασφαλιστουν οι καρέκλες τα καρεκλάκια, να προστατευτούν οι οφ σορ, να ξεχαστει το βαλτοπεδι, να ξεχαστει ο χωλός προυπολογισμός πείνας, να ξεχαστουν τα ταμεια που δεν πληρώνουν πλεον φαρμακα, και τα φαρμακεια των νοσοκομειων που μενουν αδεια... να ξεχαστει η βια καποιων οργάνων της ταξης, να ξεχαστει η ατιμωρισία εγκλημάτων τόσο κατά του κοινωνικού συνόλου όσο και κατά του ατόμου που αντιμετωπίζουμε τοσα και τόσα χρονια....

και ακουγα στο ραδιο το μεσημερι ψες, προσοχή υπαρχουν φημες για προβοκατσια και ελεγα τι στην ευχή θα κανουν οι πουστηδες για να αλλαξουν το συναισθημα το κοινό?

το ειδα... λοιπόν, μπηκε μπροστά η πιο πετυχημένη μηχανή εκφοβισμού των ανθρωπων, καθως και στηθηκε η μηχανή για ανευ ορων και αντίδρασης παραχώρησης κι αλλων κοινωνικών και ατομικών αγαθών και δικαιωμάτων απο τη μεριά μας...

ο φοβος της καταστροφής των κοπων μιας ζωής, η οργή τοσων και τοσων ανθρωπων που χασαν γιορτιάτικες μερες το βιος τους εκανε τον θανατο του Αλέξη χλωμό γεγονός, πραγματικά μεμονωμενο... στη γενική συνείδηση... Μας δώσαν με τις εντεταλμένες κατά την ταπεινή μου γνώμη εκτενεις καταστροφές εναν άλλο λογο να οργιστουμε, δημιουργήσαν και την απαραιτητη απαξίωση των παιδιών που για μια στιγμή φανταξαν μικροί ήρωες και σαν ελπίδα στα ματια πολλων, τη στιγμή που ορθώσαν μποι και φωνή για την ψυχή που αδικοχάθηκε...

Εκράτησαν δε μια και καλά μουδιασμένη σιωπή, μια σταση που μόνο ενας ηλίθιος θα θεωρούσε υπευθυνη, αφήνοντας τα παιδιά με τα μαυρα ματια να καψουν να σπασουν να καταλύσουν να αποδυναμώσουν καθε πιθανή μας αντίδραση στην αδικη δολοφονία του παιδιου μας...

Δημιουργειται λοιπόν κατά τη γνωμη μου ενα περιβάλλον που μυρίζει εμφύλιο... οι μισοί υπερασπίζονται τον Αλέξη, και τους Αλέξηδες τουτου του τόπου, κι άλλοι μισοί βιτρινες τζαμαρίες ιδρώτα και κόπο μιας ζωής... Απο την άλλη οι "αρχοντες" διασφαλίζουν τις καρεκλες τους, τις μπιζνες τους με ελάχιστα εκτακτα λειτουργικά εξοδα, και ίσως ίσως ολοι οι "χρωματιστοί" βοσκοί, καταφέρνουν να συσπειρώσουν τα πρόβατά τους... απο την εξω δεξιά ακρη εως την εξω αριστερή ακρη...

Λογικό μου φαινεται, δεν μπορώ να παραβλέψω τη βλάβη τοσων ανθρωπων, δεν μπορώ να κοιτάξω μονο τη μια μεριά, αλλά δεν παυω να πιστευω ότι η ζωή αξίζει πιο πολύ....

