άηχη σχέση, συνομωσία ψυχών, αλλάζεις μικρά μυστικά, χαμογελάς με στίγματα και σχήματα αθόρυβα... χωρίς όψη χωρίς φωνή, ο φίλος μακριά και κοντά, η φίλη χαιδεύει με μια βουβή ματιά τη μοναξιά... ταξιδεύεις στη μικρή φυλακή σου, και ορίζεις έναν κόσμο απ την αρχή με όριο μικρό οσο χωράει ενα δωμάτιο... άραγε υπάρχεις?
Χριστίνα Σαββατιανού - 30-09-2010
27 Σεπ 2010
Μονολογήματα
Διαβάζω παραμύθια για να ξεφύγω απ την αλήθεια, κι αυτή η άτιμη κρυμένη στις γωνιές, στα σημεία στίξης, στις παιδικές τις ζωγραφιές, χαστούκια μου δίνει και με ξεντύνει...
Φωνάζει χορεύει γύρω και με ξυπνά, κι όλα τα παραμύθια μοιάζουν να γελούν πικρά, την ώρα που η αλήθεια τους με κυνηγάει και αλύπητα συνέχεια με ξυπνά....
Χριστίνα Σαββατιανού 25/09/2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)