Εμφανιζόμενη ανάρτηση
Η Αλεξάνδρα το παληκάρι
Απρίλης του 48 ή εκεί γύρω κάπου, ήταν και η Αλεξάνδρα μικρό κοριτσι τότε έπαιρνε στο κατόπι τα μπουλούκια των τσιγγάνων που πέρναγαν ...
12 Ιουλ 2007
Υπάρχει....
http://www.petitiononline.com/forestgr/- "Save our forests and give our planet a chance"
Εύκολη Φωτιά??? (ο εκπρόσωπος τύπου της πυροσβεστικής, λέει ότι είν μια δύσκολη φωτιά)
Καίγεται κι η Σκιάθος, δάσος σπίτια ξενοδοχεία, ότι κάψει... και μεις κάνουμε ένα λεπτό λούφα στη Βουλή, για να τιμήσουμε τους νεκρούς που αντί να κάνουν την πάπια όπως συνηθίζεται πήγαν και κάηκαν μαζί με τα δέντρα...
Κι εμείς οι πολίτες του καναπέ... είμαστε εκεί "ευαισθητοποιημένοι" και κάνουμε το σταυρό μας που εδώ στην Αττική έκαψε μόνο δάσος τη γλίτωσαν τα σπίτια μας κι ο καναπές μας ο πολύτιμος και βολικός, η θέση μας στη κοινωνία....
θέλω να φύγω μετανάστης σε μια χώρα έρημη, που δεν έχει δέντρα σπίτια ανθρώπους να καίγονται....
άντε παιδιά λίγο ακόμη καψιμο και θα μπούμε στο βιβλίο Γκίνες....
Τα της Υγείας Νέα
Κατάργηση της χρήσης του υδραργύρου αποφάσισε το Ευρωκοινοβούλιο
Μόνο ηλεκτρονικά θερμόμετρα θα παράγονται από εδώ και στο εξής
Newsroom ΔΟΛ
Βρυξέλλες: Νέους κανονισμούς για την κατάργηση της χρήσης του υδραργύρου υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Τρίτη, με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος. Το Ευρωκοινοβούλιο συμφώνησε να απαγορεύσει την πώληση των μη ηλεκτρικών οργάνων που περιέχουν το οξικό βαρύ μέταλλο, όπως τα θερμόμετρα.
Η απαγόρευση, η οποία ήδη υποστηρίζεται από τα κράτη της ΕΕ, θα εφαρμοστεί μόνο για τις νέες συσκευές. Τα όργανα που υπάρχουν ήδη ή οι αντίκες θα μπορούν να επισκευάζονται ή να αγοράζονται και να πωλούνται ως μεταχειρισμένα.
Παρ' όλα αυτά, εξαιρέσεις γίνονται για τον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.
Μια προηγούμενη απόπειρα να εξαιρεθούν οι κατασκευαστές βαρομέτρων εγκαταλείφθηκε μετά την αντίδραση ορισμένων κρατών της ΕΕ. Στους κατασκευαστές θα δοθεί περίοδος χάριτος δύο ετών.
Το μέτρο εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική της ΕΕ για να σταματήσει η χρήση του υδραργύρου. Το 80% ως 90% του συνόλου του υδραργύρου υπάρχει σε ιατρικά και άλλα θερμόμετρα για οικιακή χρήση.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
===============================
Κίνδυνος θνησιγένειας για τη μητέρα που καπνίζει κατά τη διάρκεια της κύησης
health.in.gr
Νέα Υόρκη: Μια μεγάλη μελέτη που έγινε σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της πρώτης και δεύτερης συνεχόμενης κύησης παρέχει επιπλέον αποδείξεις ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ καπνίσματος και υψηλού κινδύνου θνησιγένειας.
Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο BJOG: An International Journal of Obstetrics and Gynecology, συγκριτικά με τις γυναίκες που δεν κάπνιζαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αυτές που κάπνιζαν κατά τη διάρκεια της πρώτης αλλά όχι της δεύτερης κύησης δεν είχαν αυξημένο κίνδυνο θνησιγένειας. Ωστόσο, οι γυναίκες που κάπνιζαν και στις δύο συνεχόμενες κυήσεις είχαν 35% υψηλότερο κίνδυνο θνησιγένειας από τις μη καπνίστριες.
