Η γιορτινή φωτογραφία είναι ο τρόπος που ο φίλος μου ο Σπύρος θελησε να ευχηθεί
H φίλη μου η Αδαμαντία μου ευχήθηκε αυτό αντί άλλης ευχής για τις γιορτές...
και το βρίσκω πιο ταιριαστό... πιο δόκιμο, πιο αναγκαίο, να παψουμε να μιλάμε με λόγια ξύλινα και κενά, να παψουμε να ευχόμαστε τα ανέλπιστα, και να αρχίσουμε να βλεπουμε και να ευχόμαστε αλλά και να δρούμε μόνο προς εκείνα που ειναι κοντά που μπορούμε να φτασουμε...
γιατί να σου ευχηθώ πλούτο τούτη την εποχή? να σου ευχηθώ υγεία που μπορεις να την επιτύχεις αν προσεξεις, γιατί να σου ευχηθώ σοφία, θα σου ευχηθώ ψυχραιμία και σύνεση που εστω και με κόπο μπορεις την επιτύχεις, γιατί να σου ευχηθώ πολλα τούτες τις μερες που και τα λίγα γιναν πολυτέλεια, θα σου ευχηθώ τα αναγκαια για να αντεχεις...
μα πανω από ολα θα σου ευχηθώ ψυχή ανοιχτή, μυαλό καθαρό, και ματι αμερόληπτο, κι αγάπη, αγάπη περίσεια ακόμη και για κείνον που ίσως στην ορμή των ημερών σε βλάψει...
αγάπη γιατί χτίζεται ενα μέλλον τουτες τις μερες που ειναι δική μας υπόθεση αν θα ειναι καλύτερο ή χειρότερο, και θα σου ευχηθώ συνείδηση ορθή, για να μην κρίνεις άλλους πριν κρίνεις εαυτόν στον καθρεφτη, με θαρρος και τόλμη για να δεις τα λαθη και να τα βάλεις στην άκρη...
=====================
Αντί ευχών, για φέτος (και του χρόνου;)
Αδαμαντία_
Οταν έφυγε ο Λόρκα απ’ το σπίτι
Τα δένδρα είχαν μέσα τους
μια σιωπή θλιμμένη
σαν το θρόισμα των φύλλων,
χιλιάδες άνθρωποι παρατεταγμένοι:
παιδιά αμούστακα,
γονείς˙
ακούστηκαν συνθήματα,
κρότοι λάμψης
σαν νομίσματα στον ουρανό.
Ολα θα ξαναγίνουν,
μονάχα οι ζωές που φεύγουν
δεν περιμένουν
την αλλαγή.
ΜΑΡΙΓΩ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ
το ποίημα είναι απο το μπλογκ http://athinakisdimitris.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....