ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΑΜΙΑ: Κοινωνική Αλληλεγγύη: πρωτοβουλίες από τα κάτω πανελλαδικά

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΑΜΙΑ: Κοινωνική Αλληλεγγύη: πρωτοβουλίες από τα κάτω πανελλαδικά

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΑΜΙΑ: Κοινωνικά Παντοπωλεία που λειτουργούν στην Ελλάδα

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΑΜΙΑ: Κοινωνικά Παντοπωλεία που λειτουργούν στην Ελλάδα

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΑΜΙΑ: Κοινωνικά Παντοπωλεία που λειτουργούν στην Ελλάδα

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΑΜΙΑ: Κοινωνικά Παντοπωλεία που λειτουργούν στην Ελλάδα

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ:

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Νέας Ιωνίας
Διεύθυνση: 28ης Οκτωβρίου 3
Τηλέφωνο: 2102793916 – 2102777198 – 2102793785.

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Παλλήνης
Tηλέφωνο: 210-6604659

Κοινωνικό Παντοπωλείο Μαρκόπουλο
Διεύθυνση: Χρ. Μεθενίτη 7, δίπλα στο δημαρχείο
Τηλέφωνο:
2299020173/ 20174

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ηλιούπολης
Διεύθυνση: Ποσειδώνος 49
Τηλέφωνο: 210 2380208, 6936 784725

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Πετρούπολης
Διεύθυνση: Λεωφόρος Πετρουπόλεως 168,
Τηλέφωνο: 2105063660

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ηρακλείου Αττικής
Διεύθυνση: Στέλιου Καραγιώργη 2 (Μέγαρο Δημαρχείου -1)
Τηλέφωνο: 2132000221-6974875786
υπευθ. κα Τζικάκη -κος Ζηγούλης

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Αμαρουσίου
Διεύθυνση: Παλαιολόγου 9 Μαρούσι,
Τηλέφωνο: 2132038345
υπεύθ. κα Γιαννακοπούλου

Κοινωνικό Παντοπωλείο Αγ. Αναργύρων
Τηλέφωνο: 6936 784725
υπεύθ. κα. Ανδριαννοπούλου Παναγιώτα,

Τράπεζα Τροφίμων στην Αθήνα
Διεύθυνση: 3ο χλμ. Ε.Ο. Αθηνών – Λαμίας,κόμβος Αγ. Στεφάνου και Λεωφ. Κρυονερίου 124
Τηλέφωνο: 210 6220025-210 6220059

Το σούπερ μάρκετ της αλληλεγγύης στην Λ.Συγγρού
Μια φωλιά αλληλεγγύης και συμπαράστασης για τη στήριξη ανέργων, απόρων, ηλικιωμένων και γενικά προσώπων που πιέζονται από την κρίση δημιούργησε η ομάδα εθελοντών «Παιδί και Οικογένεια».
Διεύθυνση: Δράκου 26-28 11741, Φιλοπάππου, 2ο γραφείο: Διδότου 26, Κολωνάκι
Τηλέφωνο: 210.9245545, 9245518

Εστία Παροχής Τροφίμων, Ρούχων και Οικιακού Εξοπλισμού στο Δήμο Πεντέλης
Διεύθυνση: Μεγ. Αλεξάνδρου & Σκρα
Τηλέφωνο:.2108040580, 2132140555,6944659857,6932222072

Κοινωνικό Παντοπωλείο Carrefour Μαρινόπουλος Αθήνας
Διεύθυνση: Σοφοκλέους 66
Ωράριο: κάθε Τρίτη και Πέμπτη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Carrefour Μαρινόπουλος Πειραιά
Διεύθυνση: Φίλωνος 31
Ωράριο: κάθε Τετάρτη και Παρασκευή

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Κοινωνικό Παντοπωλείο Θεσσαλονίκη (Μ.Α.Ζ.Ι)
Αριστοτέλους 4 – Θεσσαλονίκη, Τηλέφωνο: 698.411.4725, Ιστοσελίδα , Facebook

