Πίσω απ τον μπερντέ, τα βλέπω ανάποδα

(η φωτογραφία είναι από το σαιτ του Ηλία Καρελλά http://www.iliaskarellas.gr/pages/giamegalous.html)

Πρέπει να ομολογήσω ότι προχθες χαιρόμουν... χαιρόμουν γιατί θεωρησα αρχικά με περισευάμενη ελπίδα στο μυαλό το φτωχό και το ονειροπαρμένο, ότι "επι τέλους, οι συγκατοικοί μου σηκώθηκαν στηλωσαν μποι, λενε όχι σε κατι, στο θανατο ενός παιδιού, στην οποια κοινωνική δομή και αρχή τον επετρεψε... "

Χθες το βράδυ όμως ειδα κάτι άλλο, που το ονειροπαρμένο και φτωχό χειραγωγημένο μυαλό μου δεν το αντιλήφθηκε άμεσα... αν και ειχα μια υποψία ειχα ενα προαισθημα δεν μπορεσα να το ερμηνεύσω γρηγορα, μου λειπαν στοιχεια, μου έλειπε η σατανική σκεψη... Ειδα λοιπόν έναν μηχανισμό χειραγώγησης εν δράσει... είδα την 11/9 της Αθήνας... φυσικά με πολύ φτωχότερα εφε, μια και δεν εχουμε ενα χολυγουντ να σκηνοθετεί, αλλά στα μάτια μου ο μηχανισμός καταστροφής που ειδα να δρα ψες τη νύχτα ήταν ο ίδιος....

Προκειμένου να αποφορτιστώ συναισθηματικά, και να μην αδικήσω κανεναν με τη σκεψη μου λοιπόν, ειπα κατσε πισω και σκεψου... βάλε τα παπακια στη σειρά μπας και ξεμπερδευτείς και καταλάβεις τι γινεται, τι εγινε, και ίσως τι θα ακολουθήσει... προ πάντων μη φοβάσαι... ούτε για τη ζωή, (ετσι κι αλλιώς απαξιωμένη ειναι - ούτε για την ύλη, ξαναφτιάχνεται παρά τον κόπο που χρειάζεται)

εκατσα λοιπόν και ειδα τα εξής απλοικά (μου λειπει η βαθειά γνωση αλλά ίσως ακόμη μπορώ να αντιλαμβάνομαι κατι λιγα)

1 - καιρό τώρα με σκανδαλα σκανδαλακια, μοναστήρια κουμπαρους νυφες γαμπρούς και αδελφοξάδελφα, καλλιεργήθηκε μαζική αχρωματιστη κομματικά, λαική απαξίωση και αγανάκτηση για ολους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς...

2 - ερχεται στο καπάκι η οικονομική κριση, (που ήταν εδώ αλλα δε μας το λεγανε) και οι προτάσεις του οικονομικού επιτελειου για την αντιμετώπισή της, βαλε μεσα και κτηματολόγια δασολόγια, και παλι μοναστήρια, προκλήσεις μισθολογικές εργατικές και μύριες άλλες που αφορούν το οικονομικό κομμάτι, και ενισχύει την οργή, την αγανάκτηση, την απαξίωση, αλλά εισάγει και δυο αλλα πραγματάκια στον κόσμο, φόβο και απελπισία (εκτός φυσικά αν εισαι ευλογημένος με μερικά μυρια ευρώ απο την παναγία μεσω Ευφραιμ)

3 - σκαει προψες και το κατάπτυστο γεγονός της αφαιρεσης της ζωής ενός παιδιού, με τρόπο βαρβαρο απάνθρωπο, τρόπο που δηλοί την απαξίωση της ανθρωπινης ζωής, τρόπο που καταδειξε το πως αληθινά μας αντιμετωπίζουν οι αρχές μικρες ή μεγάλες, μια και ο κύριος που τραβηξε τη σκανδάλη ηταν διορισμένος απο εκείνους που καποτε εμπιστευτήκαμε, και συνεχισε να ειναι στη θεση του απειλώντας ολους μας απο τους προσφατα μπιστικούς μας...

