χωρίς τίτλο 2

Kι όταν ξυπνήσεις απ το θόρυβο...
θα δεις της σιωπής την άλλη όψη...
εκείνη που ξεχνάει και εκείνη που δεν έχει χρώμα...

Αυριο θα πετάξεις ξανά...
σε εκείνο το αστέρι το γαλάζιο...
θα αγγίξεις πάλι το κενό κι εγώ θα ζηλέψω το πουθενά και το ποτέ...

Αύριο θα είσαι αλλού ξανά και ξανά αλλού...
Κι ακόμα μέσα στο τίποτα θα πνίγεσαι για μια στιγμή ουρανό...

================================

Μετά χαθήκαν οι λέξεις, ξεχάσαν να κάνουν συντροφιά...

παράξενη η ζωή ε? το υφαντό εχει και μαύρο και οδυνηρό....

Χριστίνα Σαββατιανού

Y.Γ με χίλια ζόρια το ανέβασα... ουφ κουράστηκα να κουνάω καλώδια για να βρω τη ρημαδοσύνδεση...

μου λείψατε