Οι φίλοι είναι για να μας θυμίζουν όσα αξιζουν...

Στο μπλογκ της πεταλούδας μου της αγαπημένης φίλης, βρήκα αυτό το υπέροχο ποίημα, μαζί με τα τελευταία νέα για τον Θοδωρή τον Τενέζο.... (πεταλούδα μου ευχαριστώ που μου έδωσες την άδεια να αναδημοσιεύσω το ποίημά σου)

ΑΧ!!!

Σου 'παν παιξε με τον ηλιο και τα χρωματα.
Σου 'πανε πως σου ανηκουν τα ονειρα σου.
Μα δε σου 'παν πώς η γη γεμιζει πτωματα,
ουτε πως θα καταπιουν τα σωθικα σου.

Σου 'παν ταχα πως η γνωση ειναι δυναμη
και μπορεις εσυ τον κοσμο να αλλαξεις.
Μα ξεχασαν να σου πουν πως ειναι αδυναμη
η ψυχη σου και γι' αυτο θα την πεταξεις.

Δεν σου ειπαν οτι ολα εχουν τιμημα,
πως θα αισθανεσαι τις νυχτες ενα ριγος,
τη στιγμη που αυτοι, στου φοβου το προσκυνημα,
ξεπουλανε τη ζωη σου λιγο λιγο.

Μα ηρθε η μερα που τα ονειρα σου ζητησες
κι απ' το ληθαργο που ειχες πεσει ξυπνησες.
Στη χαμενη την ψυχη σου εμπρος γονατισες
κι ο,τι απεμεινε στα δυο σου χερια κρατησες.

Τολμησες να πεις "Δεν ειναι εδω το σπιτι μου!
Και να φυγω θελω ΤΩΡΑ, μα την πιστη μου!"
Να πεταξεις απ' τα τειχη που σου χτισανε.
Να ξεφυγεις απ' το μελλον που σου ορισανε.

Απλα καγχασαν με την αφελεια σου
και σου ειπαν πως δεν ητανε δικα σου
ολα αυτα που χρονια δηθεν σου χαριζανε.
Δανεικα... και μονο εκεινοι το γνωριζανε.

Μην τολμησεις, σου 'παν, τ' αστρα να κοιταξεις,
γιατι απ' το φως τα ματια σου θα καψεις.
Κοιτα τωρα τον εαυτο σου και προσπερασε.
Κοριτσοπουλο η μερα που εγερασε...

Αφιερωμενο στους αγωνιστες του χθες, του σημερα και του αυριο. Αφιερωμενο σε οσους ετσι ακριβως μας αντιμετωπιζουν, με κυνισμο, σαν παρασιτα...τα παρασιτα αυτα, που δεν εχουμε ακομα αποτιναξει και μας κανουν το παρον και το μελλον πνιγηρα.

Αφιερωμενο στην Κωνσταντινα Κουνεβα.

Αφιερωμενο στο Θοδωρη Τενεζο.

Αφιερωμενο στη 16χρονη Σομαλη προσφυγα, που κατεληξε στη φυλακη, σαν να μην ηταν αυτη το θυμα αλλα ο θυτης.

Αφιερωμενο στην Κατερινα Γκουλωνη, που μεχρι τελευταιας πνοης αγωνιζοταν για τα δικαιωματα των κρατουμενων.

Αφιερωμενο στην Χριστινα Κυριμοπουλου, που μετα τη φυλακη, ατενιζει ενα μελλον αβεβαιο, χωρις κανεναν διπλα της.

Αφιερωμενο ακομα στο Σολωμο Σολωμου, στον Τσε Γκεβαρα, στον παπα- Γιαννη απο τα Οινοφυτα, στο κοριτσι της διπλανης πορτα, που ακομα ονειρευεται, στο παληκαρι που δε χαμηλωνει ουτε το κεφαλι ουτε το βλεμμα...

Αφιερωμενο σε μενα και σε σενα, που τοσο εχουμε πια απογοητευτει απο το μεγαλο τιποτα.

Αφιερωμενο σε ολους τους ονειροπολους αυτου του κοσμου.

Πιστευω οτι ολοι καπως ετσι νιωθουμε, με το κατεστημενο ζωης που μας επιβαλεται.

Keep walking guys...keep walking...





Δεν ξεχναμε! Αποψε στις 8:30 ειμαστε διπλα στο Θοδωρη, με κερια και κιθαρες, συμπαραστεκομαστε στον ανθρωπο που εχει απλωσει τη ζωη του στο πεζοδρομιο!