Ώρα 12:05
Χριστίνα Σαββατιανού
Ξύπνησε κακόκεφος, μια σταγόνα μέλι κολλημένη στα μαλλιά του, τη χθεσινή παρανομία να του θυμίσει αχνά... μια μύγα τιτίβιζε λαίμαργα γύρω της....
Κοίταξε το δωμάτιο... το μικρό τραπέζι ανατράπηκε στην πάλη του εγωιστικού του ξεσπάσματος... πόνεσε άραγε εκείνη?
Κοίταξε ενα γύρω προσπαθώντας να διώξει την ανισορροπία του τελευταίου υπνου που δεν άφηνε τα μάτια του να ανοίξουν....
Σκέφτηκε το χλωμό της πρόσωπο... θυμήθηκε μια γκριμάτσα στραβή και γέλασε....
Ξανακοίταξε αλλά μήνυμά της δε βρήκε πουθενά... Ναναι ο εγωισμός του που δεν της χάιδεψε τα μαλλιά; Νάναι η ανατρεπτική του φύση που δεν του επέτρεψε να τη φωνάξει με το όνομά της; Νάναι η αχνή αβέβαιη υπόστασή του που φοβήθηκε να τη κοιτάξει στα μάτια; Γέλασε και πήγε στον καθρέφτη με την καλημέρα να φωτίζεται αχνά από τη γρίλια...
Παρατήρησε τη μύγα που είχε σχεδόν τελειώσει το πρωινό της στα μαλλιά του και καθάριζε τα μέλη της...
Σκέφτηκε τα λεπτά μέλη της προηγούμενης νυχτιάς...
Άκουσε ξανά το χαρούμενο τιτίβισμά της όταν της πρότεινε να τον ακολουθήσει....
Εφτυσε τον καθρέφτη και εβαλε το καφόμπρικο στη φωτιά...
Άναψε το τσιγάρο και έλιωσε τη μύγα στο χέρι του...
Δοκίμασε το μέλι που ειχε μείνει στα μαλλιά του και ξανάφτυσε τον καθρέφτη...
Θα μπορούσε ποτέ να κοιτάξει στα μάτια; ....
Χριστίνα Σαββατιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....