Άσπρο μαύρο, διττό, φθίνον, έως τη στιγμή που θα σβήσει, θα χαθεί.
Στο κενό του έπειτα, θα στήσουν οι επιζώντες το πρώτο θεμέλιο για εκείνον τον κόσμο που ονειρεύτηκα σαν ήμουν παιδί...
'Εως τότε αγρυπνη νύχτα, άσπρο μαύρο, φθίνον ως το κενό, καρφί να σκοτώνει το εγω σας που μουτζουρώνει το άσπρο μαύρο με ενα βρώμικο γκριζο.
Χριστίνα Σαββατιανού. 5-09-2016