4 - η πρώτη μερα μου φάνηκε λογική αντίδραση στον θάνατο του Αλέξη (του παιδιου μας γιατί μπορει να ηταν το δικό μας παιδί στη θεση του παρά τις αντιρρήσεις πολλών, οτι δεν επρεπε ναναι εκεί οτι φταινε οι γονεις που το αφηναν εξω κλπ κλπ Ελεος λιγο στη ψυχουλα του και στον πονο αυτών των ανθρωπων)

5 - σκεφτηκα λοιπόν ότι αυτό ηταν πιασαμε πατο και αρχισαμε να ανεβαίνουμε, λευτερώθηκε το μυαλό των συγκατοίκων μου απο το λαιφ σταιλ της Τατιάνας και της Δρουζα, απο το Χ φακτορ των καλών και των κακών, και γύρισε τα ματια εκεί που πρεπει, σκεφτηκα οτι τα καρφιά στον καναπε πληθύναν τοσο που δεν αντεχει ο κωλος μας πια και βγηκαμε εξω,... για να διεκδικήσουμε τη ζωή, να διεκδικήσουμε τον σεβασμό που μας πρεπει, την ισονομία, την υγεια την παιδεια την ασφάλεια το περιβάλλον - για να διεκδικήσουμε ότι αυτονόητο παραχωρήσαμε τοσα και τόσα χρονια απο τη μεταπολίτευση και μετά....

6 - και ηλθε η χθεσινή βραδυα, και μου τα εκανε μαντάρα στο μικρό φτωχό μου μυαλό... καηκε η βιβλιοθήκη, η Ακαδημία, φάροι πολιτισμού... και τότε ειδα τη στιγμή που παραιτήτο ο πρύτανης νιωθωντας πνευματική ευθύνη...

επρεπε να σιαξει η κατάσταση, να συσπειρώσει το κάθε χρωμα τον κόσμο του, να αντιστραφει η οργή του κοσμου για τον παράλογο θανατο του Αλέξη, και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, πιο μαζικό... επρεπε να βρεθεί μηχανισμός αντιπερισπασμού... επρεπε να διασφαλιστουν οι καρέκλες τα καρεκλάκια, να προστατευτούν οι οφ σορ, να ξεχαστει το βαλτοπεδι, να ξεχαστει ο χωλός προυπολογισμός πείνας, να ξεχαστουν τα ταμεια που δεν πληρώνουν πλεον φαρμακα, και τα φαρμακεια των νοσοκομειων που μενουν αδεια... να ξεχαστει η βια καποιων οργάνων της ταξης, να ξεχαστει η ατιμωρισία εγκλημάτων τόσο κατά του κοινωνικού συνόλου όσο και κατά του ατόμου που αντιμετωπίζουμε τοσα και τόσα χρονια....

και ακουγα στο ραδιο το μεσημερι ψες, προσοχή υπαρχουν φημες για προβοκατσια και ελεγα τι στην ευχή θα κανουν οι πουστηδες για να αλλαξουν το συναισθημα το κοινό?

το ειδα... λοιπόν, μπηκε μπροστά η πιο πετυχημένη μηχανή εκφοβισμού των ανθρωπων, καθως και στηθηκε η μηχανή για ανευ ορων και αντίδρασης παραχώρησης κι αλλων κοινωνικών και ατομικών αγαθών και δικαιωμάτων απο τη μεριά μας...

ο φοβος της καταστροφής των κοπων μιας ζωής, η οργή τοσων και τοσων ανθρωπων που χασαν γιορτιάτικες μερες το βιος τους εκανε τον θανατο του Αλέξη χλωμό γεγονός, πραγματικά μεμονωμενο... στη γενική συνείδηση... Μας δώσαν με τις εντεταλμένες κατά την ταπεινή μου γνώμη εκτενεις καταστροφές εναν άλλο λογο να οργιστουμε, δημιουργήσαν και την απαραιτητη απαξίωση των παιδιών που για μια στιγμή φανταξαν μικροί ήρωες και σαν ελπίδα στα ματια πολλων, τη στιγμή που ορθώσαν μποι και φωνή για την ψυχή που αδικοχάθηκε...

Εκράτησαν δε μια και καλά μουδιασμένη σιωπή, μια σταση που μόνο ενας ηλίθιος θα θεωρούσε υπευθυνη, αφήνοντας τα παιδιά με τα μαυρα ματια να καψουν να σπασουν να καταλύσουν να αποδυναμώσουν καθε πιθανή μας αντίδραση στην αδικη δολοφονία του παιδιου μας...