κι ετσι οπως το βλεπω με το ματι που δεν θυμίζει τον αετό, για άλλη μια φορά με τεραστια επιτυχία και μικρό σχετικά κόστος το σύστημα, ότι και να ειναι αυτό το ρημαδι, επέτυχε να επιβληθεί... επέτυχε να καθαρίσει απο την οποια αντίδραση, δημιουργώντας δυο στρατόπεδα στον κόσμο, εκείνο της αδικοχαμένης ζωής κι εκείνο της κατεστραμένης περιουσίας... τι καλύτερο μπορούσαν να εχουν, και τα σκανδαλα ξεχάσαμε εστω και για πεντε μερες, και τον προυπολογισμό, και η βάση εμεις οι ψηφοφόροι τους αγανακτισμένοι ειμαστε κοινωνικοί εχθροί ανάλογα τι μας καιει περισσοτερο, η ζωή των παιδιών μας ή οι κοποι της ζωής μας... στην επομενη πορεια συγκεντρωση και παλι τα χερια μας θα ειναι χωρια, και θα κοιτάζουμε με φανατισμό τον διπλανό μας που εχει αντιθετη γνωμη απο μας... επετυχαν να μας χειραγωγήσουν τη στιγμή που δυο πνευματικά κεντρα της πολης γιναν στοχοι και σταχτη...

επέτυχαν και θα το δειτε στο αμεσο μελλον, να δημιουργήσουν την απαίτηση για παραχώρηση ελευθερίας, για αστυνόμευση πιο βαναυση κι αδικη απο αυτή που σκοτωσε τον Αλέξη, για ακόμη λιγότερη δημοκρατια, για ακόμη μικρότερη κοινωνική συλλογική παρουσία του κοσμου, των πολιτών, των πραγματικών εντολέων και αφεντικών τους...

Την εποχή του σεισμού το 99 ειχα ακουσει εναν οικονομικό αναλυτή, να λεει ότι μια πολη κοστίζει λιγότερο για να αναδομηθεί παρά να εκκενωθεί σε πιθανή προειδοποιηση για σεισμό... εκτοτε φοβάμαι... διότι φαντάζομαι ότι το ιδιο ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις καταστροφών... τοτε ειχα εμπεδώσει ποσο λιγο αξιώνεται και κοστολογειται η ζωή μου... κι εκτοτε φοβάμαι....

Διαβαζα σαν παιδί για φασισμό για δημοκρατία, για καπιταλισμό... επέλεξα εκείνο που ταιριαζε με τη σκεψη μου, με το χαρακτήρα μου, τον ανθρωπο...

Λυπάμαι σημερα, γιατί δεν με αφησαν να κρατήσω την ελπίδα που μου σφυριξαν κλεινοντας το ματι τα παιδιά, και λυπάμει που συλλισαν το χαμογελο του Αλέξη του καθε Αλέξη, για να με βαλουν παλι στο κουτί μου...

Το μόνο που μου μενει να ελπίζω ειναι ότι τα παιδιά θα σταθούν πιο εξυπνα, απο εμάς, και δεν θα χάψουν οπως εμεις μαλακωδώς χαυτουμε τις χλωμές δικαιολογιες τους, και θα αντικαταστήσουν τα οπλα της χειραγώγησής τους με έναν κόσμο ομοιο με τις ψυχές τους γεμάτο φλόγα δημιουργική σκέψη αγώνα δικαιο και αγνό...

ξερω ονειρεύομαι παλι, διχασμένα όνειρα, εφιάλτη και αγγελικό τοπιο μαζί, μα ειμαι παράξενο συγχωρα με...

Χριστίνα Σαββατιανού - 9/12/2008

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ Η ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΕΛΛΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

δεν υπαρχει λογος για αλλους νεκρούς, σηκωθείτε και φύγετε ΤΩΡΑ και αδειαστε τους δρομους και τον τοπο απο τη βρωμιά σας...

ειναι ανθρωποι εκει εξω όχι ζώα οχι πιονια σας όχι νουμερα ειναι παιδιά εκεί εξω ειναι τα παιδιά μας...

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ Η ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ

ΕΙΣΤΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΟΛΟΙ

ΔΕΝ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΑΣ ΕΤΣΙ...

ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΕ ΣΑΣ ΠΗΡΑΜΕ ΧΑΜΠΑΡΙ...

ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ

ΠΑΡΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΚΙ ΟΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΑΝΤΗΡΙ...

ΟΤΙ ΦΑΓΑΤΕ ΦΑΓΑΤΕ

ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ...


ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ...

Τρικλοποδιες: ΕΣΕΙΣ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΒΙΤΡΙΝΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΖΩΕΣ.

Τρικλοποδιες: ΕΣΕΙΣ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΒΙΤΡΙΝΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΖΩΕΣ.

από το μπλογκ του Σπύρου... (τι να πω εγώ, βρήκε τις λέξεις που έχασα μεσα μου ο Σπύρος...)

ΕΣΕΙΣ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΒΙΤΡΙΝΕΣ
ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΖΩΕΣ.


Για ακόμα μια φορά κάποιοι έπεσαν από τα «σύννεφα» …
- μα πώς έγινε αυτό ?
- μα πως μπόρεσε και τράβηξε μπιστόλι ?
- μήπως ήταν τρελός ?

και αν κοιτάξεις σήμερα τους υπερασπιστές του εκτελεστή, αυτή την στάση προσπαθούν στοιχειοθετήσουν …
Έχασε το μυαλό του ο φονιάς του Αλέξανδρου !!!
Δεν ήξερε τι έκανε !!!

Από την άλλη μεριά, τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, έντεχνα, προσπαθούν να μεταφέρουν το σημείο ενδιαφέροντος, στις καταστροφές που προκάλεσαν διαδηλωτές τις μέρες αυτές σε όλες τις πόλεις όπου έγιναν διαδηλώσεις.

Ήταν υπόθεση χρόνου να γίνει το κακό.
Όλοι ήξεραν πως θα γίνει.
Πολλοί το παρακαλούσαν να γίνει. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Το βράδυ του Σαββάτου , κατά την διάρκεια των επεισοδίων, συνέβη κάτι πολύ σημαντικό.
Σε όλη την διάρκεια της νύχτας, κόσμος αυθόρμητα, μόλις μάθαινε για την δολοφονία του Αλέξανδρου «έμπαινε στον χορό» της διαμαρτυρίας. Με κάθε τρόπο, ακόμα και με βία.
Και ήταν κόσμος απλός, καθημερινός.
Ήταν θαμώνες των bar, ήταν νέοι από τις συνοικίες.
Ήταν τα δικά σας παιδία.
Ήταν εκείνα τα παιδιά που ευτυχώς ΔΕΝ ήταν στην θέση του Αλέξανδρου.
Και ΔΕΝ ήταν ο Αλέξανδρος στην λάθος θέση, μια λάθος στιγμή.
Ο φονιάς του ήταν σε λάθος θέση. Και σε λάθος θέση είναι και οι φυσικοί του μα και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι.
Σε λάθος θέση είναι όλοι εκείνοι που θέλουν την περιοχή των Εξαρχείων να υπάρχει σαν γκέτο.
Εκείνοι που πιστεύουν πως κάθε «μητρόπολη¨, για να είναι in
χρειάζεται και τους παρίες της. Είτε αυτοί είναι μετανάστες, είτε είναι κουκουλοφόροι, είτε είναι πρεζάκια.
Ας είναι ότι θέλει, αρκεί να προκαλεί στους «φιλήσυχους πολίτες» φόβο και ένα αίσθημα ανασφάλειας.
Αρκεί να υπάρχει η ανάγκη για την δικαιολογία της καταστολής.
Αρκεί να μπορούν να έχουν χώρο ύπαρξης οι αγανακτισμένοι πολίτες.
Λέτε αυτοί οι δημοσιογράφοι που ακούτε στα ραδιόφωνα και βλέπετε στις τηλεοράσεις σας, να προσπαθούν να μας πείσουν πως πρέπει να περιμένουμε για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, να βγουν τα αποτελέσματα της βαλλιστικής ή να ολοκληρωθεί η προανάκριση, να το κάνουν από μόνοι τους και όχι να παίρνουν εντολές από τα αφεντικά τους ???
Λέτε πως οι πολιτικοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, για «τον νεαρό» που χάθηκε, να νοιάζονται στα αλήθεια ???
Και πιστεύετε στα αλήθεια πως όλα θα τελειώσουν εδώ ?
Θα ξεχάσουμε όλα αυτά που γίνονται ?
Και θα πάμε να γιορτάσουμε τις «άγιες» μέρες που έρχονται ???