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης
υπεύθ. κα Υφαντίδου, τηλ. 2313304000-1-2313304035

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Πολίχνης Θεσσαλονίκης
Αγίου Παντελεήμονος 10 και Αγνώστου Στρατιώτη (Πάρκο Δημαρχείου), στο χώρο κάτω από τον παιδικό σταθμό, τηλ. 2313302300-301

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Νεάπολης Θεσσαλονίκης
Σεφέρη & Ίμβρου 25, υπεύθ. κα Χαλκιά, δέχεται και ρούχα, τηλ. 231063026441-2310671100

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Μενεμένης Θεσσαλονίκης
Βότση 15 & Δελφών, ρούχων & ένδυσης, υπευθ. Κα Τσολάκη, τηλ. 2310729260

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Θέρμης Θεσσαλονίκης
Καπετάν Χάψα 37, υπεύθ. κος Γρηγόρης Ντότσης,τηλ. 2310466555-466610

Κοινωνικό Παντοπωλείο Θεσσαλονίκης
Το 3ο «Κοινωνικό Παντοπωλείο» στη Θεσσαλονίκη δημιούργησε ο όμιλος Carrefour Μαρινόπουλος, σε συνεργασία με το δήμο Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει ως στόχο την ανακούφιση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Μοναστηρίου 124, τηλ. 2310534543-552775

«Μπουτίκ» των φτωχών
Ολύμπου 64, γωνία με Βενιζέλου Το κατάστημα λειτουργεί 9-1 κάθε πρωί -και Σάββατο- και Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή απόγευμα 5-7.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ Υπόλοιπης ΕΛΛΑΔΑΣ

Κοινωνικό Παντοπωλείο Μεσολογγίου
Διεύθυνση: Λουδοβίκου Βαυαρίας (πίσω από το ξενοδοχείο Λίμπερτυ)
Τηλέφωνο: 26313 63432, 26313 63400, 26313 63427

«Πύλη της Αγάπης» – Ναύπλιο
Διεύθυνση: Αγ. Παράσχου 4
Τηλέφωνο: 27520 27474

Κοινωνικό Παντοπωλείο Ιωαννίνων
Διεύθυνση: ΚΕΠΑΒΙ (κατάστημα 126)
Τηλέφωνο: 26510 77077, 26510 01045

Κοινωνικό Παντοπωλείο Καρπενησίου
Τηλέφωνο: 22370 80239

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Καλαμάτας
Διεύθυνση: Βιοτεχνικό Πάρκο, Νέα Είσοδος
Τηλέφωνο: 27210 97173 – 27213 60700
υπεύθ. κα Οικονομάκου

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Χανίων
Διεύθυνση: Κυδωνίας 29, Ισόγειο,
Τηλέφωνο:281341628-630
υπεύθ. κα Κουνελάκη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Νομαρχίας Ηρακλείου
Διεύθυνση: Καζαντζάκη 6-8 (πάροδος Γιαμαλάκη)
Τηλέφωνο: 28134 00383 – 28134 00374
υπευθ. Βεργής Μανώλης,

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ιεράπετρας
Διεύθυνση: Νικηφόρου Φωκά 20

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Ηρακλείου
Διεύθυνση: Αττικής Στέλιου Καραγιώργη 2 (Μέγαρο Δημαρχείου -1)
Τηλέφωνο: 21320 00221 – 6974875786
υπευθ. κα Τζικάκη – κος Ζηγούλης

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Βόλου
Διεύθυνση: Δον. Βελεζίου & Ρήγα Φεραίου
Τηλέφωνο: 24210 55156 – 24210 29908
υπεύθ. κα Παρησάκη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Αγρινίου
Διεύθυνση: Άγιος Χριστόφορος
Τηλέφωνο: 26413 360300