Δημιουργειται λοιπόν κατά τη γνωμη μου ενα περιβάλλον που μυρίζει εμφύλιο... οι μισοί υπερασπίζονται τον Αλέξη, και τους Αλέξηδες τουτου του τόπου, κι άλλοι μισοί βιτρινες τζαμαρίες ιδρώτα και κόπο μιας ζωής... Απο την άλλη οι "αρχοντες" διασφαλίζουν τις καρεκλες τους, τις μπιζνες τους με ελάχιστα εκτακτα λειτουργικά εξοδα, και ίσως ίσως ολοι οι "χρωματιστοί" βοσκοί, καταφέρνουν να συσπειρώσουν τα πρόβατά τους... απο την εξω δεξιά ακρη εως την εξω αριστερή ακρη...

Λογικό μου φαινεται, δεν μπορώ να παραβλέψω τη βλάβη τοσων ανθρωπων, δεν μπορώ να κοιτάξω μονο τη μια μεριά, αλλά δεν παυω να πιστευω ότι η ζωή αξίζει πιο πολύ....

κι ετσι οπως το βλεπω με το ματι που δεν θυμίζει τον αετό, για άλλη μια φορά με τεραστια επιτυχία και μικρό σχετικά κόστος το σύστημα, ότι και να ειναι αυτό το ρημαδι, επέτυχε να επιβληθεί... επέτυχε να καθαρίσει απο την οποια αντίδραση, δημιουργώντας δυο στρατόπεδα στον κόσμο, εκείνο της αδικοχαμένης ζωής κι εκείνο της κατεστραμένης περιουσίας... τι καλύτερο μπορούσαν να εχουν, και τα σκανδαλα ξεχάσαμε εστω και για πεντε μερες, και τον προυπολογισμό, και η βάση εμεις οι ψηφοφόροι τους αγανακτισμένοι ειμαστε κοινωνικοί εχθροί ανάλογα τι μας καιει περισσοτερο, η ζωή των παιδιών μας ή οι κοποι της ζωής μας... στην επομενη πορεια συγκεντρωση και παλι τα χερια μας θα ειναι χωρια, και θα κοιτάζουμε με φανατισμό τον διπλανό μας που εχει αντιθετη γνωμη απο μας... επετυχαν να μας χειραγωγήσουν τη στιγμή που δυο πνευματικά κεντρα της πολης γιναν στοχοι και σταχτη...

επέτυχαν και θα το δειτε στο αμεσο μελλον, να δημιουργήσουν την απαίτηση για παραχώρηση ελευθερίας, για αστυνόμευση πιο βαναυση κι αδικη απο αυτή που σκοτωσε τον Αλέξη, για ακόμη λιγότερη δημοκρατια, για ακόμη μικρότερη κοινωνική συλλογική παρουσία του κοσμου, των πολιτών, των πραγματικών εντολέων και αφεντικών τους...

Την εποχή του σεισμού το 99 ειχα ακουσει εναν οικονομικό αναλυτή, να λεει ότι μια πολη κοστίζει λιγότερο για να αναδομηθεί παρά να εκκενωθεί σε πιθανή προειδοποιηση για σεισμό... εκτοτε φοβάμαι... διότι φαντάζομαι ότι το ιδιο ισχύει και σε άλλες περιπτώσεις καταστροφών... τοτε ειχα εμπεδώσει ποσο λιγο αξιώνεται και κοστολογειται η ζωή μου... κι εκτοτε φοβάμαι....

Διαβαζα σαν παιδί για φασισμό για δημοκρατία, για καπιταλισμό... επέλεξα εκείνο που ταιριαζε με τη σκεψη μου, με το χαρακτήρα μου, τον ανθρωπο...

Λυπάμαι σημερα, γιατί δεν με αφησαν να κρατήσω την ελπίδα που μου σφυριξαν κλεινοντας το ματι τα παιδιά, και λυπάμει που συλλισαν το χαμογελο του Αλέξη του καθε Αλέξη, για να με βαλουν παλι στο κουτί μου...

Το μόνο που μου μενει να ελπίζω ειναι ότι τα παιδιά θα σταθούν πιο εξυπνα, απο εμάς, και δεν θα χάψουν οπως εμεις μαλακωδώς χαυτουμε τις χλωμές δικαιολογιες τους, και θα αντικαταστήσουν τα οπλα της χειραγώγησής τους με έναν κόσμο ομοιο με τις ψυχές τους γεμάτο φλόγα δημιουργική σκέψη αγώνα δικαιο και αγνό...

ξερω ονειρεύομαι παλι, διχασμένα όνειρα, εφιάλτη και αγγελικό τοπιο μαζί, μα ειμαι παράξενο συγχωρα με...

Χριστίνα Σαββατιανού - 9/12/2008