Επειδή η μελέτη του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Σουηδίας εντόπισε μείωση του κινδύνου θνησιγένειας στις γυναίκες που σταμάτησαν το κάπνισμα, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το κάπνισμα δεν βοηθά τα έμβρυα να επιβιώσουν του τοκετού.
Υπάρχει καλά εδραιωμένη σχέση μεταξύ καπνίσματος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και θνησιγένειας αλλά τα ευρήματα που υποστηρίζουν τον συσχετισμό ήταν πάντα ανάμεικτα.
Αυτό που κάνει την παρούσα μελέτη διαφορετική είναι ότι οι ερευνητές μελέτησαν το πως αλλαγές επί του καπνίσματος επηρεάζουν τον κίνδυνο θνησιγένειας. Οι ειδικοί ανέλυσαν στοιχεία για 526.691 γυναίκες που είχαν γεννήσει το πρώτο και δεύτερο παιδί τους την περίοδο 1983-2001.
Οι γυναίκες που κάπνιζαν κατά τη διάρκεια της πρώτης εγκυμοσύνης αλλά το σταμάτησαν στη δεύτερη δεν είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα θνησιγένειας από αυτές που δεν είχαν καπνίσει ποτέ.
Όπως προαναφέρθηκε, γενικά, οι γυναίκες που κάπνιζαν κατά τη διάρκεια και των δύο κυήσεων είχαν 35% υψηλότερο κίνδυνο θνησιγένειας στη δεύτερη εγκυμοσύνη. Επιπρόσθετα, οι βαριές καπνίστριες (10 ή περισσότερα τσιγάρα την ημέρα), είχαν 45% αυξημένο κίνδυνο θνησιγενούς νεογνού, ενώ το κάπνισμα ενός με εννέα τσιγάρων την ημέρα κατά την δεύτερη εγκυμοσύνη δεν αύξανε τον κίνδυνο θνησιγένειας.
Ενώ το 31% των γυναικών κάπνιζε κάθε μέρα στην πρώτη εγκυμοσύνη το 1983, το ποσοστό αυτό έπεσε στο 10% το 2003.
====================================
Καρκινογόνος χρωστική
Επικίνδυνη ουσία Ε128 σε λουκάνικα, μπιφτέκια
ΕRΤ.GR
χτές | 16:31
Επικίνδυνη χαρακτηρίζει τη χρωστική Ε128 η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων. Η ουσία δίνει έντονο κόκκινο χρώμα σε λουκάνικα και μπιφτέκια. Οι Αρχές θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, δηλώνει ο ΕΦΕΤ
Οι Ελληνικές Αρχές θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, μετά την γνωμοδότηση της αρμόδιας Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων, ανακοίνωσε ο ΕΦΕΤ με αφορμή σχετική έκθεση που χαρακτηρίζει καρκινογόνο τη χρωστική Ε128 (Ερυθρό 2G). Η εν λόγω χρωστική χρησιμοποιείται ως πρόσθετο τροφίμου για να δίνει έντονο κόκκινο χρώμα σε λουκάνικα και μπιφτέκια.
Στην Ευρώπη, τα πρόσθετα που χρησιμοποιούνται κατά την παραγωγή τροφίμων -προσδίδοντας επιθυμητά τεχνολογικά χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα χρώμα, γεύση, γλυκύτητα κ.α.- επισημαίνονται στη συσκευασία, με αναφορά στην κατηγορία του προσθέτου. Αυτή συνοδεύεται είτε από τον κωδικό, που περιλαμβάνει το γράμμα Ε, είτε από την ονομασία τους.
Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων EFSA έχει ξεκινήσει διαδικασίες επαναξιολόγησης των χρωστικών που είναι εγκεκριμένες και χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα, λαμβάνοντας υπόψη νέα επιστημονικά δεδομένα. Στο πλαίσιο αυτό, εξετάστηκε η Ερυθρό 2G, με τον κωδικό Ε128. Η σχετική γνωμοδότηση έχει κοινοποιηθεί στην Κομισιόν και θα συζητηθεί κατά τη συνεδρίαση της Μόνιμης Επιτροπής για την Τροφική Αλυσίδα και την Υγεία των Ζώων, που θα πραγματοποιηθεί στις 20 Ιουλίου. Στην εν λόγω συνεδρίαση θα λάβουν μέρος εκπρόσωποι όλων των Κρατών Μελών.
