ενας φουκαράς απολυμένος εργάτης, ή ενας αγρότης καταχρεωμένος στην αγροτική, ή ενας πρωην εμπορος που μολις εκλεισε το μαγαζί του λόγω χρεών, με τρια παιδιά, κουκουλωμένος με κουβέρτα μια και δεν εβαλε πετρελαιο φετος, απεναντι απο το γυαλί, να εχει παρει χαρτί και μολύβι να γραφει να γραφει σαν τρελλός τι νεο θα χρωστάει με τα επιβεβλημένα μετρα για να διασφαλιστεί η δοση του δανειου που θα εξασφαλίσει οπως του λενε τα φαρμακα τη συνταξη του παππού και ισως φερει και αναπτυξη μια και οι τραπεζες που θα τα παρουνε δεν θα βαρέσουνε κανόνι...
γραφει γραφει προσθετει αφαιρει, δε βγαινουν, εντρομος ακουει τη συνεχεια του λενε για λεφτά πολλά λεφτά για νεους διορισμούς ημέτερων παιδιών σε θεσεις υψηλές και καλοπληρωμένες, και βγαινουν υπουργοί και με θάρρος λενε την αληθεια οτι με πεντακόσια ευρώ δεν μπορούν να ζήσουν...
κι εκεινος μενει εκει κοιτάζει, το μολύβι πεφτει απο το παγωμένο χερι, δεν βγαινει ο λογαριασμός, αν ο υπουργος δεν ζει με 500 εκεινος πως θα ζησει με τιποτε? εκεινον δεν τον αποζημίωσε η εταιρεία για το εργατικό ατύχημα ποτέ, ειπαν οτι ηταν εκεινος απρόσεκτος.,... ενώ ο πρωην πρωθυπουργός παιρνει καμποσα χιλιάρικα γιατί του βαλανε καποτε γκαζάκια... γκαζάκια να ειχαμε ενα γκαζάκι να φτιαχναμε καφέ.... αυριο περιμενει τον κλητήρα να του κανει εξωση γιατί το νοικι εμεινε εξι μηνες τωρα απλήρωτο, τι φταιει κι ο φουκαράς ο ιδιοκτήτης σκεφτεται, κι αυτός απο αυτο το διαράκι περιμένει.... τα παιδιά, τα παιδιά τι να κανω τα παιδιά? η κυρά μου με το ζάχαρο δεν μπορει πια να περπατήσει.... καθεται με τη κουβέρτα ακόμη και βλεπει το γυαλί...
ψεματα αλήθειες γεμίζουν το μυαλό και εκείνο μοιάζει ολο και πιο αδειο ολο και πιο οδυνηρή η σκεψη μια και δεν βγαινει τιποτε στο γαμημένο το χαρτί οποια πραξη και να κανει παλι μειον ειναι...
ντρεπεται πολύ φοβάται, τα παιδιά τι να κανει τα παιδιά? το μικρό περασε τη πνευμονία με τα πρωτα κρυα παραλίγο να το χασουνε, ευτυχώς πηρε το τελευταίο εκας ο πατερας με τη συνταξη του και πληρώσαν τα αντιβιωτικά.... σιγά σιγά παγωσε και το αλλο χερι οχι απο το κρυο απο την αδυναμία να κανει κατι να ψαξει καπου να βρει να καλύψει τις ανάγκες, να πληρώσει την εφορία το ΦΠΑ που του φορτώσαν το κλεισιμο του μαγαζιου και για την δηθεν αποζημιωση που ποτέ δεν πηρε.... τρεμει.... φοβάται, στο γυαλί οι αρχηγοί του λένε μεγάλες αλήθειες χωρις να τρεμουν, πληρώνονται αδρά, μα τα παιδιά... ξανασκέφτεται... τι θα τα κανω τα παιδιά και τη κυρά μου με το ζαχαρο ....
το μπαλκόνι ηταν ψηλά το εδαφος ομως φανηκε πολύ κοντά.... στις ειδήσεις ειπαν οτι ειχε ψυχολογικά προβλήματα ο σαραντατριάχρονος απολυμένος εργάτης, πρωην εμπορος, πλέον ανεργος, φτωχός πατερας οικογενειάρχης ανθρωπος απλός....
(Χριστίνα Σαββατιανού 8-12-2012)
ΝΑ παει στο καναλι να την βουτηξει απο το λαιμο !!Και να αφησει υσηχο το εδαφος !!
ΑπάντησηΔιαγραφήχεχεχε ναι ομολογώ πως το έδαφος θελει την ησυχια του... ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή