επιταγές, ισχύς, θέση, τάξις, επιροή.... όλα γινήκαν ανώριμες εικόνες σε μια μισοτελειωμένη ζωγραφιά... ορνιθοσκαλίσματα σε σβηστό ουρανό, σε αξημέρωτη νύχτα...
Της νιότης το σαράκι μόνο έμεινε στο νου να σιγοτρώει το χρόνο... αργά σταθερά, εκεί, να αντιστέκεται, να ερωτεύεται να ταξιδεύει με ενα άγγιγμα, με ενός χεριου την ανάσα τη δροσερή... να απαιτεί να υπάρξει, να παλεύει κάθε τώρα...
το μάχεται από αντίπερα, το ερπετό της ωριμότης, και του κλείνει τα μάτια με σκοτεινά πρέπει με οχι και με διότι, με τι και με γιατί... μια ανάσα μακριά εσύ, και παρακολουθείς αδιάφορα, ούτε εκεί ούτε εδώ...
ποιος άραγε θα βγει νικητής?
Χριστίνα Σαββατιανού / 2002
==============
Δωσε μου λίγες λέξεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....