φωτογραφια © Γιάννης Μπεχράκης / REUTERS
3η Δεκεμβρίου ημέρα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες
Πηγή: http://www.anaplasi-rehab.gr/3december.htm
Εγώ δεν έχω τίποτε να πω... Νιώθω μικρή κι αδύναμη μπροστά στη ζωή, μπροστά στην αναπηρία μας να αποδεχθούμε το διαφορετικό, το λιγότερο ευνοημένο, το σπουδαίο... και κυνηγάμε χίμαιρες, και κρίσεις, αφθονία και ψεύτικη ζωή... Ας μας φωτίσει κάποιος κάποτε, να μάθουμε να κοιτάζουμε γύρω μας, γιατί στα παπούτσια τους χωράνε και τα δικά μας πόδια....
======================
Θα παρακαλούσα όλους τους συμπολίτες μου μην παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους σε ράμπες, διότι, είναι η μόνη είσοδος Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες που χρησιμοποιούν αμαξίδια.
Είναι η μόνη δίοδος που έχουμε και όταν κλείνουν, δεν υπάρχει προσπελασιμότητα.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ
Ολυμπιονίκης Παραολυμπιακών Αγώνων
=========================
Αν ήσουν στη θέση μου εσύ τι θα σκεφτόσουν;
Αν μπορείς δοκίμασε έστω για λίγο να είσαι στη θέση μου και να δεις την κοινωνία από το δικό μου πρίσμα που δεν διαφέρει σε τίποτα από το δικό σου.
ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΣΚΑΝΗΣ
Ολυμπιονίκης Παραολυμπιακών Αγώνων
=============================
Τελικά γιορτάζω ή όχι; Χρόνια τώρα ήθελα να πιστεύω ότι δεν γιορτάζω σήμερα.
Φέτος όμως, αφού τίποτα δεν γινόταν για μένα και για τους συνανθρώπους μου, αποφάσισα να γιορτάσω.
Αλλά πείτε μου, υπάρχει κανείς από όλους εσάς να μην γιορτάζει, δηλαδή να μην νιώθει ανάπηρος;
ΣΙΜΟΣ ΠΑΛΤΣΑΝΙΤΙΔΗΣ
Ολυμπιονίκης Παραολυμπιακών Αγώνων
==============================
Γιορτάζουμε σήμερα ή όχι;
Γιορτάζουμε εμείς, ή οι άλλοι για μάς;
Τελικά είμαστε «καημένα».. ή μας βλέπουν οι άλλοι σαν «καημένα»;
Σας φαινόμαστε για «καημένα» ;!
ΑΝΘΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ
Ολυμπιονίκης Παραολυμπιακών Αγώνων
=================================
Είναι φυλακή η αναπηρία. Όσοι την βιώνουμε, γυρεύουμε να λυτρωθούμε από τις χειροπέδες, με τις οποίες μας βάρυνε η μοίρα. Ή, απλά να συμβιβαστούμε.
Ευχής έργο θα ήταν, αν οι πιο τυχεροί, οι πολλοί, οι αλώβητοι, συμβάλλουν έμπρακτα στην επανένταξή μας στην κοινωνία, παιδιά της οποία είμαστε κι εμείς.
Ας πρωτοστατήσουν, να απαλειφθούν όσα εμπόδια περιορίζουν την χαρά της κάποιας κίνησης που πασχίζουμε να εξουσιάσουμε.
ΝΙΚΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ
Πρέσβης ε.τ.
===========================
Την Αναπηρία, αυτοί που δεν την έχουν, τη θυμούνται κάθε 3 Δεκέμβρη.
Αυτοί όμως που την έχουν, την αντιμετωπίζουν κάθε μέρα, με πείσμα, κουράγιο και θέληση για ζωή.
Γι' αυτό οι υπόλοιποι «μη Ανάπηροι» συνάνθρωποί μας θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι, η Αναπηρία, μικρή ή μεγάλη, θα μπορούσε να χτυπήσει και τη δική τους πόρτα.
