μια στιγμή που θα ζουσα ολους τους πολέμους που σου στερησαν εσένα τα παιδικά σου χρόνια τη νιοτη και την δική σου ολάκερη τη ζωή, εκεινα ολα μαζεμένα που σου σπασανε τα κοκκαλα στο στερνο που σου χαραξαν τα πνευμόνια και σου ματωσαν τη ψυχή τοσο που να τα βρει ευκολα και προωρα ο καρκίνος που σε πηρε απο κοντά μου τοσο βιαστικά!
Τυχερή εισαι μανούλα που έφυγες τοτε τον Απρίλη του 2004 μεσα στη γλυκα της ανοιξης, τυχερή γιατί θα εφευγες απο τους πρωτους τωρα σε τουτους τους ακυρηχτους πολέμους που ήλθε η σειρά μου να ζήσω....
Μου λείπεις πολύ Μανούλα αλλά χαίρομαι που ησουν εσύ ο καλλιτέχνης της ζωής μου που σμιλεψες το χαρακτήρα μου που φουσκωσες τη ψυχή μου την εμαθες να υπαρχει και να νοιάζεται....
Μου λειπεις πολύ αλλά χαιρομαι που δεν εισαι εδώ σε τουτη τη κακιά τη μαύρη εποχή...
Στείλε μονάχα λίγη δυναμη παραπάνω μανούλα να αντέξω, να πολεμήσω, να λειάνω τις χαρακιές που τουτοι οι πόλεμοι χαράζουν στη ψυχή τη σκέψη και τη καρδιά μου...
Μανούλα μου λείπεις μα πάντα είσαι εδώ.... ποσο σε αγαπάω να ξερες....
(Χριστίνα Σαββατιανού 16-02-2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....