ΕΦΕΤ, ΝΕΤ 105.8
Ανεμομαζώματα... (οι λέξεις του shades)
Ελαφίσιο, δάκρια, όλεθρος, συγνώμη, ελπίδα.
==============================================
Μου έδωσε ο φίλος ο shades τούτες τις λέξεις, για να σκαλίσω το νου μου, να γράψω μια ιστορία να βρω εικόνες και σχήματα μεσα σε αυτές... αλλά για πρώτη φορά στη ζωή μου το μόνο που βλέπω μεσα σε λέξεις είναι το γκρίζο... δεν βγαίνει κάτι άλλο, γκρίζο στάχτη, πυκνος καπνός, γκρίζος ουρανός φορτωμένος με θάνατο, από κείνον που εσύ κι εγώ παράγουμε με τη ζωή μας...
δεν βγαινει ιστορία γλυκειά, ούτε ελπίδα βγαινει, μια και όλοι μου λενε άν ξαναγίνει απ την αρχή, εσύ δεν θα σαι εδώ να το δεις... και τι να δώσω σαν υπόσχεση στα παιδιά? του ολέθρου το χρώμα, της αμέλειας τις στάχτες, της αδιαφορίας τη πικρή μυρωδιά καμμένης σάρκας, της απληστίας τον ήχο που τρίζει καθώς σκάει ο καιγόμενος κορμός?
τι υπόσχεση να δώσω για το αυριο σε κείνους που αγαπάω, να τους πω πως ο θεός θα μας λυπηθεί και η βροχή δεν θα ρθει να μας πνίξει;
Πως να την κάνω την οργή μου παραμύθι; την ώρα που ανθρωποι αφήνονται να πεθάνουν σαν τα ζώα σε ΄βρώμικους διαδρόμους νοσοκομείων, και ζώα ψήνονται μέσα στο σπίτι τους γιατί καποιος από εμάς δεν ήταν εκεί...
Συγνώμη να ζητήσω απ τα παιδιά γιατί ήμουν κι εγώ κομμάτι του σαθρού κόσμου που τα περιμένει; αντε και το ζήτησα αυτό κάνει τον κόσμο τους καλύτερο;
δεν μπορώ να γράψω όμορφα, γιατί ομορφιά δεν βλέπω... δεν μπορώ να ελπίσω γιατί η ελπίδα καιγεται μέρα τη μερα σπιθαμή τη σπιθαμή πότε εδώ ποτε σε ενα νησί πότε στα βόρεια... δεν μπορώ να δακρύσω γιατί το δάκρυ στεγνώνει πανω σε βρώμικα σεντόντια στα στριμωγμένα κρεβάτια του πόνου των ανθρώπων, των συνανθρώπων μου, κι όλα αυτά γιατί καποιος δεν νοιάζεται... Εκείνος που εγώ κι εσύ εμπιστευτήκαμε και του αφήσαμε στα χέρια και στη κρίση του τις ζωές μας...
Φωτογραφίες μόνο μένουν να θυμίζουν τα ελαφίσια μάτια, λίγο πριν τα αφανίσει η καταστροφική αδιαφορία μου, πως να γράψω για αυτό χωρίς ντροπή; πως να κοιμηθώ χωρίς εφιάλτη;
δεν γράφω με τούτες τις λέξεις τίποτα, όχι τώρα τουλάχιστον, θα παω να χώσω τα χερια μου στο χώμα να λερωθώ με της γης τα καμμένα σπλάχνα πρώτα μήπως κι εκεί εχει κρυμμένη ελπίδα, τότε θα γράψω κάτι, κάτι όμορφο που το αύριο θα ντύσει με στοργή...
Χριστίνα Σαββατιανού 12-07-2007
10 Ιουλ 2007
Το Έλατο... του βουνού...
Η στάχτη μου φολοξενεί το βόλεμμά σου
μέσα στον καμμένο κορμό μου κυοφορείται η ψυχή σου που θα αναζητήσει, όταν ξυπνήσει, ελευθερία....
στο χώμα που με έτρεφε σχεδιάζεται ο τάφος σου...
Το χέρι σου δεν με άγγιξε ποτέ να νιώσει τη δροσιά μου, τους χυμούς μου...
Τα μάτια σου δεν αγκάλιασαν την νιούτσικη κορφούλα μου που αέρα σε ποτίζει...
Τα αυτιά σου δεν τα χάϊδεψε ποτέ η ψιθυριστή κουβέντα μου με τον άνεμο...