Ας προσπαθήσουν λοιπόν να βρουν τρόπους, έτσι ώστε να μην κάνουν τη ζωή ακόμα πιο «απροσπέλαστη» σ' αυτούς που την έχουν.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΡΥΩΝΗΣ
Ολυμπιονίκης Παραολυμπιακών Αγώνων
========================
Για μένα προσωπικά το πρόβλημα είναι πολύ πέρα από την εκδήλωση που τελικά οδηγεί στη λύπηση των ΑΜΕΑ. Και πρώτα και κύρια ο όρος "με ειδικές ανάγκες" προκαλεί τη λύπη. Δεν είναι με ειδικές ανάγκες, αλλά με αναπηρίες. Ας το πούμε δυνατά μήπως το καταλάβουμε κι ίσως έτσι αρχίσουμε να μιλάμε σοβαρά για την κοινωνική τους ένταξη. Άσε που ο καθένας -με τόσα αυτοκίνητα- είναι υποψήφιος ΑΜΕΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΜΕΑ ειμαστε όλοι μας Δείμε με τη νοοτροπία που κουβαλάμε και με την τόσο ανεξήγητα αδιάφορη σταση μας... εμείς οι Ελληνες που ευαγγελιζόμαστε τον πολιτισμό, ως πατερες και νονοί του, εμεις οι Ελληνες που καμαρώνουμε για το παρελθόν μας σε καθε ευκαιρία (ξέρεις ρε τι ειμαι εγώ? απόγονος του τα΄δε και του δείνα ειμαι, και δεν σου επιτρέπω) κάνουμε το πιο τραγικό σφάλμα, επιτρέψαμε σε μια μικρόψυχη και εντελώς απολίτιστη αναξιοπρεπή σταση ζωής να μας κυριεύσει, δίνοντας αξία στο λαιφ σταιλ το ρημαδι το ανουσιο που μας καθιστά πιο αψυχους και ανύπαρκτους απο μαριονέτες με κλωστες μέσα σε μια ηλεκτρονική οθόνη - εμεις οι ελληνες ξεχάσαμε ότι το να φερεις ως κληρονομια πολιτισμό θελει αντίδραση κι αντίσταση σε καθε που τον φθείρει, θελει κεφάλι ψηλά και γόνυ κεκλιμένο μόνο στα υψηλά ιδανικά και αντί αυτών θεοποιούμε ντεκαπαρισμένες ξανθές άφυλους ανθρώπους ατάλαντους καλλιτέχνες και γυρίζουμε με αποστροφή το κεφάλι μας όταν βλεπουμε εναν ανθρωπο με κομμένο ποδι, κανοντας κρυφά το σταυρό μας για να μας φυλάει ο θεός - και μπαινουμε στο τζιπ το χρεωμένο και σε μια στιγμή ειμαστε κι εμείς στη θέση του...
ΑπάντησηΔιαγραφήαν δεν ειναι αυτό η αναπηρία μας τι είναι, δεν το λεμε γιατί με τη σιωπή το ξορκίζουμε, με την αποστροφή του βλεμματος το ξεχνάμε - αυτή είναι δείμε μου πιστεύω ταπεινά, η πιο μεγάλη αναπηρία - η αναπηρία πολλών εξ ημων των αρτιμελών - εκείνη που της λειπει η ψυχή
όσο για την κοινωνική ένταξη των αναπήρων φοβάμαι πως εχει δρόμο πολύ ακόμη, πως να ενταχθούν αυτοί όταν εμείς κάνουμε κάθε τι δυνατόν να αποφύγουμε αυτή την ίδια ενταξη λες κι είναι κατάρα το να δουλευεις με τον άλλο δίπλα σου να σου λεει καλημέρα και να απολαμβάνεις τα αγαθά όλα τα κοινά ως αρμόζει σε όντα που λένε πως εχουν υπεροχή εναντι των αλλων... των τετράποδων...
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο η κοινωνία δεν ειναι μια γροθιά αλλά εναπόκειται σε ποσοστά μικρότερα των δακτύλων ενός χεριού, ούτε εμείς οι πνευματικά ανάπηροι ούτε εκείνοι που το σώμα τους πονεσε θα ενταχθούμε
πωπω απαισιοδοξία αποψε!