Κοινωνική αντεπανάσταση

Εφημερίδα της ανεξάρτητης Αριστεράς
Δευτέρα, 6 Δεκεμβρίου 2010

Κοινωνική αντεπανάσταση

Στη Βουλή θα μιλήσουν αυτή την εβδομάδα οι εκπρόσωποι των δυνάμεων κατοχής της Ελλάδας – την Τρίτη ο Ντομινίκ Στρος-Καν του ΔΝΤ, την Πέμπτη ο Όλι Ρεν της ΕΕ. Προηγουμένως οι εκπρόσωποι των κατακτητών θα έχουν συναντήσεις με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και με τη ΓΣΕΕ. Θα επιθεωρήσουν την υπόδουλη χώρα, ο λαός της οποίας κάθε άλλο παρά καλείται από τους ηγέτες του να κατεβεί κατά εκατομμύρια στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί εναντίον της Νέας Κατοχής από τους Γερμανούς, την ΕΕ και το ΔΝΤ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Όπως και επί ναζιστικής Κατοχής του 1941-1944, έτσι και σήμερα οι κατακτητές έχουν δοσίλογους συνεργάτες. Οι «γερμανοτσολιάδες» της σημερινής Κατοχής του μνημονίου είναι πολιτικά το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, το ΛΑΟΣ, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Φώτης Κουβέλης και η ομάδα του. Ταξικά, ο συνεργάτης της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι το ελληνικό κεφάλαιο. Όπως οι μαυραγορίτες πλούτισαν επί Κατοχής, έτσι και σήμερα ο ΣΕΒ προσπαθεί να αξιοποιήσει την ισχύ που του δίνει η συμμαχία του (από θέσεις υποτέλειας, εννοείται) με την ΕΕ και το ΔΝΤ προκειμένου να πολλαπλασιάσει τα κέρδη του καταλύοντας και αναιρώντας κάθε εργατικό δικαίωμα και κατάκτηση. Εκμεταλλευόμενοι οι βιομήχανοι και τα υπόλοιπα τμήματα του κεφαλαίου την απουσία αξιόλογων αντιδράσεων από τις ζαλισμένες, πανικόβλητες και παράλυτες από το φόβο μάζες των εργαζομένων, προσπαθούν να αλλάξουν ριζικά υπέρ τους τους κανόνες κατανομής του κοινωνικού πλούτου. Γνωρίζουν άλλωστε από ιστορική πείρα ότι η αδράνεια των εργαζομένων δεν θα διαρκέσει επ’ άπειρον και βιάζονται για να προλάβουν να αρπάξουν όσο το δυνατόν πιο πολλά όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αυταπατώνται νομίζοντας ότι έχουμε να κάνουμε απλώς με μια παροδική κρίση του εργατικού κινήματος, την οποία εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο προσωρινά και σε λίγο καιρό τα πράγματα θα επανέλθουν εκεί που ήταν. Η κατάσταση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όχι μόνο στη χώρα μας, είναι τραγικά πιο σοβαρή. Έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνική αντεπανάσταση που εξαπέλυσε το κεφάλαιο, φιλοδοξώντας να αλλάξει ριζικά τους κοινωνικούς συσχετισμούς στον καπιταλισμό του 21ου αιώνα. Η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» είχε μέχρι τώρα εκφραστεί στο πολιτικό και στο γεωπολιτικό επίπεδο. Από εδώ και πέρα όμως ο καπιταλισμός, αισθανόμενος παντοδύναμος απέναντι στους εργαζόμενους και μη απειλούμενος από τίποτα σε πολιτικό επίπεδο, δείχνει αποφασισμένος να κερδίσει και σε κοινωνικό επίπεδο αυτά που συνεπιφέρει ο θρίαμβός του επί των σοσιαλιστικών ιδεών. Χωρίς περιστροφές, φιλοδοξεί να ξαναγυρίσει τις εργασιακές σχέσεις στο... 19ο αιώνα! Δεν έχει καμιά αναστολή να δημοσιοποιήσει αυτές τις προθέσεις του, όπως φάνηκε και από το υπόμνημα - μανιφέστο που υπέβαλε στην κυβέρνηση ο ΣΕΒ. Σε άλλες εποχές θα έχει καεί η Ελλάδα. Σήμερα δεν έγινε ούτε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο οποίος όσο πιο παρασιτικός γίνεται από πλευράς παραγωγής τόσο πιο επιθετικός γίνεται από πλευράς θέσεων, ανακοίνωσε θριαμβευτικά τους όρους των νικητών: Κατάργηση του 8ώρου και μετατροπή του σε 10ωρο κατά την κρίση του αφεντικού, χωρίς καμιά υπερωριακή αμοιβή, χωρίς καν οποιαδήποτε αμοιβή, με απλή αφαίρεση αυτών των ωρών υπερωριακής απασχόλησης κάποια άλλη μέρα που θα θελήσει ο εργοδότης! Κατάργηση της σαββατιάτικης αργίας σε όποιους κλάδους ισχύει, δουλειά και το Σάββατο για όλους και ρεπό κάποια άλλη μέρα της εβδομάδας. Κατάργηση κάθε αγορανομικού ελέγχου, κάθε ορίου αισχροκέρδειας, κατάργηση ακόμη και της τυπικής υποχρέωσης των επιχειρήσεων να γνωστοποιούν τις αυξήσεις τιμών των προϊόντων τους στο υπουργείο, κατάργηση μέχρι και της δημοσίευσης των ισολογισμών τους! Κατάργηση κάθε φόρου ή τέλους επί του κεφαλαίου. Πλήρης ασυδοσία! Πλήρης και η συμπαιγνία με την κυβέρνηση Παπανδρέου - Τσοκάλογλου. «Πράξη ευθύνης και σημαντικής συνεισφοράς του ΣΕΒ(!)» χαρακτήρισε το επαίσχυντο υπόμνημα του ΣΕΒ ο θλιβερός υπουργός Ανάπτυξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, προσθέτοντας ότι είναι «πάρα πολύ χρήσιμο» στην κυβερνητική «προσπάθεια κατάρτισης ενός σχεδίου δράσης για το επιχειρηματικό περιβάλλον».
Η αποκάλυψη από το ΣΕΒ της μυστικής συμφωνίας με το διαβόητο πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλο για μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 12%, κάτι που ο τελευταίος αναγκάστηκε να διαψεύσει, αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο στόχος της «κοινωνικής αντεπανάστασης» του κεφαλαίου, με επικεφαλής τα πιο παρασιτικά και επιθετικά τμήματά του, είναι να ρίξει τους εργαζόμενους στον κοινωνικό Καιάδα.