Κοινωνικό Παντοπωλείο Νομαρχίας Δωδεκανήσου
Διεύθυνση: Καποδιστρίου 98, Έναντι εργοστασίου ΚΑΙΡ,
Τηλέφωνο: 22413 64414 – 6945399660

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Καβάλας
Διεύθυνση: Παλαιολόγου 9 (π. ΠΙΚΠΑ) Συλλ.ΠΝΟΗ
Τηλέφωνο: 25104 51367 – 6976105341

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Κομοτηνής
Διεύθυνση: Λαϊκή Αγορά, Κέντρο,
Τηλέφωνο: 25310 81802 – 6937129709

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Λάρισας
Διεύθυνση: Μανωλάκη 13-17
Τηλέφωνο: 24106 61196 – 6974910509
υπεύθ. κος Λέτσιος Κλεάνθης

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Σταυρούπολης Ξάνθης
Διεύθυνση: Κτίριο Δημοτικής Επιχείρησης
Τηλέφωνο: 25420 22693 – 6937336819

Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Τυρνάβου
Διεύθυνση: Ηλ. Τριανταφύλλου 17
υπεύθ. κα Μάγγου-Στατίρη

Κοινωνικό Παντοπωλείο Νομαρχίας Χίου
Διεύθυνση: Κουντουριώτη 15
Τηλέφωνο: 22710 44258-26731

Κοινωνικό Παντοπωλείο Σερρών
Διεύθυνση: Ραιδεστού 36

παραληρήματα 15

Πανω σε ενα κλαδάκι από κουμαριά ανοιξε τα μάτια του ο κούκος... κλικ κλακ

Χρυσά κτερίσματα γόμισε ο ουρανός καθώς ετρεξε να γιομίσει τα ασκιά κρασί κι απόσταγμα βελανιδιών... Ήταν αργά για ονοματα, νωρίς για διακοπές και καθώς μάδαγες την σκισμένη ομπρέλα σου ανοιξε η γη και ξέρασε του κόσμου τις σκεψεις... Όνειρα εφιάλτες ελπίδες φοβοι... χόρεψαν όλα μαζί, αδέλφια ομοζυγωτά της ανοιξης να κλέψουν μυρωδιά...

Ξεχάστηκε του αηδονιού μια νότα στο κεφαλόσκαλο, γιόμισε ήλιους και φεγγάρια η στιγμή... κι επειτα το ξύλινο ποδάρι του κυρ Λάμπρου της έκλεψε τη μελωδία με το τακ τακ στο πλακόστρωτο, τακ τακ τακ... θύμιζε αιώνιου αυνάνα καρδιοχτύπι... αέναα ανικανοποίητο και σιωπηλό...

Σκιστηκε η σελίδα πανω στα λευκά ποδια, ξεχασε πως το βιβλίο ήταν το σπίτι της, έμεινε εκεί στο βελούδο να κοιτάζει χαύνα το νερό που επνιγε την εφηβη μοναξιά της... Το βιβλίο δάκρυσε και ανέβηκε μελαγχολικό στο ράφι - δυο τούφες αρπάχτηκαν στου ανέμου τη δίνη και εσκαψαν του σύννεφου το όνειρο, αργησε η νύχτα να ερθει κι η βροχή ταξίδεψε αλλού...

Όποτε φεύγει έρχομαι, αλλιώς ξεχνιέμαι στο πουθενά.

Κι η βιασύνη ανοιξε τα χέρια κι αγκαλιάστηκε με τον ύπνο, στις ακρες της αμυγδαλιάς, και στις οχθες του Αχέρωντα ανοιξε τα μάτια ενα παιδί, μικρό σαν δαχτυλίθρα ωχρό σαν κεράκι, χτυπησε τη βέργα του πανω στο κύμα, και ο ουρανός εβρεξε τρέντι πολυθρονίτσες, αργότερα θα ξυπνήσεις απ του εθισμού το κάλεσμα, θα ακούσεις ξινές μουσικές και μελάτες δικαιολογίες που υποννοούν ζωή...