Δεν είδες ποτέ τον ήλιο να παιζει με τα φύλλα με τα κλαριά μου κι αυτά να τρίζουν από ευχαρίστηση...
Με έκαψες, εσύ που χρόνια ανάσες μου χρωστάς...
Με έκαψες εσύ που τη ζωή σου από μωρό νανούριζα με τη ζωή μου...
Με έκαψες εσύ που φιλοξενούσα στον ίσκιο μου σαν ήσουνα παιδί...
Η στάχτη μου θα σε στοιχιώσει...
Τα καμμένα μου κλαριά οδοφράγματα θα γίνουν στο δρόμο που σε βολεύει...
Το χώμα που με στήριζε θα χτίσει την πόρτα σου...
Η ζωή που μου πήρες, ζωή θα σου στερήσει...
Ελα εδώ που κάποτε ήταν το σπίτι μου να δεις τα έργα σου
σαθρέ καλλιτέχνη εσύ που γκρίζο έβαψες το σπίτι μου, το σώμα μου...
Ελα και σώσε το τομάρι σου με αιμα απ τα χέρια σου για να ξαναγενεί βουνό που ανασαίνει αυτό που εσύ έκαψες κι εγώ χίλια χρόνια και βάλε ειχα ναό μου...
Οτι απομένει απ το κουφάρι μου θα ειναι εκεί να σου φωνάζει πόσο μικρός εισαι...
Χριστίνα Σαββατιανού - 10/07/2007
9 Ιουλ 2007
Ξανά μαζί, Ξανά πολίτες, μετά μουσικής αυτή τη φορά...
Την Παρασκευή 13 του μηνός στις 8 στο Σύνταγμα μια όμορφη συναυλία όσων λείπαν ίσως από την συγκέντρωση της Κυριακής...
Μην κοιτάξετε ποιος την οργανώνει, πολίτες ειναι και αυτοί, που χάσαν το δάσος τους το βουνό τους, στην ίδια πλευρά μαχονται κι αυτοί με σένα με μένα...
Αν την Κυριακή μαζευτήκαμε 3000 - 5000 χιλιάδες την Παρασκευή να γίνουμε 15000 αξίζει τον κόπο...
http://blogs.athensvoice.gr/spacepuke
Eίπαν είδαν κατέγραψαν - γιατί πονάει????
Ε δεν γίνεται να μην το μεταφέρω τούτο...
Ενημέρωση και φωτογραφίες από τη σημερινή συγκέντρωση στη Βουλή για τα δάση
Πάλι με πήρε απ το χέρι ο καιρός, μου δείχνει δρόμους και στενά, μου δείχνει και λεωφόρους... να σαι καλά φίλε καιρέ....
"
Περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είν' εδώ. Δηλαδή άμα έχει καεί.
{{{{{{{ή όπως δήλωσαν καποιοι στη σημερινή συγκέντρωση "Περπατώ εις το δάσος όταν το δάσος δεν είναι εδώ"}}}}}
Στελέχη κόμματος μετά την ανταλλαγή επιχειρημάτων με τον αντίπαλο.
Ο ΚΑΙΡΟΣ
Η πυρκαγιά της Πάρνηθας άφησε πίσω της γύρω στα 10 με 15 χιλιάδες στρέμματα δάσους καμένα, με ό,τι φυτικό και ζωικό περιλαμβάνει ένα δάσος. Αφησε, επίσης, πίσω της έναν πακτωλό μεγαλοστομιών και υποσχέσεων από την κυβέρνηση και τις κρατικές υπηρεσίες, από τους κάθε λογής ειδικούς και επιστήμονες και από κάθε φέρελπι να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, χωρίς να εξαιρέσουμε το άνθος του είδους, την τοπική αυτοδιοίκηση.
Αυτά όλα εντάσσονται στην τραγωδία του πράγματος. Υπάρχει, όμως, και το χαρμόσυνο. Γιατί, πάνω στ' αποκαΐδια της Πάρνηθας απλώθηκε η θαμμένη φωνή όλων εκείνων που βαρέθηκαν εδώ και καιρό την κοροϊδία και την ανικανότητα από το καρκίνωμα της ζωής του τόπου, που λέγεται Δημόσιο.
