δρομοι ασυγχώρητοι, στη σκέψη κουρνιάζουν, δρόμοι με πέτρα και γυαλί.
Χωλαινει ο μικρός, διστάζει ο λιγόψυχος.
Δρομοι αδιάβατοι γεμίζουν γύρω σου το κενό. Δρόμοι αφύλαχτοι ωμοί...
Κι εσύ χρόνια τώρα ψάχνεις για να βρεις την ψυχή, κι εκείνη τη δύναμη να φύγεις, του δρόμου να ξεφύγεις...
Αργησες όμως, άργησες πολύ... έμεινε ο δρόμος να σου μετράει τη ζωή, μέτρο το μέτρο, γωνιά τη γωνιά, σταυροδρόμι το σταυροδρόμοι, μέτρα μονάχα μείναν να μετρά, στιγμές θολές ξεθωριασμένες, μνήμες με πίσσα και χολή...
Αργησες φιλε να κινήσεις άργησες τόσο πολύ... κι άλλαξε δρόμο τώρα η ζωή...
Χριστίνα Σαββατιανού 29-07-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....