συχνά, γεννιούνται την ιδια ωρα ενα δυο αστερια στον ουρανό, και πιάνει ρίζα στη γη ενας σπόρος,
ταυτόχρονα πεθαινει μια αξία μεσα σε εναν ανθρωπο και γίνεται μικρότερος ζαρώνει η ανθρωπιά του,
αν γινει τα αστερια να φωτίσουν αλλους ανθρώπους και ο σπόρος να καρπίσει ομορφο κι άξιο καρπό και να θρεψει μια νεα αξία καλύτερη σε εναν αλλο ανθρωπο τοτε μπορεί να σωθεί κι ενα χαμόγελο, και η επομενη μικρή ζωή η επομενη ατομικότητα να προστατευτεί μεσα σε ενα συνολο καλύτερο, πιο ανθρωπινο πιο αγαθό, πιο λεπτό και άξιο....
(παραμιλητό, Χριστίνα Σαββατιανού 01-02-2013)