Αργότερα θα θέλεις να φωνάξεις μα σου κόβουν από τώρα τη γλώσσα...

Άργησες, έχασες κι αδέσποτα ζευγάρια κουνάνε βαρκες βαρκάκια και φτιάχνουν πανάκια με ραβασάκια αλόκοτα... ξυπνάει η μερα ξανά και ξανά... εσύ κοιμάσαι ακόμη... αυριο ίσως μια μποτα τρύπια κι ενα κουτί παλιωμένος καφές κανουν παρέα στη γωνιά... κάποτε ήταν ζωντανός τώρα θυμίζει φαγιούμ ατέλειωτο στο κρεβάτι πεταμένο...

Δυστυχε κόσμε λιπόθυμε, κι ετσι σε θέλω κοντά, κι ετσι σε θελω κι ας πονάς..... μέσα, κι έξω, παντού....

Μικρές βελόνες κεντησαν δυο αστέρια κι ενα χαμόγελο πανω στο μαξιλάρι, ο ήλιος δεν ξύπνησε ουτε η νύχτα κύλησε, ολα εκεί καρφιτσωμένα σαν παιδιακίσια ζωγραφιά στο μουχλιασμένο τοίχο... τικ τακ το ποδάρι του κυρ Λάμπρου θυμίζει το εδώ - παλι μόνος πήγε στην κουζίνα, αυτός το μπρίκι και δυο αυγά απ τον περασμένο μήνα, σκεφτηκε να φύγει σκέφτηκε να μείνει, μόνος κι εδώ κι εκεί,

κοιταξε το μπρίκι και πνίγηκε στη θολούρα του παλιωμένου μέταλλου καθώς πασχισε για ανάσα θυμήθηκε τη Διονυσία... Γιομάτη χυμούς να τρέχει να προφτάσει το τραινο μικρή αναστάτωση κι αυτη, ανίκανη να διώξει τη θολούρα, μονος πάλι, κι εδώ κι εκεί... Μόνος και στα μάτια της καθώς ειδε το καθρέφτισμα του στο τζάμι... τακ τακ το ποδάρι του κυρ Λάμπρου ...

Βεβαιωμένη αβεβαιότητα ξημέρωσε και πάλι, το τίποτα θεριεύει, όλοι τρέχουν τρεχουν στο πουθενά, ζωή το λενε τώρα, εγώ γελώ στη θέα - κι εκείνο το ξύλινο ποδάρι χαλάει τη ροή, θυμίζει το τώρα το εδώ, σκάει το τακ του στης μοναξιάς τον ήχο και κουφαινει. Το κλαράκι της κουμαριάς βαραίνει ακόμη απ τον κορυδαλό, και του αηδονιού η παγωμένη νότα σκίζει τη μέρα σε κομματια τόσα όσα τα ονειρα του πριν.

Ένα κομάτι του αγεριού ξεκόλησε κι εκαμε παρέα με μερικά βρεγμένα ρουχα της Φιλίτσας, θυμήθηκε ο Φίλιππος της νιότης το λουλούδι καθώς κοίταξε το παιχνίδι τους...

Ξύπνησε η θεια η Αρχοντούλα και φωναξε φαφούτικες λεξεις,  ζητωκραυγασε η Αρχοντούλα του αγεριού το σμίξιμο με της Φιλιώς τα ρούχα, ολα στου ερέβους το βωμό ταγμένα τα ταξίδια...

