μικρές στροφές στο πριν και στο μετά κάνεις, για να αποφύγεις το τώρα...
σου φωνάζω ξύπνα μα δεν ακούς, σου φωνάζω σκέψου - βαριέσαι...
αντίθετη πορεία, κυνήγι του τέλους διαγράφεις και λυπάμαι... θυμώνω...
ονειρέψου εκείνα που μπορείς για μια στιγμή, και ξέχνα πως σκύβουν το κεφάλι... κλείνεις τα αυτιά...
θα σε χλευάζω, θα σε φτύνω, θα σε ξορκίζω όσο στο γόνατο πεσμένος είσαι...
μου στερείς εκείνο που μου ορίζεται με την αδιαφορία σου, μου στερείς το δικαίωμα να ζω όπως το σύμπαν επιλέγει, όπως η φύση επιθυμεί...
Την ηλιθιότητά σου δεν αντέχω, θέλω να χαθείς από το πλάνο, θέλω να μη σε βλέπω, να μη σε γνωρίζω... θέλω τον κόσμο τούτο απαλαγμένο από το είδος σου, που βολεύεται στα ημίμετρα, που αρκείται σε κατασκευασμένα παραμύθια, χωρίς να ρωτά, να εξετάζει, χωρίς να απαιτεί επιλογή... θέλω η σκιά σου να σβηστεί από τη μνήμη, γιατί σκιά εισαι, όταν τη ζωή δεν τη στίβεις, δεν την καλοδέχεσαι, αλλά μόνο να την καταστρέφεις γνωρίζεις και να μου τη στερείς...
στην επόμενη στάση θα σου δώσω γερή κλωτσιά να φύγεις, να χαθείς, να καθαρίσει ο τόπος και το τοπίο... να ανασάνουν όλοι εκείνοι που η μικρόψυχη βολεψιά σου τους βρομίζει τον αέρα, που η τεμπέλικη ανυπαρξία σου τους στερεί την υγεία και τα χαμόγελα, το ροδοκόκκινο στα μαγουλα των παιδιών τους...
ΝΑΙ στην επόμενη στάση ήρθε η σειρά σου να κατέβεις, για να ΖΗΣΕΙ εκείνος που τολμά, και ονειρεύεται, που τολμά και διεκδικεί, για τους τρελλούς και τους επίμονους οφείλω να σε κατεβάσω στην επόμενη στάση.... Ο κόσμος δεν ταιριάζει στους σκυφτούς, κι η ζωή ειναι σπουδαία για να σπαταλιέται στα χέρια των μικρόψυχων που δεν ορίζουν ούτε μια σκέψη και μια ιδέα...
ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙΣ....
Χριστίνα Σαββατιανού - 13/01/2008
Απο το στομα σου και στου Θεου τ'αφτι! Οχι πια "σταματηστε τη γη να κατεβω", αλλα "σταματηστε τη γη να κατεβεις" σε οποιον μας χαλαει τη ζωη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατεβαίνει... γιατί σημαίνει πως φεύγει οικεία θελήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΛΩΤΣΗΔΟΝ...για να το νιώσει καλύτερα...κουτρουβαλώντας..
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Πολύ σκληρό, αλλά μερικές είναι τόσο αναγκάιες αυτές οι κλωτσιές. Υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμ βρε παιδιά, ως πότε πάντα θα φταιει κάποιος άλλος και τα λαμόγια θα τη βγάζουν ζάχαρη???
ΑπάντησηΔιαγραφήως πότε το ενδιαφέρον και η συνείδηση θα ταιριάζει με την ταμπέλα του γραφικού???
δεν μπορώ νιώθω ότι οφείλω, (δεν ξέρω που, σε μένα σε εσάς στο σύμπαν σε όσους φύγαν και σε όσους θα γεννηθούν, στο θεό ή στον όποιο με κρατάει ακόμη εδώ, να αντιδράσω κάθε μέρα και πιο δραστικά κάθε μέρα και πιο έντονα)
ΕΙΜΑΙ ΓΡΑΦΙΚΗ ΝΑΙ αλλά όχι χωρίς φωνή και λόγο... ότι και να σημαίνει αυτό
Ναι ναι κι εγώ το πρωτιμώ από το κάνε στάση να κατέβω.. κι εγώ απογοητεύομαι και νιώθω σαν τρελός του χωριού μερικές φορές.. αλλά ναι κλωτσιές με πίεση χρειάζονται..:):)
ΑπάντησηΔιαγραφή