Δε μάθαμε τίποτε απο το πριν.... ξεχάσαμε το αίμα, τον ιδρώτα.... βολεμμένοι σε πλαστικά κουτιά, κι αφθονία ψεύτικη, κερνάμε θανατο παιδιά και γερους, κερνάμε ψεύτικα όνειρα ο ένας τον άλλον... Δεν μαθαμε τίποτε απο τους νεκρούς μας, κι η ιστορία ανέκδοτο κρύο μοιάζει σαν την επικαλλούμαστε ως δικαιολογία ανίερη... σκελετωμένη κοινωνία, κι ανθρώποι μοναχοί... μας εχω βαρεθεί....
Χριστίνα Σαββατιανού 10-12-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....