Και πάνω που λες να ονειρευτείς, διεφθαρμένες υποψίες ελέγχου σε κερνάνε εφιάλτες... λυγίζεις...
και πάνω που λες να ανασάνεις, γλοιώδεις ανισότητες σε χρίζουν υπάνθρωπο και σε βάζουν απέναντι σε κείνους που ανθρωπόμορφα υποχθόνια πλάσματα σκοτεινά βρήκαν τρόπο κι αποφασίζουν τη τύχη σου...
και πανω που λες να ζήσεις, σου δίνουν πέντε νούμερα στο χέρι και σε στήνουν σε τοίχους βρώμικους με ψυχές σκέψεις και απομεινάρια ζωής άλλων... που φύγαν πριν από σενα....
και πάνω που ελπίζεις πως τα δυο σου πόδια, εκείνα που σε στηρίζουν, σε κάναν ανθρωπο, και βλέπεις δρόμο μπροστά, ρίχνεις λοξή ματιά δίπλα και βλέπεις χαοτικές ανωμαλίες να εξουσιάζουν τις στιγμές σου....
και πάνω που πας να γευτείς μια γλύκα από κείνες της ζωής... του χρόνου σου... σε καθιστούν παράνομο, παγιδευμένο σε αγύρτικα γρανάζια, αδηφάγα, εξοντωτικά....
κι ο ουρανός πολύ ψηλά, κι η γη πολύ στεγνή, και όλα κείνα που αξίζουν ευτελισμένα, ποδοπατημένα....
ΝΑ λοιπόν ο πολιτισμός σου, θυσιάσου στη μηχανή του.... υποτάξου.... χάψε, δέξου και γέλα... ηλίθιε... αήττητε ηλίθιε...
εγώ θα φύγω... θα του ξεφύγω.....
Χριστίνα Σαββατιανού - 05/10/07
afou kardies balonia petoun sto pouthena....
ΑπάντησηΔιαγραφή