6 Δεκ 2012
Κι όμως θυμάμαι.... (για τον Αλέξη)
...... κι ομως θυμαμαι θυμαμαι πολλά ασήμαντα, πολλά ξεχασμένα, ή απαρατήρητα, και πονάω καθε μερα πονάω στις θυμησες αυτές.... και δεν ξερω πως να μαζεψω τη ψυχή που σκορπάει πανω σε χαμογελα και ζωές αδικοχαμένες, και σε προσωπα βασανιστικά σιωπηλά στεγνά απο ελπίδες κι ονειρα... θυμάμαι γαμώτο ολα τα θυμάμαι κι εκείνα ακομη που γινανε πριν απο εμενα, κι εκείνα που θα γίνουνε μετά.... μη με ρωτάς γιατί θυμάμαι....
Χριστίνα Σαββατιανού (6-12-2012)
κι ευτυχώς και τα παιδιά δεν ξεχνούν...
“Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξεχνούν.”
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....