Σκύβεις και πας, χωρίς να ρωτάς, χωρίς πως και γιατί, σκυφτός ανίδεος, άμοιρος, απαθής...
Σκύβεις και πας οπου σου πουν, χωρίς να κοιτάς, μονο τραβάς, σιωπάς, δεν απαντάς...
Σκύβεις και πας, ζωή τους χρωστάς, ψυχή ενέχυρο σκληρό, κι ενα χαμόγελο αχνό όλο ξεχνάς...
Σκύβεις και πας, μονος τραβάς, δεν πολεμάς, δεν αγαπάς, ανάσες σκορπάς, σε άδειο σκοπό, χωρίς λόγο υπαρκτό....
Σκύβεις και πας, χωρίς χαλινό, πορτα κλειστή, μοιαζει κελί, εκείνο που σου ονόμασαν βολή... χωρίς να ρωτάς, σκύβεις, μασάς.... και πας, στο χαμό....
Σκύβεις και πας, χερι κενό, χωρίς αδελφό, κοινωνία χωλή, υποταγή σιωπηλή... σκύβεις τραβάς, ποτέ δεν ρωτάς....
Αραγε που νομίζεις πως πας?
Χριστίνα Σαββατιανού 6-07-2010
Συνήθως πας από συνήθεια. Και αυτό μάλλον είναι ό,τι χειρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι επικίνδυνο μη σου πω....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα φιλαράκι :)