Απρίλης του 48 ή εκεί γύρω κάπου, ήταν και η Αλεξάνδρα μικρό κοριτσι τότε έπαιρνε στο κατόπι τα μπουλούκια των τσιγγάνων που πέρναγαν ...
13 Σεπ 2014
Θολούρες ..... 69
εγω δεν τους ακουω πια, κουραστηκα στο ψεμα,
χρωματα ηχοι φασαρία πολλή, ολα ακαταληπτα, ζωή πουθενά, απο το μηδέν
στο μηδέν σε χρόνο απειρο απροσδιόριστο.... δεν τους πιστεύω πια ποτέ
δεν τους πιστεψα, ουτε κι ελπίζω... απο το μηδέν στο μηδέν
σε χρόνο ατερμονο, όσο και ανύπαρκτο μαζί.... εγώ απλά υπαρχω σε μια
φυσαλίδα αναμονής, ανύπαρκτης ζωής, σε ενα κενό αισθήσεων, εκτος ισως
απο εκεινη του πονου, πονου στο σωμα στη ψυχή στο μυαλό.... δεν τους
ακουω δεν τους πιστευω δεν ελπιζω δεν περιμενω... ισως πλησιάζω πολύ σε
εκεινη την ποθητή ελευθερία ποιος ξερει!
οχι δεν μου το χες ξαναγραψει αλλά οντως ειναι ευλογία, οταν δεν προσδοκάς δεν απογοητευεσαι με οτι κι αν ελθει ακόμη και με τα δυσκολα, αντιθετα βρισκεις πιο ευκολα δυναμη να αντεχεις
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....
Ευλογημένος αυτός που δεν προσδοκά, δεν θα απογοητευτεί ποτέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒούδας και Χριστός!
Στο είχα ξαναγράψει;
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! (Α=Αληθινά)
οχι δεν μου το χες ξαναγραψει αλλά οντως ειναι ευλογία, οταν δεν προσδοκάς δεν απογοητευεσαι με οτι κι αν ελθει ακόμη και με τα δυσκολα, αντιθετα βρισκεις πιο ευκολα δυναμη να αντεχεις
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ωραιο
ΑπάντησηΔιαγραφή