H περιπέτεια της ημέρας συνέχεια...

Η μικρή μου φίλη σε ασφαλη τρυφερά και έμπειρα χέρια πλέον, υπάρχει πιθανότητα να μην μπορέσει να πετάξει γιατί το τραυμα της ειναι σοβαρό, αλλά μόλις αναρρώσει θα μεταφερθεί σε κάποιο σημειο όπου θα την φροντίζουν και θα την περιποιούνται για όλη της τη ζωή, χωρίς να κινδυνεύει ούτε απο άλλα ζωα ούτε απο ανθρώπους



τουλάχιστον θα παραμείνει ζωντανή κοντά σε καποιους που δεν θα την βλέπουν απλά σαν ενα πουλί, αλλά σαν ενα ζωντανό πλάσμα...

το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων της ΑΝΙΜΑ αν και μικρός χώρος, πεντακάθαρο, γεμάτο ζωή και ελπίδα και εθελοντές με μεράκι και πολλή αγάπη... ενιωσα σαν να ημουν στο σπιτι μου... ανεβάζω και μερικές φωτογραφίες που μπορεσα και τραβηξα......



να ειναι καλά οι ανθρωποι που βοηθούν τοσα ομορφα αλλά κακοποιημένα απο τις δραστηριότητές μας ζωντανά... δυστυχώς δεν βγήκε η φωτογραφία ενός πανέμορφου τραυματισμένου Ερωδιού και των Γερακιών που φιλοξενούνται για ανάρωση στο κεντρο...






πόσα σκάγια μπορεί να αντέξει ενα φτερωτό κορμί? !!!
κι όμως οι ανθρωποι του κέντρου αυτό το κατατρυπημένο κορμάκι το επούλωσαν και το περιποιούνται...

Η περιπέτεια της ημέρας...

κι εκεί που βγήκα και σήμερα στο μπαλκόνι να καλημερίσω τη μερα, την αμυγδαλιά του γείτονα τις πρασινάδες τα χαμόχορτα το σκυλί μου και τα άλλα ζωντανάκια του αερα και της γης... πέφτει η ματιά μου σε κάτι μαυρόασπρο κάτω απο την αμυγδαλιά...



δεν μπορεί, σκεφτηκα τι κάνει εκεί κάτω το πουλί? αυτά και που με βλέπουνε στο μπαλκόνι λακίζουν...



παιρνω τη μηχανή με τον τηλεφακό της να δω καλύτερα και το ερμο το πετούμενο μεσα στα αιματα κατω απο το φτερό του...



πανικός με επιασε θα το φάνε οι γάτες... φωνάζω τη γειτόνισσα, λείπει, ξέρω ότι ο θείος ο Γιώργος εχει το κλειδί της για ώρα ανάγκης (ναι τα εχουμε ακόμη αυτά στη γειτονιά μου ευτυχώς - κλειδιά σε διαφορα χερια μην τύχει κανα κακό να το προλάβει κάποιος)

παει λοιπόν ο πατέρας μου με τον θείο και το μαζέψανε...



στο μεταξύ εχω τηλεφωνήσει στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία 210 8228704 (οι πρώτοι που ηλθαν στο μυαλό μου για πουλιά) αλλά δυστυχώς δεν περιθάλπουν, και με παρέπεμψαν στο Κεντρο περίθαλψης αγρίων ζώων, (210 9510075 Μενελάου 134 στο σταθμό του Ταύρου)

πήρα και εναν φίλο κτηνίατρο, που με οδήγησε για τις πρώτες βοήθειες, ώστε μεχρι να το παμε αυριο στο Κεντρο να αποφύγει τυχόν μόλυνση της πληγής... πλύσιμο καλό με πολύ οξυζενέ, μπολικο betadine στην πληγή, και spray pulvo...

τα κάναμε κι αυτά, και η μικρή μας κισσα/καρακάξα (δεν ξερω τι ακριβώς ειναι) ελπίζω να τα καταφέρει μεχρι αύριο που θα την αναλάβουν ανθρωποι που γνωρίζουν καλύτερα

κάντε κι εσεις μια ευχή...

Καλημέρα

Χριστίνα Σ.


δύο ώρες αργότερα - Σαν να ζωντάνεψε ο ασθενής ! λέτε να πιασει τοπο ο "κόπος"

Chemtrails or not?

το φαινόμενο ειναι αυτές οι ουρές/γραμμές οι παράξενες και πυκνές που συχνά βλέπουμε στον ουρανό... άλλοτε παράλληλες άλλοτε τεμνόμενες χιαστί η καθετα...



τα βάφτισαν Chem Trails - η Χημικούς ψεκασμούς

οι πληροφορίες που υπάρχουν μοιάζουν με το παιχνίδι του παππά, μονο που εχει περισσότερους απο εναν παππάδες αυτή η τραπουλα...



http://olympia.gr/2008/09/12/chemtrails/

http://www.anomalies-unlimited.com/Chemtrail_101.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Chemtrail_conspiracy_theory



ποιος γνωρίζει άραγε που βρίσκεται η αλήθεια? μας ψεκάζουν και με τί? ειναι απλά καυσαέρια αεροπλάνων που τυχαινει να πετάνε μαζεμένα δώθε κείθε? ή κάτι άλλο που δεν πρέπει να γνωρίζουμε?



οποιος γνωρίζει περισσότερα ας αφήσει καποια στοιχεια...

Να ειστε καλά...

πλοφ πλοφ

Πετάς βοτσαλάκια στο τώρα και στο χθες, μονοπάτι να φτιαξεις να ξεφύγεις απο εκείνα που εγώ, εμείς, σου τάζουμε σου ετοιμάζουμε, και σε στήνουμε στον τοίχο... αστόχαστα μαρτυρικά....

πλοφ πλοφ σκάει η πέτρα στο νερό κι αέναος κύκλος αρχιζει και πάει και πάει μακριά οσο η μικρή σου καρδιά που όλα με λατρεία και δίψα τα γνωρίζει... τα αγγίζει τα αγαπά

το μυστικό μεγάλο που κατέχουν τα παιδιά, κι εσείςς λήσταρχοι και δήμιοι τη ροτα τους κουλαντριζετε σε βρώμικα λιμάνια - τα δικά σας - να τα πάτε...... Read More

πόσο μικροί κι ασήμαντοι αλήθεια μοιάζουν όλοι αυτοί μπροστά στα πετραδάκια σου μικρή....

Παρε ένα βότσαλο κι απ τη δική μου τη ψυχή, να γίνει ο δρόμος που θα πάρεις γρήγορα μακρύς να τους ξεφύγεις...

Χριστίνα Σαββατιανού 25-10-2009

Της νύχτας τα καμώματα, τα γελάει;;;; η μέρα;;;;

Χάρτινα φαναράκια και λιανοκέρια σπέρνεις ενα σωρό, σε δρόμους ίσκιους γεμάτους... έτσι να φωτίσει η μικρότητα κι ο φόβος εκείνων που ξεχάσαν να γεννούν... για να προκάμει η σκέψη να καρπίσει πριν η ιδέα του όχι σαράκι της γενεί και χάσει τη ρότα... λιανοκέρια πολλά θελει τούτη η ώρα, σκιές πολλές και στέρφα μυαλά... ανησυχώ...

Χριστίνα Σαββατιανού 24-25/10/20009