Πολλοί μιλάνε για τις βιτρίνες που έσπασαν, εγώ σας λέω για τον Αλέξανδρο που δολοφονήθηκε το Σάββατο.
Πολλοί μιλάνε για τα αυτοκίνητα που κάηκαν, εγώ σας μιλά για τον Μιχάλη τον Καλτεζά που δολοφονήθηκε το ΄85.
Πολλοί μιλάνε για λειλασίες, εγώ σας μιλάω για τους εργάτες που σκοτώθηκαν το καλοκαίρι στα ναυπηγεία στο Πέραμα, για να έχουν πιο μεγάλο κέρδος τα αφεντικά τους.
Πολλοί μιλάνε για τα κλειστά σχολεία, εγώ σας μιλάω για την δολοφονία του Τεμπονέρα στην Πάτρα.
Πολλοί μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε,
εγώ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΠΙΑ, ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ…

ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Μαμά φοβάμαι - τα παράθυρα χωρίς κουκούλα

(φωτογραφία από το μπλογκ του Σπύρου Τσακίρη "τρικλοποδιές"

μαμά φοβάμαι το γυαλί, εκείνο που φιλοξενεί γλιτσιάρηδες που κραδαινουν αρχές κι εξουσίες ως λαβαρα, που την ευθύνη την εχουν για κωλόχαρτο να σκουπίζουν τα σκατά που πετάνε στα μούτρα μας... και εμάς φοβάμαι την ωρα που λέμε ευτυχώς τη γλίτωσα ή την ωρα που τους λεμε ευχαριστώ...

φοβάμαι μαμά, οσους κοστολογούν τη ζωή με αντίβαρο το αμάξι τη βιτρίνα την περιουσία...

μαμά φοβάμαι τις ωρες που τα οπλα γίνονται μαθήματα στα χερια θρασύδειλων νταήδων υπαλληλίσκων ενός δολοφονικού δημόσιου χώρου, που νομίζουν ότι πιάσαν τον παππά απ τα αρχίδια... και νιώθουν αντρες σπουδαίοι την ωρα που η κανη τους καπνίζει σκοτεινιάζοντας ματια 15χρονων παιδιών...

φοβάμαι μαμά, τα παράθυρα τα γυαλινα, που από μέσα τους σαν σκουλήκια θα φανε τη σαρκα του παιδιού, στην πιο αναισχυντη ψηφοθηρία που μπορει ποτέ να γίνει...

μαμά φοβάμαι ολους εκείνους που με δακρυα πετρινα σαν τον ταφο που θα σκεπάσει τον Αλέξη υπερασπίζονται το δικαιο και τη δημοκρατία που εκείνοι κατέλυσαν προ καιρού...

φοβάμαι μαμά τους μαφιόζους τα ανθρωπόμορφα τερατα που στο βωμό δεν ξέρω ποιου αρρωστημένου κερδους ή σκοπού ζυγίζουν τις πετρες και τα ρόπαλα αντί να σκυβουν ταπεινά στο θαυμα της ζωής μπροστά...

μαμά φοβάμαι όσους μιλούν μιλούν μιλούν χωρίς λεξεις με ματια κενά με αιμα μαυρο χθόνιο για μενα για σενα για τον Αλέξη, για οσους κλεμένη ανάσα εχουν και μνημες μονο μενουν πισω να τους θυμίζουν...

