Για να αναστηλωθεί/αναδομηθεί ένα κτήριο, οπως ίσως όλοι γνωρίζετε, χρειάζεται και λιγο γκρεμισμα, τα θέλει τα μερεμέτια του δεν γίνεται... λίγο ο σοβάς απο δω, κανα κεραμμύδι λασκαρισμένο απο κει λιγο ξύσιμο, καμμια ρωγμή που ξεχάστηκε απο το σεισμό...
λιγο προβοκάτσια, λίγο η οργή, λίγο η μαλακια ολων μας, βρήκαν συνεργεία κατεδάφισης δωρεάν, (κοστίζουν οι κατεδαφίσεις ξερετε)
ευχαριστώ τον Σωτήρη που μου εστειλε τις φωτογραφίες...
δειτε λοιπόν την εξέλιξη της ανοικοδόμησης της χώρας μας, θα πρεπει να χαιρόμαστε θαρρώ, ποιος άλλος θα μας εκανε τη δουλειά ανέξοδα?
Την ίδια στιγμή η υπεράσπιση του φονιά μιλάει για παρεξήγηση, και μετά αναρρωτιούνται οι δημοσιογραφοι και οι τηλεαστέρες των απογευματινών με τους μαιντανούς τους μαζί που προσπαθούν να ερμηνεύσουν το "φαινόμενο", γιατί οπλίζεται με πετρα το χερι, ή εμας περνάτε για βλακες ή εσεις ειστε εντελώς χαυνωμένοι ηλίθιοι και με το κρανίο ακατοίκητο - δεν εξηγειται αλλιώς ο προβληματισμός σας... ενα παιδί εφυγε αναίτια βαναυσα και εσεις το βγάζετε αλήτη και μιλάτε για παρεξήγηση, σε λίγο θα μας βγαλετε τον δολοφόνο ιεραπόστολο... θα του δωσετε και παρασημο για υποδειγματικό ζήλο και αφοσίωση... Ελεος σταματήστε να μας δουλευετε για κανα δύωρο τουλαχιστον, η γιαγιά μου έλεγε η σιωπή ειναι χρυσός, σιωπήστε λιγάκι εστω λιγάκι μπας και ηρεμήσουμε κι εμεις, μη μας προκαλειτε άλλο... εχουμε και το δάνειο τελος του μηνός να σκεφτουμε. τοτε να δεις βροχή απο πέτρες που εχει να πεσει... στο κεφάλι μας ομως αυτές...
Εμφανιζόμενη ανάρτηση
Η Αλεξάνδρα το παληκάρι
Απρίλης του 48 ή εκεί γύρω κάπου, ήταν και η Αλεξάνδρα μικρό κοριτσι τότε έπαιρνε στο κατόπι τα μπουλούκια των τσιγγάνων που πέρναγαν ...
10 Δεκ 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σελίδες
Ετικέτες
τα δικά μου
(327)
περιβάλλον
(91)
writting
(67)
Greece
(57)
poetry
(50)
χρήσιμα
(39)
χαμόγελα
(38)
video
(37)
κοινωνία
(35)
φωτογραφία
(32)
health
(30)
environment
(24)
phtography
(24)
εθελοντισμός
(24)
υγεία
(23)
people
(21)
music
(20)
stories
(15)
blogging
(14)
children
(13)
παιδά
(13)
computers
(12)
information
(11)
μπλογκοπαίχνιδα
(11)
doctor
(10)
πολιτισμός
(10)
συνταγές
(10)
χιούμορ
(10)
medicine
(9)
ελλάδα
(9)
μουσική
(9)
activism
(8)
world
(8)
οι συνταγές της κρίσης
(8)
goverment
(7)
rights
(7)
safety
(6)
services
(6)
Πάρνηθα
(6)
γκρίνιες
(6)
εκθέσεις
(6)
ποίηση
(6)
Επιστήμη
(5)
amalia
(4)
earth
(4)
technology
(4)
Αναδάσωση
(4)
αηδιούλες
(4)
αρθρογραφία απο ιντερνετ
(4)
γιατρός
(4)
πολιτική
(4)
πρωτβουλίες
(4)
σοφά λόγια
(4)
emergency
(3)
theatre
(3)
Εναλλακτική οικονομία
(3)
εκδηλώσεις
(3)
εκθεσεις
(3)
με ενδιαφέρουν
(3)
φύση
(3)
χορός
(3)
ψυχαγωγία
(3)
economy
(2)
games puzles
(2)
είπαν
(2)
εκδόσεις
(2)
ελεύθερος χρόνος
(2)
κόσμος
(2)
νομικά θέματα
(2)
συναντήσεις
(2)
τεχνολογία
(2)
DVD
(1)
Greek movie
(1)
amber alert
(1)
antiwar
(1)
dance
(1)
documentary
(1)
down syndrom
(1)
facebook
(1)
first aid
(1)
funny
(1)
internet security
(1)
nature
(1)
plektaniart
(1)
privacy
(1)
protest
(1)
radio
(1)
ΕΜ
(1)
ΧΡ
(1)
απορίες
(1)
απόκριες
(1)
αστικά τοπία
(1)
βιβλιο - e-book
(1)
διάστημα
(1)
διαβάζω
(1)
εναλλκτική ζωή
(1)
ενεργοί μικροοργανισμοί
(1)
εφημερίδες
(1)
ζωγραφική
(1)
θέατρο
(1)
καλομηνιάσματα
(1)
κινηματογράφος
(1)
παράξενα
(1)
παραδοξόνιο
(1)
παραμύθια
(1)
παραξενα chemtrails
(1)
παρατηρώ
(1)
πειραματα
(1)
περιοδικά
(1)
τεχνες
(1)
της γειτονιάς....
(1)
φακελλάκι
(1)
ψάχνω
(1)
παράξενο γίνεσαι κάποιες φορές:ρ:):)
ΑπάντησηΔιαγραφήμα η καταστρωφή είναι στον αν΄τιποδα της παραγωγής.. και ο ευτελισμός στον αντιποδα του τζίρου..:):)
δάνια; φτου φτου φτου.. ουτε για τροφή..:):)
την καληνύχτα μου:):)
άσε κουλπα μου κι εγώ μερικές φορές με χάνω τι να σου πω κι αυτές τις μερες ερχονται στη σκεψη μου τοσο αντιφατικά πραγματα νιωθω χαρά και ντροπή νιωθω περηφάνεια και τύψεις, νιωθω ενοχή συνενοχή και δικαιωση, όλα αχταρμάς σαν τα συντριμια που αφηνει πισω της η οποια αιτία δημιουργησε την κατάσταση αυτή, εκείνο που με πειράζει πανω από ολα ομως ειναι ο χαμός του παιδιου, αυτό ειναι ανομολόγητα κακό, ανομολόγητα επαισχυντο, και όλα τα αλλα μπροστά του απλές οδοντόκρεμες...
ΑπάντησηΔιαγραφήεκείνο παλι που με λυπει που δεν ειμαι κι εγώ και πολλοι σαν εμενα εξω κατω μπροστά απ τα παιδιά μας να τα προστατευσουμε να τα κοιτάξουμε να τα καταλάβουμε ίσως εστω και για τις λίγες ωρες που θα φωνάζουν και θα δακρύζουν απ τα χημικά, τι να πω σκεφτομαι να το κλεισω το μαγαζί κανα μηνα αλλα παλι ασχημα θα νιωθω δεν ξερω ειλικρινά