Εκραγήκαν, μαζί με τα κουκουνάρια, από την αδιαφορία και τον σταρχιδισμό των ίδιων των κατοίκων αυτής της χώρας. Μπάφιασαν από τη στείρα γκρίνια, από τη διαρκή θεωρία και την παντογνωσία του μέσου Ελληνα ξερόλα. Δεν θέλουν πια να ζουν μέσα στη λίγδα της αρπαχτής, της αραχτής, της φραπεμαγκιάς και του λαδώματος. Δεν θέλουν πια να κουρελιάζεται καθημερινά η αξιοπρέπειά τους και η ικανότητά τους απ' τους φίλους και τα γαϊδούρια, από την εξουσία του συμπλεγματικού που την αντλεί κανείς μόνο και μόνο γιατί κρατάει μια σφραγίδα, ένα τιμόνι, μια καρέκλα, το πιο συχνά κερδισμένη με ρουσφέτι, ένα γραφείο προέδρου ή συμβούλου, διορισμένου ή ψηφισμένου, την ίδια νοοτροπία έχουν. Από έναν εσμό μιας βίαιης, πρωτόγονης, απολίτιστης συμπεριφοράς, που βασιλεύει σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Από κάτω μέχρι επάνω. Αυτό το ψάρι βρομάει από παντού.
Ψήθηκε, όμως, στα χείλη αυτών, που δεν θέλουν άλλο. Και δεν ξέρουν πια τι να κάνουν για να αντιδράσουν μαζικά. Να μην ξανακαούν ηλιθιωδώς. Να μην ξαναπνιγούν βλακωδώς. Να μην ξαναγκρεμιστούν εγκληματικά. Να μην ασφυκτιούν σε πόλεις-φαβέλες, στο όνομα της απληστίας, της ασχετοσύνης και της αδιαφορίας πολιτών, γραφειοκρατών και κυβερνητών.
Για να μη λέμε ό,τι θέλουμε, το κράτος αυτό δεν αλλάζει. Οι ρίζες της διαφθοράς και της ανικανότητάς του είναι τόσο βαθιές, που δεν βγαίνουν. Και η νοοτροπία αυτών, που έρχονται και παρέρχονται είναι ίδια κι απαράλλαχτη, το βλέπουμε απ' τα όργανα που συνεδριάζουν, από τις φάτσες, από τα βατράχια που ξεπηδάνε μόλις ανοίξουν το στόμα τους. Δεν είναι όλοι οι πολίτες χαχόλοι. Βλέπουν.
Ζητάνε, όμως, οι πολίτες διέξοδο και δράση. Ζητάνε πολιτισμό και υπευθυνότητα. Ζητάνε να σβήσει το έκτρωμα. Και ζητάνε να συμμετάσχουν σ' αυτό. Δεν ξέρουνε πώς. Κι όμως, υπάρχει το πώς. Να γίνουνε κράτος οι ίδιοι. Κανονικό. Συμμετοχικό. Κράτος έγνοιας και προσφοράς.
Το κεντρικό κράτος, μη γελιέστε, θα ξανακάψει με τον σταρχιδισμό του τα δάση. Εκτός αν σας βρει εκεί. Θα συνεχίσει να κουρεύει άλση, για να χτίζει τσιμέντα. Εκτός αν σας βρει εκεί. Θα συνεχίσει να αφήνει ανεξέλεγκτα -για να μην πούμε ότι συμμετέχει κιόλας- τους εργολάβους να χτίζουν αυθαίρετα στα καμένα, στα δάση και τους γιαλούς. Εκτός αν σας βρει εκεί. Θα συνεχίσει να είναι όλα αυτά που δεν θέλετε. Εκτός αν σας βρει Εκεί.
Η καμένα Πάρνηθα δεν θα χτιστεί, μόνο αν αγρυπνούν εκεί ασταμάτητα οι σύλλογοι των πολιτών. Είτε είναι ορειβατικοί, είτε φυσιολατρικοί, είτε οικολογικοί, είτε εθελοντές πυροσβέστες, εθελοντές δασικοί, πρόσκοποι, ποδηλάτες, τζιπάδες, σύλλογοι περιπατητικοί, σύλλογοι τοπικοί για την προστασία των περιοχών τους.
