Επειτα ηλθαν σωτήρες απο μακριά και φεραν τους εργολαβους, τα φρουτα, δεντρο το δεντρο χανονταν δεν απλωνες το χερι ψηλά να γευτεις ουτε χυμους ουτε μυρωδιές αγγιζανε τα ρουθουνια σου... τα φρουτα μπηκαν στα πορτοφόλια και φυγαν τοτε τα πολλα τα χελιδόνια, φυγαν κι οι κηποι και γινηκαν μπαλκόνια και δεν χωραγαν πια οι φωλιές ουτε τα χελιδόνια
Με τους σωτήρες αγκαζέ ηλθαν κι οι εμποροι, τα φρουτα γινήκαν λαικές, οι λαικές υπερκαταστηματα. τα φρουτα δεν μυρίζαν δεν σηκωνες τα ματια να ψαξεις για το ωριμο και το νοστιμο άλλαξε χρωμα η άνοιξη, και μυρωδιές ο αέρας, σκόνη παντού, εσκυψε το κεφαλι μας στο βαρος του μπαλκονιού, ερημωσε ο δρόμος απο φρούτα απο πουλιά ζουζουνια και παιδιά, κι ύστερα ηλθε η σιωπή, χαθηκε η καλημερα μαζί με τα φραγκόσυκα και τα μουρα και δεντρα φυτρωσαν παραξενα που ηλθαν κατι τρελλοι και τους φοράνε φορεσιές απο κλωστες πλεγμενες, διπλα απο αστεγους που φρουτα ακόμη εχουν στα ονειρά τους διπλα απο ημιθανεις που ψαχνουν ακόμη ουρανό.... καποτε ναι ημουνα παιδί ευτυχώς.... καποτε? τωρα? δε ξερω θα ρωτήσω τον εμπορα που ειναι στο εδρανο ίσως να ξερει να μου πει....
(Χριστίνα Σαββατιανού 30-08-2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....