Κλιματική αλλαγή και βιοποικιλότητα: ανάγκη για μία σχέση συνύπαρξης

Κλιματική αλλαγή και βιοποικιλότητα:
ανάγκη για μία σχέση συνύπαρξης

Το σχέδιο νόμου «Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής» του Υπουργείου Περιβάλλοντος, αναμένεται να ψηφιστεί το προσεχές χρονικό διάστημα. 174 φορείς έχουν καταθέσει τις ενστάσεις τους στο σχέδιο νόμου και προτείνουν σειρά μέτρων για τη σωστή αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, χωρίς να υποθηκεύεται το μέλλον της βιοποικιλότητας της χώρας.

Η πρόταση των φορέων περιλαμβάνει για πρώτη φορά χαρτογράφηση σε εθνικό επίπεδο της σωστής χωροθέτησης των αιολικών πάρκων στην Ελλάδα, την οποία εκπόνησε η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Στη χαρτογράφηση φαίνονται οι ορνιθολογικά ευαίσθητες στα αιολικά πάρκα περιοχές της Ελλάδας, οι οποίες και θα πρέπει να εξαιρεθούν από την εγκατάσταση αιολικών πάρκων.

Γιατί όμως; Ενώ το σχέδιο νόμου έχει «καλές προθέσεις» και περιέχει λύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής που στην Ελλάδα αναμέναμε για καιρό (όπως για παράδειγμα η εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια και η συντόμευση της γραφειοκρατικής διαδικασίας αδειοδότησης), ο ίδιος νόμος ανοίγει τον δρόμο για την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση των αιολικών πάρκων στις πολυτιμότερες προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας. Εάν ψηφιστεί το σχέδιο νόμου ως έχει, θα εγκατασταθούν αιολικά πάρκα μέσα στους πυρήνες Εθνικών Δρυμών, στις ανέγγιχτες βραχονησίδες και τις βουνοκορφές της Ελλάδας. Αυτό είναι που θέλουμε για το φυσικό περιβάλλον και τις επόμενες γενιές που θα το κληρονομήσουν;

Στην προσπάθεια λοιπόν να δοθούν λύσεις για την κλιματική αλλαγή δημιουργείται ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα: η χωρίς όρους πρόσβαση μιας αναπτυξιακής δραστηριότητας στους τελευταίους ανέγγιχτους πυρήνες της ελληνικής φύσης. Οι κύριες περιοχές που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στην εγκατάσταση αιολικών πάρκων είναι οι βουνοκορφές και οι ακατοίκητες νησίδες, τα πλέον πολύτιμα οικοσυστήματα που διαθέτει η Ελλάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, αλλά και η κατασκευή των συνοδών έργων (δρόμοι, γραμμές μεταφοράς ρεύματος, κ.λπ.) αναμένεται να υποβαθμίσει σημαντικά την βιοποικιλότητα στις περιοχές αυτές. Ενδημικά είδη φυτών ή ζώων μπορεί να εξαφανιστούν και ολόκληρες αποικίες προστατευόμενων ειδών πουλιών να εγκαταλειφθούν οριστικά. Επίσης, τα πλέον απειλούμενα είδη της Ελλάδας, όπως π.χ. οι γύπες θα αντιμετωπίσουν άμεσα κίνδυνο πρόσκρουσης - θανάτωσης.

Μάλιστα, σε ότι αφορά στους πυρήνες των Εθνικών Πάρκων και Δρυμών της χώρας, το σχέδιο νόμου αναφέρει ότι για να μην εγκατασταθούν αιολικά πάρκα εντός των ορίων τους, θα πρέπει να έχει εγκριθεί το σχετικό έργο στην Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (ΕΠΜ) της περιοχής. Όμως, όπως είναι γνωστό, σχεδόν καμία από τις εγκεκριμένες ΕΠΜ των προστατευόμενων Περιοχών της Ελλάδας δεν περιέχουν τέτοια περιγραφή, ενώ οι περισσότερες ΕΠΜ δεν έχουν καν εγκριθεί, με αποτέλεσμα πάνω από 50 προστατευόμενες περιοχές να μην έχουν ακόμα θεσμοθετηθεί!

Οι 174 συμμετέχοντες φορείς πιστεύουν ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς να θυσιαστεί η φυσική κληρονομιά μας. Άλλωστε, χρειαζόμαστε υγιή και λειτουργικά οικοσυστήματα για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή.

Περισσότερες πληροφορίες για τις προτάσεις της Ορνιθολογικής και των υπόλοιπων περιβαλλοντικών φορέων μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα:
http://www.ornithologiki.gr/gr/politiki/wind_farms.php