Δυο κόμποι  ενα πιξελ και μια αισθηση παγιδευμένη στο τίποτα πανω στο τσακισμα της μεσης και στου σπαθιού την κόψη, επιθυμίες σοβαρές για ακόλαστες υποψίες στιγμής, σπασμένα νεύρα και του τσιμέντου το χρώμα ζωγραφισαν μια λέξη τόσο γκρίζα όσο το ξύλινο ποδάρι του κυρ Λάμπρου

Ασθματικά ψαράκια πνίγονται στο βούρκο σας, ξερνούν τα περιττώματα σας, ταίζετε χολη και δάκρυ τα παιδιά σας, και το λέτε αυτό πολιτισμό, μικροί μονάχοι θνητοί, τακ τακ ο κυρ Λάμπρος ερχεται

Πότισε τη γλάστρα με μέλι άγριο και κρασί στιφό, ανοιξε τα χέρια και πεταξε μακριά, εκεί που δεν εχει χρόνο

Τακ, τακ.... ο  κυρ Λάμπρος έρχεται.....

=========================

Χριστίνα Σαββατιανού   30-03-2008

Παραλληρηματα, του δυόσμου και του γιασεμιού ανάσες

Στένεψαν οι κόγχες των ματιών στην όψη σου...

Μαραμένοι ασφόδελοι που στόλισαν κάποτε κείνη τη γωνιά που φιλοξένησε το σώμα.. τόσο στοργικά, τόσο σπλαχνισμένα... πάνω στην κόψη του αθάνατου, στην άκρη της ζωής.

Φύλλα δυόσμου και γιασεμιά σου χάριζα να μη φοβάσαι το χειμώνα... να διώχνεις τους εφιάλτες που έρχονταν τα βράδια σου, αστραπές γιομάτοι καλοακονισμένες, κοφτερές, στου ύπνου το βυθό.... Να λούζεσαι την ευωδιά τους,, να ξεχνάς, να αποκοιμιέσαι...

Στης νυχτιάς ετούτης το ρημαγμένο στενοσόκακο, άγγελος και δαίμονας γινήκαν ένα, σκόρπισαν ρίγη στων αστεριών το κατώφλι... ρίγη, προσμονή, επιφύλαξη, θράσσος, όλα μαζί στο χωνευτήρι... όλα μαζί βορά και λεία για βατράχους εξώκοσμους που σκύβουν πεινασμένοι, αδηφάγοι, απαιτητικοί, ως την τελευταία στάλα, ως το τελευταίο ίχνος...

Λογική, παράλογο, υστερία, παιδιά της χθόνας όλα τους, στο κόκκινο υποφέρουν, στο κίτρινο σφαδάζουν σκιάζονται και στο χρυσό πεθαίνουν... το μαύρο μάνα τους το γκρι το σκοτεινό μονάχα...

Ντύθηκες ξανά την πράσινη παλιά τριμμένη ζακέτα που σου χα πλέξει και με της μέντας και του δυόσμου το μύρο στα μάτια χάθηκες πίσω από ένα σύννεφο... μέσα σε έναν παραλογισμό ξεστράτισες, έφυγες, όπως παλιά...

Έμεινε η νύχτα μόνη να ξεδιαλύνει τα γιατί... έμεινε ο νους ξεκρέμαστος σαν εικόνα που της κλέψαν από τον τοίχο το καρφί...

Έμεινε η ευχή ατέλειωτη στέρφα ξερή να περιμένει στο κατώφλι των χειλιών εκπλήρωση...

Και το φτερούγισμα ακούγεται τραχύ, αφύσικο, που πήγε ο άγγελος που έφτιαχνε κάστρα στην άμμο μαζί με τα παιδιά?

Χριστίνα Σαββατιανού (κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 2000)

Του Αστεριού μονόλογοι... της μέρας ταξιδάκι

Στης μέρας το αντάμωμα
συνάντησα ένα αστέρι...
μικρό γιομάτο πρίσματα
με πήρε από το χέρι...
μου δείξε τόπους όμορφους
και τόπους γκρίζους σκούρους...
μου δείξε μέρη μαγικά
και μέρη αραχνιασμένα....
πάνω από κόσμους και γωνιές
πάνω από δρομάκια...
ανάσες άκουσα βαριές,
είδα πληγές που τρέχαν,
είδα χαμόγελα ακριβά,
και δάκρυα διαμαντένια...

