Άσπρο μαύρο, διττό, φθίνον, έως τη στιγμή που θα σβήσει, θα χαθεί.
Στο κενό του έπειτα, θα στήσουν οι επιζώντες το πρώτο θεμέλιο για εκείνον τον κόσμο που ονειρεύτηκα σαν ήμουν παιδί...
'Εως τότε αγρυπνη νύχτα, άσπρο μαύρο, φθίνον ως το κενό, καρφί να σκοτώνει το εγω σας που μουτζουρώνει το άσπρο μαύρο με ενα βρώμικο γκριζο.
Χριστίνα Σαββατιανού. 5-09-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....