Η Πάρνηθα δεν θα καιγόταν και κανένα βουνό δεν θα καιγόταν σε έκταση καταστροφής στην Ελλάδα αν οι ίδιοι οι κάτοικοι ήταν εκεί άγρυπνοι. Καμιά θεομηνία και καμιά ατυχία και κακοτοπιά δεν θα ήταν τόσο επώδυνη αν οι ίδιοι οι πολίτες είχαν αυτοοργανωθεί σε ομάδες εθελοντών με εκπαίδευση, για τη δασοπυρόσβεση, τις πρώτες βοήθειες, την αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, την απορρύπανση ακτών και θαλασσών, την προσφορά κοινωνικού, ανθρωπιστικού έργου στα νοσοκομεία και τα τοπικά ιατρεία της υπαίθρου που μαραζώνουν.
Το κράτος είναι ανίκανο, άχρηστο, επιζήμιο. Το ζούμε. Απομονώστε το. Περιορείστε το. Στοιχίζει μόνο λίγες ώρες το χρόνο από τη ζωή σας. Με βάρδιες. Μόνο λίγες ώρες χαράς προσφοράς. Αν πραγματικά ενδιαφέρεστε γι' αυτό που λέτε πατρίδα. Σπίτι. Υγεία. Ποιότητα ζωής. Νοοτροπία.
Αυτοοργανωθείτε. Συναντηθείτε. Ενωθείτε γύρω από ένα μικρό σκοπό. Για ένα πάρκο. Ενα νεοκλασικό. Ενα ιατρείο. Ενα δασικό συγκρότημα. Ενα ποτάμι, ένα ρέμα. Τη γειτονιά σας. Τις βροχές ή τα χιόνια. Το πότισμα και το κλάδεμα και το φύτεμα της περιοχής σας. Και άλλων περιοχών, μαζί με άλλους.
Δε χρειάζεται χρόνος πολύς. Διάθεση χρειάζεται. Επιθυμία χρειάζεται. Ομόνοια χρειάζεται γύρω απ' τον κάθε μικρό σκοπό. Ο φιλόδοξος, που θα θέλει να γίνει ανάμεσά σας πρόεδρος, δεν θα λείψει. Ούτε ο ξερόλας, ο χολερικός, ο ενθουσιώδης εξουσιαστής. Ολοι έχουμε το βλάψιμό μας. Σημασία έχει ο σκοπός. Και η θυσία του «εγώ» μπροστά στο «εμείς». Χωρίς να γίνουμε αγέλη.
Οι σχέσεις χτίζονται, παλεύονται, δοκιμάζονται, εξελίσσονται. Θέλετε να συμμετάσχετε στο χτίσιμο μιας καλύτερης χώρας; Θα το παλέψετε. Κανένας σωτήρας απ' έξω ή από πάνω δεν θα 'ρθει. Και κανείς απ' αυτούς που απλώς ψηφίζετε. Αυτοί που ψηφίζετε πρέπει να είναι εκεί μαζί σας, σε κάθε αγώνα και σε κάθε πετραδάκι που χτίζετε. Οχι για να σας καπελώσουν και να σας καθοδηγήσουν. Για να σας εκπροσωπούν επάξια. Μόνο τότε δουλεύουν για σας.
Αν θέλετε στ' αλήθεια μια χώρα για σας, πρέπει εσείς να είστε η χώρα. Αλλιώς, θέλετε κάποιος άλλος να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα και η χώρα θα είναι σαν τα μούτρα του. Μην εξανίστασθε τότε.
Οι νέοι άνθρωποι, γιατί οι νέοι πιο πολύ επαναστατούν, είναι ήδη στο πόδι. Είτε μέσα απ' τα δίκτυα, είτε μεσ' στις σχολές ζητούν με αγωνία διέξοδο.
Αυτοοργάνωση. Φτιάχτε μόνοι σας. Αυτή είναι η λύση. Αυτοοργάνωση και δουλειά. Στα μικρά. Τα μεγάλα θα 'ρθούνε μετά. Είναι άλλη ιστορία αυτά. Από κει ξεκινάει.
Αυτοοργάνωση. Ή συμμετοχή σε όσους συλλόγους και οργανώσεις ήδη υπάρχουν και σας ταιριάζουν. Και συνεργασία και συνεννόηση με τις άλλες τοπικές συμμαζώξεις. Για ένα άλσος, έναν πεζόδρομο, έναν ντενεκέ, ένα θέατρο, ένα κοπάδι αδέσποτα, μια περίθαλψη αρρώστου, μετανάστη, μια καταγγελία κρατικής αυθαιρεσίας, μια συγκοινωνία παραπάνω, μια κεραία λιγότερη. Για μια ζωή, που να θες να πεις στον διπλανό «καλημέρα». Στη χώρα σου. Οχι στη χώρα του γαϊδουριού, του άχρηστου και του απατεώνα. Θέλει αγώνα και συμμετοχή.
