Οι άτλαντες καταποντίζονται το χρυσό, το αργυρό το μπρούτζινο γίνονται λίπασμα στα χωράφια του
δήθεν, οι προσπάθειες καίγονται σε βωμούς χάρτινους σε θεούς αλλόκοτους μοντέρνους.... χτυπάει το
ντέφι ο καιρός, χορεύει κοιμησμένα ο σωρός... ο χορηγός της φυλακής τους γιορτάζει και προστάζει, σε
κουτιά σφραγισμένα τα νιάτα τους ταξιδεύουν, παραμύθια αδέξια τα ποτίζουν να γίνουν όνειρα
ελεγχόμενα, ελπίδες αναμενόμενες... αύριο θα είναι ξανά το ίδιο... μην το σκεφτεστε - βελάξτε μια
και δυο χαμογελάστε στον δήθεν θρίαμβο, παιανίστε τις αγορασμένες κι επιτρεπτές νίκες...
Είμαι καλά εσάς όμως λίγο χλωμους σας βρίσκω
Χριστίνα Σαββατιανού 03-2008
Χριστίνα Σαββατιανού 03-2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....