να πάρει φόρα η ψυχή κι αρματωμένη απ την αρχή χωρίς να ξεπεζέψει, ζωή να αδράξει και αντοχή να το παλέψει με πυγμή, λίγο πρωτού να φέξει άλλη μια μέρα σκοτεινή....
κι ίσως η άνοιξη να ρθει, με ενα χαμόγελο στραβό, και στην αυλή να φέξει... κι όλα εκείνα που πονούν στο παρελθόν να χαραχτούν, εφιάλτης κι όνειρο κακό στο νέο τούτο το χορό...
ψεμματα πες μου να χαρείς, γιατί η αλήθεια τούτη ειν βαριά και ποιος να τη παλέψει?
Χριστίνα .Σαββατιανού .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....