Για να πάψουμε να είμαστε οι ραγιάδες μιας κεντρικής, παλιοκαιρισμένης, εκτός τόπου, τρόπου και χρόνου, διακυβέρνησης.
Για να περπατάμε σ' ένα πεζοδρόμιο με μουριές και να λέμε «αυτό το φτιάξαμε εμείς».
Και σιγά σιγά, έτσι χτίζοντας και μπολιάζοντας έτσι τα παιδιά μας, να μπορέσουν εκείνα μια μέρα να πουν:
«Αυτή την πατρίδα τη φτιάξαμε εμείς».
ΥΓΜετά τις αποκαλύψεις του πρωθυπουργού στη Βουλή παραιτήθηκε ο γεν. διευθυντής του ΠΑΣΟΚ, που ενοχοποιείται για τζιριτζάντζουλες πριν από λίγα χρόνια.
Τα επιτελεία των δύο κομμάτων, εξαγριωμένα, ετοιμάζουν φακέλους με λαμογιές αλλήλων, ώστε να δείξουν στο λαό ποιος είναι πιο αδιάβλητος.
Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα. Γιατί το 5%-10% του λαού, που πηγαίνει από δω κι από κει εκλέγοντας έτσι κυβερνήσεις, έχει μια προτίμηση σε κείνους που τον διαφθείρουν περισσότερο. Μ' αυτά που ονομάζει «χάρες». Αυτά, που μας καίνε.
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 08/07/2007"
To video της συγκέντρωσης στη Βουλή
http://www.youtube.com/watch?v=sj20biVB9TA
Κάτι φωτίζει εκεί στο βάθος.... (τα μπαλόνια της ώρας 8)
Μοιάζει ματιά και ξύπνημα, που του ύπνου και του λήθαργου παλεύει να ξεφύγει...
Μαύρε μου τρέχα μη σε ξαναπιάσουν στον ύπνο, εκείνη η ελπίδα του μαζί ειναι λεπτή αέρινη κι εύκολα θα χαθεί...
Σαν να άλλαξε ο αέρας της πόλης σήμερα, θύμιζε φρεσκάδα νιότης και οξυγόνος σκέψης που με υγεία σεργιανίζει...
κάτι φωτίζει στο βάθος, μόνο μην ειναι του χαλασμένου μου μυαλού ο ύπνος, που κοινωνία ενεργή ονειρεύεται....
Χριστίνα Σαββατιανού, 9-07-2007
Όνειρα....
Όνειρα
Oνειρέψου εσύ... ονειρέψου χαμογελαστά μουτράκια παιδικά...
κι ίσως το αίμα να σκιαχτεί να φύγει...
Ονειρέψου σοκκάκια γιομάτα με παιδιά που δεν φοβούνται...
κι ίσως ο πόλεμος αλλάξει γνώμη...
Ονειρέψου εσύ ουρανούς γαλάζιους, οχι γκρι, όχι καπνο φωτιά γεμάτους.
κι ίσως η επόμενη μέρα ναναι ροδαλή σαν μάγουλο ανθισμένο..
Ονειρέψου πως δεν στερεύουν οι τροφές πως δεν διψάει κανένας,
κι ίσως η γη γίνει τροφός και οι κακοί χαθούνε...
Ονειρέψου εσύ, εγώ, ολοι... ονειρευτείτε...
Κι ίσως το όνειρο βρει χρώμα να γίνει αληθινό..
ίσως η εικόνα τουτου του κόσμου του φτωχού αλλάξει, ζωντανέψει...
Κάποιος κάποτε εγραψε, ότι όταν ποθούμε κάτι όλο το σύμπαν συννομωτεί για να πραγματοποιηθεί...
ας ποθήσουμε όλοι έναν κόσμο ανθρώπινο κι ίσως το σύμπαν συμμαχήσει μαζί μας...
Ίσως οι πατριώτες μου στο Α του Κενταύρου γίνουν φίλοι και μας δείξουν τρόπους δρόμους...
