ξέρεις, οι δρόμοι όταν είναι άδειοι μιλούν πιο δυνατά, και τα φώτα, τα γράμματα, τα βήματα
που περασαν πανω τους, κουβαλούν μια γλυκειά θλίψη σαν μικρό τριανταφυλλένιο αγκάθι...
οι ανθρωποι βουβαίνονται και τα μάτια αδειάζουν όταν ο τόπος ειναι μακρινός....
αλλά που σαι, είναι κι η ψυχή εκε,ί στη γωνιά του δρόμου, δίπλα στην αράβικη τη πινακίδα,
πανω στα βήματα που πέρασαν κι αφησαν σκονη, μεσα στις νότες και στις σκέψεις μας...
παντού ειναι ο τόπος που εχει η ψυχή μαζί της, παντού...
11-4-2006
===============================
έβαλα και γλυκάνισσο μπαχάρια και πιπέρια
να νοστιμίζει η νυχτιά να παιρνει μέρα μυρωδιά
έβαλα και γλυκούς καρπούς έβαλα και μελάκι
να ναι ώραία η ζωή να μη βαστά σαράκι
έβαλα κι αχνοζάχαρη και μαύρη σοκολάτα
για να κολήσει η καρδιά να μην την πάρει η στράτα
έβαλα και κεράκια δυο για τους αγγέλους ένα
να βλέπουν να μη χάσουνε της μέρας σου το γέρμα...
έβαλα και γαρύφαλλο και δυόσμο και κανέλλα
να μυρωδίζουν του θεού να μη ξεχνά να σε ευλογά
και ναναι οι κάθε μέρα σου η πιο γλυκειά σου τρέλλα
2-1-2006
=====================================
Ηταν πριν δυο χρόνια εκεί στην ίδια χώρα, μια τσιγγάνα, η Τάρα... όμορφη πολύ και στην όψη
και στην ψυχή, με ένα μεράκι να τρώει την καρδιά της από παιδί που χε γνωρίσει τον κυρ Κώστα το
ναυτικό... Να δει την Ελλάδα...
Μια αγάπη που μέρα με τη μέρα θεριευε μέσα της, οι λιγοστές λέξεις που της έμαθε ο κυρ Κώστας
γίνηκαν πολλές, έψαχνε με λαχτάρα με μεράκι να βρει έλληνες εκεί μακριά, κι ονειρευόταν
τον Αλέξανδρο και εβλεπε στα όνειρά της γοργόνες που χαν την όψη της και Ελληνική ψυχή...
40 χρόνια μετά η Τάρα είχε μάθει καλά Ελληνικά, την πετυχα μεσα στους ιστούς του δικτύου,
αγάπαγε με μεγαλύτερο πάθος την Ελλάδα...
Τα φερε έτσι η τύχη της και της χάρισαν ενα ταξίδι για εδώ, δυο μέρες μόνο ήταν αλλά πούλησε
ότι είχε και δεν είχε κι ήρθε, πήγε από τα πανω προς τα κάτω, και κει στο βράχο της Ακρόπολης η
καρδιά της λύγισε απ τον πόθο... απ τη χαρά... από κείνο το εκπληρωμένο του αιώνιου έρωτά
της για τούτη τη μικρή χώρα... Η Τάρα έφυγε πριν προκάμει να γυρίσει στη Βραζιλία
παίρνοντας μαζί της μια ελληνική σημαία και τη γοργόνα που ψαχνε τον Αλέξανδρο και της
έμοιαζε τόσο....
αληθινή ιστορία... σε αληθινό χρόνο...
9-11-2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....