Το αστεράκι γέλαγε ορμήνευε συνέχεια
μια μέρα μόνο θα μαι δω μια μέρα και μια νύχτα
θα μάθεις τι είναι ζωή και θάνατο θα μάθεις...
θα μάθεις πότε να αγαπάς και πότε να φοβάσαι...
μέσα στους δρόμους τους στενούς τρέχαμε αφιονισμένοι
της ζήσης χίλια πρόσωπα προκάμαμε να δούμε...

Το αστέρι εγαλήνεψε στραφτάλισε ευτυχία...
απλά ζεστά και πάνσοφα μου χάιδεψε το χέρι...
Κάτσε παράμερα εσύ κάτσε και συλλογίσου...
τώρα που αγνάντεψες πολλά
σκέψου τι θα τα κάμεις....
είσαι κι εσύ στον κόσμο αυτό λιθάρι και ψηφίδα
είσαι κι εσύ ο ξενιστής μαζί κι ο επισκέπτης...
κάτσε και σκέψου το καλά... δεν είσαι μοναχός σου
κάτσε και ψάξε μέσα σου τι έχεις να μοιράσεις
αχτίδες φώτα και χαρά...
δάκρυ πόνο κι απονιά...

Δικός σου ο δρόμος κι η ζωή δική σου η κίνηση αυτή...
εγώ σεργιάνι έχω μακρύ μα πάντα πάνω είμαι
βλέπω, φωτίζω και υμνώ και σιγομουρμουρίζω....
κι αν με φωνάξεις θα μαι δω το δρόμο να σου δείξω
κι αν το θελήσεις θε να ρθω τη νύχτα να φωτίσω...

Πάρε τον κόσμο αγκαλιά και με χαρά πορέψου...
είν η ζωή πολύτιμη είν η χαρά διαμάντι...

Έτσι μου είπε σιγαλά, έτσι και εξαφανίσθη...
έμεινε το όνειρο βουβό, έμεινε άφωτο λειψό...
έπειτα ο ήλιος χάραξε κι άνοιξε τα πανιά του
στα μάτια μείναν οι σκιές της νύχτας το ταξίδι,
έμεινε η εικόνα της ζωής ο δρόμος των ανθρώπων
έμεινε η ανάσα η ζεστή του αστεριού η σοφία
έμεινε μόνη η σκέψη μου να ψάχνει την ουσία

Τον ήλιο καλωσόρισε και κίνησε να ζήσει
με ένα χαμόγελο μικρό δροσάτο ροδαλούλι
μια καλημέρα άφησε σε κάθε ένα κατώφλι
και κίνησε χαρούμενη πάνω σε ουράνια τόξα
να σβήσει της νυχτιάς το γκρι το μαύρο των ανθρώπων
κι ας μοιάζει τόση δα μικρή κι ας νιώθει ανημπόρια
του αστεριού οι προτροπή χαράχτηκε στα μύχια
δικός σου ο κόσμος τούτος δω κι η απόφαση δική σου
εγώ θα βλέπω από ψηλά θα βλέπω θα φωτίζω....

Χριστίνα Σαββατιανού (κάπου στη δεκαετία την 20η)

ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ - Μικρή ερωτευμένη περιπλάνηση

Ψηφιδωτό αλλόκοτο η ζωή – μικρούς κόμπους μπλεγμένους με θελήματα γιομάτη.

