28 Απρ 2010
7....
Aνήθικα μυαλά, μυστικές πράξεις, θολούρα ένα γύρο, του καναπέ ο πολιτισμός..
Αδηφάγος, ασύδωτος, των πλάγιων μεσων οπαδός...
Χωρίς αέρα κι ουρανό, με ορίζοντα γκρίζο μουντό, χωρίς ανδρεία κι αρετή, έτσι μικρός ολίγος χαμερπής...
Ισα να φαμε κατι τις...
Κι επειτα όταν η κρίση φτανει στα σκαλιά φωνάζεις, φωνάζεις δυνατά, το δίκαιο που εχασες να βρεις...
Κι όταν τα ρεστα ζητηθούν, φασαρία κουρνιαχτός, για κατι που άνομα κλεφτά σχεδόν το αρπαξες....
Κι έρχεσαι τώρα και ζητάς τιμωρία, χωρίς καθρέφτη να κοιτάς, χωρίς τη σκόνη σου να σε ενοχλεί... χωρίς το συντρίμι που εφτιαξες με τόσο χειροφίλημα και γονυπετής να το κοιτάζεις...
Και θες βοήθεια λες, απο δικούς και ξένους, λες και σου χρωστάνε οι άλλοι ιδρώτα κι αιμα, επειδή κατποτε στα ιδια χωματα που καταχράστηκες γενναία, περπατησαν κάποιοι σπουδαιοι...
Ουστ νεοέλληνα, εκεί στο βουρκο που η πράξη σου εφτιαξε να κυλιστείς, γουρούνι αλόγιστο που ξεχασες κοινωνικά να ζεις, ηλίθιε βλάκα ιδιώτη που εξω απ τη πόρτα σου ευχεσαι το χαμό του άλλου, το αγαθό του κόπου του για να σφετεριστείς...
Ουστ κοπρίτη που απονα οσους ανάγκη πραγματική εχουν στο περιθώριο εβαλες χρονια και χρονια, με το πολυτελές δανεικό σου αρμα παρκαρισμένο αδιάντροπα στο μονο ελάχιστο δρομο που του αφησες να υπάρχει...
Σημερα εχεις πραγματι αυτό που σου αξίζει πολίτη του ευρύχωρου καναπέ και του ασύδωτου πολιτισμού...
γιατί οταν την ιστορία μονο σαν δικαιολογία φέρεις, και με πράξη γενναία και σύννομη δεν την κεντάς τοτε μονο ο πάτος σου ταιριάζει....
Καλημέρα σας
Χριστίνα Σαββατιανού (28-04-2010)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Λυπάμαι και καλησπερίζω. Οργίζομαι και πάλι μα σιωπώ... σίγουρα κάνω το χειρότερο... μα ο οδηγός λείπει για την ανάσταση, το όραμα, ένας να ανοίξει το δρόμο, έστω και τραγουδιστά...
ΑπάντησηΔιαγραφήπου πήγαν όλοι...
Κοριτσακι ΑΥΤΟ θελω να το ακουσω μελοποιημενο καποια στιγμη! Τραγουδια να αφυπνιζουν, αυτο χρειαζομαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ βρε κοριτσάρες μου... Πεταλούδα μου ξέρουμε καναν πιτσιρικά μουσικό να μας το φτιαξει??? εγώ το δινω αν ειναι σε νεαρά χερια, χερια γόνιμα, χερια δημιουργικά... και δε θελω λεφτά το μονο που θελω να παιξει κρουστά μουργος λολ
ΑπάντησηΔιαγραφήφριντουλα μου γλυκειά, αλήθεια αναρρωτιέμαι κι εγώ που πήγαν όλοι? γιατί τόσο μουδιασμα.... κι ερχεται ο νους και μου λέει γιατί φταινε λίγο πολύ όλοι, γιατί με χερια σταυρωμένα ησυχάσαν τοσα χρόνια και αφησαν τη ζωή να γινει σηριαλ και ριαλιτι στον καναπέ καλοβολεμένοι με μπύρες και ποπκορν... γιατί εμπιστεύτηκαν το ψεύδος το γενναίο, και πιστεψαν εκείνο που η λογική τους ελεγε να αποφύγουν μα κλεισαν τα αυτιά και ακολούθησαν, όταν βρεχει κι εχει καιρό κακό, τα προβατα στο λιβάδι στεκουν ακίνητα σαν υπνωτισμένα, ετσι κι όλοι... τωρα που επιασε η φουρτούνα σταθήκαμε ακίνητοι, υπνωτισμένοι χωρις νευρο και πυγμή, χωρίς ψυχή και τσαγανό να πουμε ναι σε οτι χρειάζεται, να πιεσουμε για κεινα που θα ειναι σωστά... γιατί τα αποφύγαμε, τα βγαλαμε απ τη ζωή μας κι εμεις μη μας πουν οι άλλοι μαλάκες την ωρα που σφετερίζονταν και τον δικό μας ιδρώτα, που υποθηκεύαν και τη δική μας ζωή...
βολεύτηκαν ολοι εντελώς, παραδοθηκαν χωρίς ορους, για αυτό τους βαρέθηκα τωρα που στυλώνουν ποδια χωρίς συνείδηση χωρίς επίγνωση της κατάστασης, και ζητάνε λες και βρίσκεται στα χερια καποιου το τσουκαλι με τις λίρες του ουράνιου τόξου...
τους βαρέθηκα σου λέω και φοβάμαι μήπως παρά τις προσπαθειές μου μια ζωή τωρα ειμαι κι εγώ σαν κι αυτούς....