Σωτηρία βασιζόμενη στο έλεος του κεφαλαίου δεν υπάρχει. Αν οι εργαζόμενοι δεν αντιδράσουν με κάθε μέσο, αποφασισμένοι να συγκρουστούν μέχρι θανάτου, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και το κεφάλαιο θα τους λιώσουν σαν τα σκουλίκια! Αυτή είναι η ωμή αλήθεια

Επιτρέπεται, (και ενθαρρύνεται), η -μη εμπορική- αναπαραγωγή των κειμένων του www.prin.gr με παράκληση να υπάρχει και μια αναφορά (link) στην πηγή 

---------------------------------------------------------------------------------------------------

ωραία μαθαμε και απο αυτόν τον κυριούλη το προβλημα, καμμια προταση για λύση και αλλαγή του παρατιθέμενους προβλήματος δεν δινει κι αυτός.... ολοι λόγια και μερος του συστήματος ειναι, λενε λένε λενε, προκειμένου να διατηρούν τον φόβο σε ολες τις κοινωνικές ομάδες ώστε το κεφάλαιο που και αυτός καταγγέλει να μπορει να χειρίζεται ακόμη πιο ευκολα τον κόσμο...

καλή η φιλολογία του καθενος αλλα χρειαζόμαστε λύσεις προτάσεις, τρόπους συνεργασίας και ΑΠανάπτυξης κοινωνικής ώστε να μπορέσουμε και να επιβιώσουμε και ίσως να αντισταθούμε στα οποια κεφαλαιακά σχεδια αναφερει αυτός ή οποιοσδήποτε άλλος...

το σκέφτομαι απο δω το σκεφτομαι απο κεί κι ολο σε τούτο καταλήγω σαν τρόπο δρασης αντίδρασης αντίστασης ή οπως αλλιώς μπορεί να το δεχθεί κανείς... : προτείνω λοιπόν, κι αν κανω λάθος ας με διορθώσει κάποιος, οργάνωση μεταξύ μας, ανταλλαγή πραγμάτων υπηρεσιών οπου και οσο περισσοτερο γίνεται.... να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε χρήματα και να καταναλώνουμε οσο το δυνατόν τα απαραίτητα ωστε το κεφάλαιο που μας φταιει να νιωσει αισθητά την απουσία μας...

το να φωνάζουμε και να τα σπάμε δεν βγαζει πουθενά, απλά εκτονώνεται η τυχόν οργή οταν μας προκαλούν με οτι μας λενε... μετά παλι σκυμμένοι και τρομοκρατημένοι περιμένουμε το επόμενο δελτίο ειδήσεων, περισσοτερο απο ποτέ χωμένοι στον καναπέ μας, μια και αυτός ο φόβος της επιβίωσης πλέον, μας μουδιάζει...και μας παραλύει.....