μαμά φοβάμαι τα θηρία φοβάμαι και τους αλλους τους ταλαιπωρους που σκυμένοι με γονατα γδαρμένα από τις υποκλίσεις και τα παρακαλητά νομίζουν ότι ζουνε επειδή εχουν τη βιτρίνα τους όρθια και τον καναπέ βολικό...

φοβάμαι μαμά τον κόσμο που με αφησες να αντιμετωπίσω...

φοβάμαι τα σκουπίδια μαμά που τον κόσμο αυτό τον εχουν μετερίζι τους κι εγώ εσύ εμείς δεν ειμαστε παρά πιόνια και κούκλες κρεμασμένες σε σκοινί, φοβάμαι εκείνους όλους που δεν κόβουν τα σκοινιά... που αρκούνται...

Μαμά φοβάμαι γιατί οι επικίνδυνοι δεν φοράνε κουκούλα, αλλά εχουν αξίωμα και μου λενε οτι με προστατεύουν...

δεν θελω να κανω παιδί μαμά, γιατί θα το γεννήσω ήδη νεκρό, απο σφαιρα...

Μαμά φοβάμαι....

Χριστίνα Σαββατιανού.

δεν έμαθα ακόμα το όνομά σου…

Πάνος Βασιλόπουλος
δεν έμαθα ακόμα το όνομά σου…

http://blogs.sch.gr/pvlimni/2008/12/07/16yearoldboy/

Θα μπορούσες να ήσουν το παιδί μου , ο φίλος μου , μαθητής μου.

Θα μπορούσες να ήσουν με αυτούς που χτες τα πιναμε , βλέπαμε ποδόσφαιρο, παίζαμε σφαλιάρες.

Θα μπορούσες να ήσουν μαζί μου ή κι εναντίον μου στις ιδέες, στις απόψεις, στην ομάδα ή στο κόμμα.

Όπως και νάχει , δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούμε πια, αλλά σε ευχαριστώ για το σοκ που μου προκάλεσες.

Αυτό που λέει ότι ένας λαος κοιμότανε με το Βατοπέδιο, τον Εφραίμ, το Ρουσόπουλο, την κρίση, το πετρέλαιο, την Μενεγάκη και τα γκάλοπ.Κυβέρνηση, αντιπολίτευση μέχρι χτες γυρνάγαν στα κανάλια και η αστυνομία στα γήπεδα.

Κοιμόντουσαν όλοι, όλοι μας σου λέω, και ένα ΜΠΑΜ μας ξύπνησε.

Η ψευτοδημοκρατία, που δεν θέλει τους αντιφρονούντες, τους διαφορετικούς τους σκοτώνει, το ξέρω από την Ιστορία (Χούντα, Πολυτεχνείο, Καλτεζάς νομίζω ο προηγούμενος, Κουμής, Κανελλοπούλου από εξοστρακισμένο ..διάολο κι αυτοί, ποιός τους θυμάτε;)

Τόσα καμμένα αυτοκίνητα , κτίρια, δουλειές και υπολήψεις. Πόσα άραγε κοστολογούν την ζωή σου; Όλα!Αν ήμουν ο πατέρας σου θα έκαιγα νομίζω όλο το κόσμο για να τον ξαναφτιάξω από την αρχή, μόνο με σένα μέσα.

Δεν είμαι όμως.Κρατάω το χαμόγελό σου .

Τα αυτοκίνητα, τα μαγαζιά , οι καμμένες Τράπεζες, οι δουλειές όλα θα ξαναγίνουν.Εσύ θα λείπεις .Χιλιάδες κόσμος θα ξαναβυθιστεί στη μαλακωσιά του καναπέ του και θα ξεχνάει.Το χαμόγελό σου πίσω από την λάμψη της μολότωφ σαν ήλιος, το μπαμ του δυστυχισμένου μπάτσου σαν ίσκιος.

Θα πιώ απόψε στο χαμόγελό σου, θα προσπαθήσω να μη κοιμηθώ, να μη ξεχάσω…