Αντισταθείτε - Μιχάλης Κατσαρός

Κάτι με πιάνει μερικές φορές, και λέω και ξαναλέω τα ίδια και τα ίδια, παπαγαλίζω για να νιωσω, παπαγαλίζω για να εμπεδώσω, παπαγαλίζω για να μην παραδοθώ... ξανά και ξανά οι λέξεις γίνονται σαν εκείνα τα ταντρικά και τα βουδιστικά τα μάντρας μπας και σώσω τα ελάχιστα ίχνη της ανθρωπιάς μου μπας και διατηρήσω τις μνήμες τις ενστικτώδικες... ξανά και ξανά οι λέξεις γίνονται πέτσα και δέρμα, γίνονται τυφλοσούρτης κι οδηγός, ξανά και ξανά βουβός παπαγάλος με συναισθηματικά κενά και νοητικές δυσαρμονίες, μπας και παραμείνω εκείνο που γεννήθηκα...

ετσι σήμερα αφήνω εναν ποιητή να με οδηγήσει, στης επανάληψής μου το χορό... μπας και τα πει λίγο καλύτερα, μπας και τα φωνάξει με δύναμη ψυχής εκείνης των αγγέλων...

σημερα λέω και ξαναλέω... με τον κυρ Μιχάλη μαζί, αντισταθείτε...



21 Νοεμβρίου 1998, πέθανε ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός.

Ένας ποιητής, του οποίο το έργο παραμένει ακόμα και σήμερα άφαντο, άσημο και παρεξηγημένο. Τα τελευταία δυο-τρεία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια από ανθρώπους αξιόλογους για την ανάδειξη της ποίησής του.

Δυστυχώς, θάφτηκε κι αυτός κάτω από τη σκιά άλλων μεγάλων ονομάτων, όπως του Ελύτη, του Σεφέρη, του Ρίτσου. Δεν πειράζει όμως. Ποιητής που πάλεψε για τη ζωή ο Μιχάλης Κατσαρός, για τα πιστεύω του, για τις απόψεις του, ξεδιπλώνει το είναι του μέσα από το γνωστότερο ίσως έργο του: Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ. Απολαύστε το.

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις

σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν

σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι

στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε

στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες

σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία

στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές

στον άνεμο

σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.