Μικρές δειλές κορυφώσεις ξεγελούν. Χαράζουν εντυπώσεις ευφορίας, οργασμού, ανάτασης, κοινωνίας ψυχής…

Βάραθρα γιομάτα αιχμές οι στιγμές στο πλήθος τους. Στίγματα και χαρακιές που τους κόμπους κάνουν πιο σφιχτούς, ανθεκτικούς…

Εξάρτηση η μυρωδιά του… Ανάγκη η αίσθησή του να γιομίζει το χώρο

Εξάρτηση η τσαλακωμένη φασαρία της σιωπής του… Ανάγκη ο θόρυβος της παρουσίας του να ξορκίζει τη μοναξιά…

Εξάρτηση το δάκρυ του ανεκπλήρωτου θέλω μου… Ανάγκη του χαμόγελου του αυθόρμητου το σ’ αγαπώ του…

Γιόμισε το ποτάμι τούτο της ζωής μου, βροχή από τα μάτια… Ξεχύθηκε στη μέρα και στη νύχτα να κάνει συντροφιά, να ξεπλύνει το κενό τους, να δροσίσει την έλλειψη, να φύγει…

Γιόμισε ανεκπλήρωτα όνειρα, ώσπου τα όνειρά γίναν απαγόρευση…

Γιόμισε μικρή εξάρτηση τον φόβο να τρομάζει.. να φεύγει να χάνεται…

Μοίρασμα την έντυσα και τη βολτάρω στα πάρκα και τις πλατείες. Καλή δικαιολογία θαρρώ το μοίρασμα…

Κι όμως όλα στα δυο είναι πλασμένα. Κι εκείνα τα μονά τα κύτταρα ακόμα στα δυο χωρίζουν και γεννούν ζωή…

Εξάρτηση, Φύση, Νόμος, Πλάνη, Δικαιολογία, Ψέμα. Τι απ’ όλα να κρατήσω; Τι να βάλω ζύγι κι αλφάδια στην πορεία;

Βρέχει πάλι μικρή εξάρτηση απ’ τα μάτια…

Στεγνώνει στο χρόνο η ψυχή! Βροχή στη βροχή, στάλα τη στάλα άδειασε η καρδιά ξεχάστηκε στρέβλωσε… Σβήνει η φωτιά… Ξεθύμανε το θέλω…

Σ’ ακούω που κοιμάσαι και χαίρομαι που είσαι εδώ.

Στης μέρας το ταξίδι όμως λυπάμαι, γιατί τα μάτια σου δεν με αναζητούν… Ξέρουν, είμαι εδώ…

Εξάρτηση ή κοινωνία;

Εξάρτηση ή μοίρασμα;

Εξάρτηση ή έρωτας;

Εξάρτηση ή αγάπη;

Τι κουβαλάει τούτη η εξάρτηση κρυμμένο που με κάνει να σε πονώ;

Της φύσης την προσταγή για κείνο το «δύο»;

Της μοναξιάς την κραυγή για μια παρουσία;

Του φόβου το αγκρίφωμα για ένα χέρι βελούδο ντυμένο;

Τα μάτια που ποθούν να κοιταχτούν;

Τα μαλλιά τα ξέπλεκα που με λυγμό ποθούν ένα χάδι;

Εξάρτηση η ανάσα σου στου ύπνου το σεργιάνι… Παρέα και νανούρισμα…

Είναι εκείνη η ώρα που είσαι κοντά, πού γίνεσαι ένα…

Κουλουριάζομαι όμοια με έμβρυο πάνω σου… Ζεστασιά μοιράζομαι στην πιο βαθειά στιγμή σου… Δεν φοβάμαι ησυχάζω…

Τότε που είσαι κοντά, που γίνεσαι ένα, που είσαι εδώ…

Αγαπώ του ύπνου σου την αγκαλιά που σε αφήνει δίπλα μου έτσι απλά, απλόχερα.

Τότε μονάχα είσαι κοντά, τότε γίνεσαι ένα, τότε μονάχα είσαι εδώ…

ΟΧΙ δεν είναι εξάρτηση

Είναι φύση.

