όλα μοιάζουν τόσο λίγα...
κάτι εκεί έξω καταφέρνει και ξεφεύγει της στιγμής...
στέκεσαι στην άκρη και περιμένεις την επόμενη, την επόμενη, μεχρι που κοιτάς πιο προσεκτικά, και εχουν τελειώσει οι στιγμές...
κάτι ξεφέγει θαρρώ της ηδονής, της σκέψης, της πράξης...
κι όλα μοιάζουν τόσο λίγα...
κάτι ξεφεύγει συνεχώς και τα παιδιά σε φυλακές γκρίζες αχνοφέγγουν
κάτι που λείπει τους κλέβει χαμόγελα και παιχνίδια...
κάτι ξεφεύγει κι ολα τοσο λίγα...
κάτι ξεφεύγει κι οι νότες παράξενα ηχούν...
κάτι λείπει της στιγμής, και η χαρά δεν στέκει στην αυλή...
κάτι μικρό ανεπαίσθητο βουβό που θα κανε το βιός περιπέτεια...
μα ακόμη περιμένεις, σε γωνιές πνιγμένες υποψία,
και στεκεις αμήχανα...
κάτι ξεφεύγει συνεχώς....
μήπως εισαι εσύ φτωχέ καρτερικέ ανθρωπάκο?...
κάτι ξεφεύγει και δεν ξερω τι
ίσως εσύ, ίσως εγώ, ίσως όλοι, όλοι κάπου αλλού
Χριστίνα Σαββατιανού 02-01-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....