οι ήρωες, ειναι μικροί, ανώνυμοι, με μπλούζες σκισμένες από ανόσιο χέρι, και οδυνηρά βράδια σε κελιά αφιλόξενα.... οι ήρωες ειναι φίλοι μας, γνωστοί, που ξέχασαν να κομπάσουν, κι ανθρωποι γίνανε ένα μεσημέρι.... οι ήρωες δεν κανουν θόρυβο, ψυχή μονάχα έχουν τόση που χωράει τη δική σου, τη δική μου συνενοχή....
Χριστίνα Σαββατιανού 17-04-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....