Είναι εκείνη της ψυχής η κοινωνία που λύνει τους κόμπους που ξεχνάει που αφήνεται να πλανηθεί να γιομίσει υφές λεπτές αράχνινες θαρρώ… χωρίς ισορροπία… Απλά είναι…

Είναι αγάπη γλυκιά μου εξάρτηση…

Έρωτας είναι, όχι εξάρτηση…

Κοιμήσου… κι εγώ τα όνειρά σου θα φυλάξω μέχρι να ρθεί το φως…

Είμαι εδώ…



Χριστίνα Σαββατιανού

28-9-2006

==============================

ξέρεις, οι δρόμοι όταν είναι άδειοι μιλούν πιο δυνατά, και τα φώτα, τα γράμματα, τα βήματα
που περασαν πανω τους, κουβαλούν μια γλυκειά θλίψη σαν μικρό τριανταφυλλένιο αγκάθι...
οι ανθρωποι βουβαίνονται και τα μάτια αδειάζουν όταν ο τόπος ειναι μακρινός....
αλλά που σαι, είναι κι η ψυχή εκε,ί στη γωνιά του δρόμου, δίπλα στην αράβικη τη πινακίδα,
πανω στα βήματα που πέρασαν κι αφησαν σκονη, μεσα στις νότες και στις σκέψεις μας...
παντού ειναι ο τόπος που εχει η ψυχή μαζί της, παντού...

11-4-2006

===============================

έβαλα και γλυκάνισσο μπαχάρια και πιπέρια
να νοστιμίζει η νυχτιά να παιρνει μέρα μυρωδιά

έβαλα και γλυκούς καρπούς έβαλα και μελάκι
να ναι ώραία η ζωή να μη βαστά σαράκι

έβαλα κι αχνοζάχαρη και μαύρη σοκολάτα
για να κολήσει η καρδιά να μην την πάρει η στράτα

έβαλα και κεράκια δυο για τους αγγέλους ένα
να βλέπουν να μη χάσουνε της μέρας σου το γέρμα...

έβαλα και γαρύφαλλο και δυόσμο και κανέλλα
να μυρωδίζουν του θεού να μη ξεχνά να σε ευλογά
και ναναι οι κάθε μέρα σου η πιο γλυκειά σου τρέλλα

2-1-2006
=====================================

Ηταν πριν δυο χρόνια εκεί στην ίδια χώρα, μια τσιγγάνα, η Τάρα... όμορφη πολύ και στην όψη
και στην ψυχή, με ένα μεράκι να τρώει την καρδιά της από παιδί που χε γνωρίσει τον κυρ Κώστα το
ναυτικό... Να δει την Ελλάδα...

Μια αγάπη που μέρα με τη μέρα θεριευε μέσα της, οι λιγοστές λέξεις που της έμαθε ο κυρ Κώστας
γίνηκαν πολλές, έψαχνε με λαχτάρα με μεράκι να βρει έλληνες εκεί μακριά, κι ονειρευόταν
τον Αλέξανδρο και εβλεπε στα όνειρά της γοργόνες που χαν την όψη της και Ελληνική ψυχή...

40 χρόνια μετά η Τάρα είχε μάθει καλά Ελληνικά, την πετυχα μεσα στους ιστούς του δικτύου,
αγάπαγε με μεγαλύτερο πάθος την Ελλάδα...

Τα φερε έτσι η τύχη της και της χάρισαν ενα ταξίδι για εδώ, δυο μέρες μόνο ήταν αλλά πούλησε
ότι είχε και δεν είχε κι ήρθε, πήγε από τα πανω προς τα κάτω, και κει στο βράχο της Ακρόπολης η
καρδιά της λύγισε απ τον πόθο... απ τη χαρά... από κείνο το εκπληρωμένο του αιώνιου έρωτά
της για τούτη τη μικρή χώρα... Η Τάρα έφυγε πριν προκάμει να γυρίσει στη Βραζιλία
παίρνοντας μαζί της μια ελληνική σημαία και τη γοργόνα που ψαχνε τον Αλέξανδρο και της
έμοιαζε τόσο....

αληθινή ιστορία... σε αληθινό χρόνο...

9-11-2005