Μόνοι κι αδύναμοι είμαστε όταν πορευόμαστε σε μονοπάτια μοναχικά όταν τον εαυτό μας μονάχα θυμούμαστε να καλοπιάνουμε...
Ιδιώτης στην Ελλάδα την παλιά ήταν βρισιά ας την ξανακάνουμε βρισιά κι ας γίνουμε κοινωνία....
Να μην λυπάσαι, να χαίρεσαι που έχεις τα μάτια ανοιχτά...
Να χαιρεσαι που η καρδιά ακόμα μπορεί και πονάει.
Να χαιρεσαι που είσαι ζωντανός και ξύπνιος
Να χαιρεσαι που έχεις ώρα και διαμαρτύρεσαι
Να χαιρεσαι που είσαι άνθρωπος
Κι ίσως ζηλέψουν κι άλλοι τη χαρά σου
κ ίσως η επόμενη μέρα να είναι στου ονείρου το σεργιάνι γεννημένη....
Χριστίνα Σαββατιανού,
γραμμένο κάποτε παλιά σε μια άλλη φωτιά και σε έναν άλλο πόλεμο... ποιος να μου τό λεγε ότι θα μάθαινα να ζω με την Πάρνηθα να σιγοκαίει.... Φοβάμαι πως μετά από σήμερα όλα θα είναι ίδια... πολύ φοβάμαι και λέω να αλλάξω σκηνή, κόσμο, ουρανό...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Σελίδες
Ετικέτες
τα δικά μου
(327)
περιβάλλον
(91)
writting
(67)
Greece
(57)
poetry
(50)
χρήσιμα
(39)
χαμόγελα
(38)
video
(37)
κοινωνία
(35)
φωτογραφία
(32)
health
(30)
environment
(24)
phtography
(24)
εθελοντισμός
(24)
υγεία
(23)
people
(21)
music
(20)
stories
(15)
blogging
(14)
children
(13)
παιδά
(13)
computers
(12)
information
(11)
μπλογκοπαίχνιδα
(11)
doctor
(10)
πολιτισμός
(10)
συνταγές
(10)
χιούμορ
(10)
medicine
(9)
ελλάδα
(9)
μουσική
(9)
activism
(8)
world
(8)
οι συνταγές της κρίσης
(8)
goverment
(7)
rights
(7)
safety
(6)
services
(6)
Πάρνηθα
(6)
γκρίνιες
(6)
εκθέσεις
(6)
ποίηση
(6)
Επιστήμη
(5)
amalia
(4)
earth
(4)
technology
(4)
Αναδάσωση
(4)
αηδιούλες
(4)
αρθρογραφία απο ιντερνετ
(4)
γιατρός
(4)
πολιτική
(4)
πρωτβουλίες
(4)
σοφά λόγια
(4)
emergency
(3)
theatre
(3)
Εναλλακτική οικονομία
(3)
εκδηλώσεις
(3)
εκθεσεις
(3)
με ενδιαφέρουν
(3)
φύση
(3)
χορός
(3)
ψυχαγωγία
(3)
economy
(2)
games puzles
(2)
είπαν
(2)
εκδόσεις
(2)
ελεύθερος χρόνος
(2)
κόσμος
(2)
νομικά θέματα
(2)
συναντήσεις
(2)
τεχνολογία
(2)
DVD
(1)
Greek movie
(1)
amber alert
(1)
antiwar
(1)
dance
(1)
documentary
(1)
down syndrom
(1)
facebook
(1)
first aid
(1)
funny
(1)
internet security
(1)
nature
(1)
plektaniart
(1)
privacy
(1)
protest
(1)
radio
(1)
ΕΜ
(1)
ΧΡ
(1)
απορίες
(1)
απόκριες
(1)
αστικά τοπία
(1)
βιβλιο - e-book
(1)
διάστημα
(1)
διαβάζω
(1)
εναλλκτική ζωή
(1)
ενεργοί μικροοργανισμοί
(1)
εφημερίδες
(1)
ζωγραφική
(1)
θέατρο
(1)
καλομηνιάσματα
(1)
κινηματογράφος
(1)
παράξενα
(1)
παραδοξόνιο
(1)
παραμύθια
(1)
παραξενα chemtrails
(1)
παρατηρώ
(1)
πειραματα
(1)
περιοδικά
(1)
τεχνες
(1)
της γειτονιάς....
(1)
φακελλάκι
(1)
ψάχνω
(1)