Ψιτ Μαρία, Παναγιώτη, Γιωτα....

Αν και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί γιορτάζουμε τις ονομαστικές γιορτές, μια και το όνομά μας το διαλέγουν άλλοι για εμάς, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ....

Μουσικό κέρασμα....

Μουσικό κέρασμα για σήμερα, μέρα γιορτινή για τους περισσότερους και δεν λέει για πολλή γκρίνια.... το τραγούδι τα λέει όλα άλλωστε...

όσοι οδηγήσετε προσοχή στους οδηγούς του Σαββατοκύριακου και των διακοπών, και οχι αλκοόλ, ειναι πιο καλή η ζωή όταν ειμαστε γεροί...

κάντε και καμμια βουτιά για μένα όσοι σε θαλασσες αράζετε, και μην αφήνετε πίσω σας τα σκουπίδια σας, η καθαρή θαλασσα και ακτή δείχνει ότι κάποιος ΑΝΘΡΩΠΟΣ ήταν εκεί, τα σκουπίδια ειν δηλωτικά άλλης μορφής ζωής...

Ανευ λόγου και αιτίας...

Δεν θελω να γραψω κατι... μόνο να δείξω...

Θέλω διακοπές πολυήμερες μη σας πω πολύμηνες...

Το φίμωτρο - ή το πρoσωπικό ημερολόγιο (Θολούρες 7)

Σκόνταψες σε μια λέξη πάνω... δυο μάγκες από δίπλα την πήραν και την κάνανε σφεντόνα, να πληγώσουν το χώρο σου, να τραυματίσουν τη σκέψη σου, να περιορίσουν να φιμώσουν, να φτιάξουν δαίμονες από δαύτη τη λέξη, να μείνεις εκεί σα μαλάκας να την κοιτάς ψάχνοντας να βρεις τι τους έφταιξε...

Μου είπες να φτιάξω μανιφέστο, σου λέω όπως σου έρθει πες το... μου είπες να μπω στο κίνημα σου, είπα αμα θες στείλε τους το μήνυμά σου... φοβάσαι, και μόνος σου πέφτεις στην παγίδα... θα πάρει καιρό το υποταγμένο σου μυαλό να συνηθίσει στην άπλα... να ξεφύγει απο την καταιγίδα...

Δεν θέλουν να σκέφτεσαι θυμήσου... Δεν θέλουν να ρωτάς μη ξεχνάς... Δεν θέλουν να γνωρίζεις, ψάξε... Δεν θέλουν να θυμάσαι, ξύπνα...

Όταν τους βόλευες με την ηλίθια γλιτσιασμένη σου παράνοια σου δώσαν "εργαλείο" τώρα που είδες ότι ειναι δύναμη, στο παιρνουν πίσω, σου πατάν το κεφάλι, σου στερούν τη νόηση... κι εσύ γελάς... κάνεις χιούμορ, φωνάζεις, συσπειρώνεσαι με άλλους κοντά να λιγοστέψει ο φόβος, η φωνή σου δαιμονας μπορεί να γίνει κι αυτοί το ξέρουν, εσύ μονάχα να μιλάς θες χωρίς να ξέρεις ότι εκείνοι φοβούνται... κι όταν φοβούνται σε απειλούν, κι ο φόβος τους εξουσία, δύναμη πάνω σου.. σιωπάς... δεν ξέρεις... σιωπάς... τσίμπησες πάλι και ζάρωσες, προσέχεις, αντιδράς...

Στου κουτιού τη χώρα, κίνημα δεν χωράει... μόνο σκέψεις μυαλά που καβαλάνε πίξελς και γίνονται διάλογος αντίλογος, δαιμονας, ισχύς, φαντασίωση, ή εξουσία...

θίγεις τους τύπους, θίγεις την δύναμη όταν υπάρχεις σκεπτόμενος, κι όταν τη σκέψη σου επικοινωνείς, δες το αν αντιδράσεις επικυρώνεις την δράση τους... η μόνη αντίδραση στου κουτιού τη χώρα ειναι η ύπαρξή σου εκεί... όπως πάντα και τώρα... το φίμωτρο μη το ζυγώσεις, μη μασήσεις το παραμύθι, στου κουτιού τη χώρα επανάσταση είναι ο μονόλογός σου, η δική σου σκέψη, μη τη βάλεις σε κουτιά, μη τη χαρίσεις χωρίς μάχη... μη της στερήσεις την ύπαρξη για χάρη τους, ξύπνα δες άκου, κρίνε σύγκρινε, αποφάσισε, κατανόησε...

Η επανάσταση στου κουτιού τη χώρα μέσα από μοναχικές σκέψεις που αντηχούν σκέψεις άλλες από καιρό πνιγμένες μπορεί ναναι, μοναχικές πένες πλήκτρα και λέξεις που φωνάζουν όσα οι άλλοι φιμωμένοι χρόνια με της αγνοιας και της ανάγκης το λουρί αδυνατούν... και προσπαθούν να ξεχάσουν να μην θυμηθούν.

Συνέχισε απλά ότι έκανες, μη μου ζητάς να σε ακολουθώ, εχω δικό μου δρόμο και τρόπο, τον φόβο δεν τον προσκαλώ... αν αντιδράσεις με τρόπους παλιούς σκλαβώνεις την νεα σου δυνατότητα, μονάχος τους κάνεις το χατήρι, από κύριος γίνεσαι κυριευμένος, σε κείνο που άλλοι αποφασίζουν πως οφείλει να ειναι η φωνή σου... Ο νέος χώρος θέλει νέους τρόπους, μονο έτσι διασφαλίζεις την άπλα του, μόνο έτσι δικαιώνεις την ύπαρξή του, μην τον ξεπουλάς στο παραμύθι τους... αυτό θέλουν, θα τους κάνεις τη χάρη;;;

Μην αλλάξεις να χαρείς, μην σταματήσεις ότι έκανες, μη φιμώσεις τις λέξεις, μην παραδώσεις του κουτιού σου τον μικρόκοσμο σε κείνους που έτσι κι αλλιώς στο χέρι έχουν τη ζωή σου...

κράτα τουλάχιστον τούτο τον κόσμο δικό σου, ανέγγιχτο, ξέρεις τον τρόπο, κι αστους να αλυχτάνε σαν λυσσασμένα σκυλιά, δεν μπορούν να βάλουν τη σκέψη σου στο χέρι, δεν μπορούν να φιμώσουν τη φαντασία σου, τις λέξεις σου δεν μπορούν να τις βάλουν σε καλούπι, μονάχα εσύ μπορείς να τους το επιτρέψεις... να χαρείς οχι...

κλπ κλπ... μαλλον θα επανέλθω...

Χριστίνα Σαββατιανού - 09/03/2008