Κανένας δε μου μίλησε - ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

(δε θυμίζει την κατάσταση της κοινωνίας μας? ο καθένας μονος σιωπηλός, μαζί και τελείως μονοι... αόρατοι θαρρείς, αφήνοντας τη μοίρα μας στο χρόνο και σε ορισμένους καλολαδωμένους υπαλλήλους... και το βαγόνι της ζωής φεύγει γοργά, απο τα χερι...α μας... χαμένος χρονος και δρόμος, κι η ζωή μας ομηρος, σε αγορές και ταμεία, σε πλαστικό και ψεμματα πανω καρφιτσωμένη σαν υποσημείωση ξεχασμένη... χωρίς αναγνώστη)