ηπιες τεχνολογίες, (γνώσεις παλιές που οι γιαγιάδες κι οι παππούδες μας κατείχαν αλλα εγκλωβίζοντας μας στα κελιά των πολεων αφήσαμε και ξεχάστηκαν - η φύση η πραγματική γεννήτοράς μας εχει τους τρόπους να μας θρέψει να μας γιατρέψει, να μας συντηρήσει να μας προστατεύσει, αρκεί να θυμηθούμε το πως, το τσιμέντο παλι οχι)  οικοτεχνίες ανταλλαγή προιόντων και υπηρεσιών παραγωγή τροφίμων σε ελεύθερους χωρους ακόμη και στις πυλωτές και τις ταράτσες, και μοιρασμα τους μεταξύ μας, κατι τελος παντων να μας βοηθήσει να αφησουμε τους εγωισμούς τις μονομανίες και τον ατομικισμό, να συνεργαστούμε και να δειξουμε σε όποιον μαχεται τον πολύ κόσμο, ολους εμάς, προκειμένου να κερδίσει με καθε τρόπο και χωρίς να νοιαζεται για το κόστος στις ζωές μας, οτι μπορούμε και χωρίς αυτούς οποιοι κι αν ειναι...


Όσο χρωματίζουμε κομματικά και στενά ιδεολογικά (δογματικά) τα πράγματα παραμένουμε χωρισμένοι κι αδύναμοι να κανουμε οτιδήποτε, το ιδιο και αν τα αντιμετωπίζουμε συντεχνιακά και κατά επαγγελματικό κλάδο...

ολη η κοινωνία πλήττεται απο οτι κι αν ειναι αυτό που κανουν αυτή τη στιγμή.... τα πολιτικά (ιδεολογικά ίσως) συστήματα εχουν υποταχθεί ίσως και συντριβεί, στο ευρύτερο συστημα της οικονομίας, φούσκα στη φουσκα θα σκασει και θα γεμίσουμε όχι μονο σκατά αλλά ίσως και θανατο και παιδικές ζωές, όχι εκείνες των αφρικανόπουλων που τοσα χρονια ξεχνάμε στην πεινα τους και στη φτωχια τους, παρασυρμένοι στην υπερκαταναλωτική μας μανία που τοσο ευκολα δεχθήκαμε, εγκλωβισμένοι σε πλαστικό και δανεικό χρήμα, αλλα των δικών μας παιδιών, των παιδιών που βρισκονται σε κοινωνίες Δυτικού τυπου.... Μην νομίσει κανείς οτι οι ζωές "των δυτικών "αρείων" εχουν μεγαλύτερη αξία απο εκείνη των αφρικανών στα ματια του οικονομικού συστήματος, μονάδες ειμαστε αριθμοί νούμερα, κι οταν δεν μπορούμε πλέον να ειμαστε χρήσιμοι ως καταναλωτές γινόμαστε πειραματόζωα σε ανίερα συχνά πυκνά πειράματα προκειμένου να αδειάσει χωρος για οσους θεωρούνται ισχυροί στο σύστημα αξιών που επιτρέψαμε κι εμεις να επικρατήσει.... 

οφείλουμε τοσο στους εαυτούς μας, οσο και στα παιδιά μας να συνεργαστούμε σε μια ευρεία βάση, χωρις οδηγούς και αρχηγούς, με γνωμωνα την ατομική μα και συλλογική επιβίωση, την βελτίωση των ετσι κι αλλιώς απάνθρωπων συνθηκών που επιβάλλονται απο τους "μεγάλους" τουτου του κόσμου.... με διαφορετικούς πλέον τρόπους, οχι αυτούς που τοσο μας βόλεψαν....

οφείλουμε να ξεβολευτούμε λίγο ή και πολύ, για να μπορέσουμε να ζήσουμε, κι αυτό δεν μπορεί να γινει υπό την σκέπη πολιτικών (τους δοκιμάσαμε αιώνες τώρα αυτούς - εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που τους δινουμε, κανουν οτι ειναι δυνατόν για την παρτη τους ξεχνώντας οτι διαχειρίζονται τύχες ανθρώπων και λαών) ούτε υπό την σκεπη άλλων ιδεολογιών ειτε πολιτικών ειτε θρησκευτικών.... όταν πνίγεσαι δεν κοιτάζεις να ειναι στο νουμερό σου το σωσίβιο που θα βρεις μπροστά σου, αλλα να πιαστείς απο οτιδήποτε βρεις να κρατηθείς ζωντανός στην επιφάνεια, στον αέρα...

Αυτό το οτιδήποτε ειναι το χερι του συνανθρώπου μας, του διπλανού μας, φτωχού ή πλούσιου (αν και ο τελευταίος θα την κανει για αλλο τοπο να νιωσει ασφαλής) οποτε αν δεν γινουμε ολοι μαζί ενας ανθρωπος σίγουρα θα χαθούμε στη δίνη του προβλήματος που αναφέρει ο κυριος Δελαστίκ και φλύαρα με περίσσεια ωψιμη φιλαλήθεια εχουν ολοι αρχίσει να μολογάνε...

ουφ τα ειπα και ξελάφρωσα.... ελπίζω μονον να βρω ενα χερι προθυμο, ή και πολλά, σε τουτη τη φοβισμένη και φθαρμένη κοινωνία να κρατήσω, να προχωρήσω να συνεχίσω να ζω, ανθρώπινα και χωρις αγωνίες φόβο και κίνδυνο.... ζητάω πολλά?  (Χριστίνα Σαββατιανού / 07-12-2010)