Η εκδρομή...

Ημ/νία 27-11-2002
Ώρα 12:17



Η εκδρομή τέλειωσε.... μια χούφτα καρύδια κι ένα κόκκινο σκονισμένο φύλλο έμειναν στο κομοδίνο του ξενοδοχείου να θυμίζουν τις μερες που περασαν στο βουνό.... Το βυσσινί του φύλλου ξύπνησε στο νου της σκέψεις βουβές παράξενες θλιβερά χαμογελαστές.... σκέφτηκε το παιδιάτικο βήμα του μέσα στα μονοπάτια του φθινοπωριάτικου δάσους... Ελάφια και σκίουρους σκεφτόταν καθώς τον κοίταζε και ασθμαινοντας προσπαθούσε να ακολουθήσει... Ίσως ήταν λάθος που άρχισα να καπνίζω...
Μια μικρή αχτίδα μπήκε κλεφτά απο τις κουρτίνες... ο μπρούτζος του παλιού καθρέφτη στραφτάλισε... λάμα από σουγιά δίκοπο άναλογίστηκε... εκείνον το σουγιά που σκάλιζε καρδιές και μικρά χαμόγελα πάνω σε παλιά βρεγμένα ξύλα... και της τα πέρναγε στο λαιμό δεμένα με κληματίδες κι αγριόχορτα...
Ξανάφερε στο νού της το βλέμμα το αμήχανο, όταν με το βραδινό της φουστάνι και τα παπούτσια εκείνα τα κομψά με το ψηλό τακούνι εμφανίστηκε μπροστά του... Τα παιδάτικα ματια θόλωσαν με ορμή... κι η ορμή της νιότης παρέσυρε τα θέλω της... οι ορμόνες ξύπνησαν μια στιγμή και γίνηκε μαινάδα... Γιόρτασε η μαινάδα το θέλω της εκεινη τη βραδιά... ήπιε νιότη και μέθυσε και χύθηκε στα μονοπάτια του βουνού λουσμένη φεγγάρια και ξερόφυλλα... Αμμοβολές στη ψυχή της τα θέλω, έδιωξαν τα παλιά τα απομεινάρια της ζωής... Ηταν μονάχα εκείνη η βραδιά η ζωή... εκείνη η μανία ήταν όλοι οι χτύποι της καρδιάς, όλες οι σκέψεις, το κροτάλισμα του κινέζικου φυλαχτου στο μπαλκόνι την ξύπνησε...
Κοίταξε έξω από το παράθυρο... Μια χιονονιφάδα στάθηκε μια στιγμή και την κοίταξε... έπειτα φώναξε κι άλλες πολλές νιφάδες... Γινήκανε εκατομμύρια... μέχρι να καταλάβει τι έβλεπε ολα είχαν γίνει άσπρα σαν της παρθένας της σκέψη... σαν του άγιου το βιός...
Η καρδιά πάγωσε κάτω από το ζεστό πάπλωμα του χιονιού...
Κράτησε στη φούχτα τα καρύδια, φύλλαξε το σκονισμένο φύλλο στο περιοδικό της να παρει την ανάσα του μαζί... κοίταξε με αψύ βλέμμα το άσπρο του χιονιού που φλερτάριζε με το παραθυρο της....
Φορτώθηκε τον εκδρομικό σάκο, έριξε μια τελευταια ματιά στα ψηλοτάκουνα παπούτσια που θυσίασε στους θεούς του βουνού κι έκλεισε δυνατά την πόρτα πίσω της....
Άλλη μια ζωή τέλειωσε....

Χριστίνα Σαββατιανού