Κοιτάς με λαγνεία, τις άδεις λέξεις, ψάνχεις λαίμαργα χέρια να σου γεμίσουν στιγμές ανημπόριας στης οθόνης το κελί...
Γλυκειά μου... σε θέλω... σκαλίζουν τα δάχτυλα, έπειτα περιμένεις άπληστα την επόμενη γραμμή, και ξεχνάς μια στιγμή... της μοναξιάς σου τη φυλακή, της ασχήμιας σου την αλυσίδα... πετάς, απατημένος πλανεμένος απ το ανώνυμο, το βουβό, το άοσμο, ερωτεύεσαι το δήθεν, εκείνο που κρύβεται πίσω από λέξεις από αδιάκριτα μάτια... που τρυπάνε με φθονερούς πόθους μικρές στιγμές σου... εκείνο που ονειρεύεσαι, που ποτέ δεν είχες, εκείνο που μόνο εσύ ποθείς να έχεις... εσύ, τι είσαι εκείνη τη στιγμή;
Οκνός γίνεσαι, δεν ζεις, απλά περιμένεις, λέξεις χίλιες, ποια κουβαλάει υποσχέσεις; την κυνηγάς την περιμένεις, σαν μαθητούδι τον πρώτο του έρωτα, ποια κουβαλάει λάγνες στιγμές; να σου γεμίσει το κενό στο διπλανό μαξιλάρι... άπληστος γίνεσαι τις θέλεις όλες, παίζεις γελάς, θαρρείς σε βλέπουν και φτιάχνεσαι...
Με ιδιοτελή υπεροψία εκμεταλλεύεσαι τα κενά τους, τις δυστυχισμένες ώρες της οικογενειακής τραγωδίας τους, τις πλανεύεις με λαιμαργία... τις θέλεις όλες, επιβεβαιώνεις του κενού σου την φωνή, το κάνεις ογκώδες υπερτροφικό, με κάθε γράμμα, με κάθε πλήκτρο που χτυπάς...
Σκορπίζεις όλα κείνα που ποθούν χωρίς φειδώ, παραμυθιάζεις μάτια διψασμένα, μάτια κουρασμένα απ της καθημερινότητας τις δίνες, από ανύπαρκτες σχέσεις και υποταγές, φτιάχνεις όνειρα σε γυναικεία μάτια σε γυναικείες ψυχές... και που ξέρεις μπορεί και να πηδήξεις και καμμιά... αν αξίζει τον κόπο...
Το ψέμμα δεν το βλέπεις, σε παρασύρει η λαγνεία τους οι ερεθισμένες τους λέξεις σε τραβούν σαν τη μύγα στα σκατά... και βουτάς, βουτάς ξανά και ξανά, θυσιάζοντας ώρες στιγμές πολύτιμες.... Στερείσαι μάτια χέρια κορμι και φυλακίζεις του πόθου σου το αγλάισμα σε γυάλινο κουτί... που είναι όλες αυτές;
Την άλλη μέρα στη δουλειά καμαρώνεις στους φίλους, πήδηξα!
Στάσου μια στιγμή, σκέψου... που πήδηξες? τι πήδηξες?
Δες με πόσο φθόνο σου κλέβουν το δικαίωμα να χεις κορμί, με πόση απληστία σου στερούν τις ώρες του φλερτ της γνωριμίας, κλέβουν αδιάκριτα τους πόθους σου τα όνειρά σου τους χυμούς σου, το σπέρμα σου, το βάζουν σε πλήκτρα πάνω σε μια εικόνα κλεμμένη από τσοντοπεριοδικό, και σε κείνη την ηλίθια ονειρική κατάσταση που φτιάχνουν οι λέξεις τους...
Και στην κορύφωσή σου μόνο η σιωπή και μια γραμμή πάνω στο γυαλί βλέπου, μπανιστήρι ανίερο, ντροπιαστικό.... σε λέξεις σε πόθους, ανύπαρκτους φορτωμένους σε πίξελς που φθονερά χάνονται σε ανύπαρκτο σύμπαν, σε γραμμές οπτικές ίνες και μετά.... μετά είμαστε εμείς.... βυθίζεσαι σε λήθης ύπνο, με τα πλήκτρα αγκαλιά και μια ψευδαίσθηση λάγνα οκνηρή.... κι εκεί που η οθόνη σβήνει, αρχίζει η δική μας η ζωή...
Πόσο οδυνηρή η φυλακή σου, πόσο λιγόψυχη η παράδοσή σου, πόσο βολεμένη η φαντασία σου, πόσο τεμπέλικη η φύση σου... Βγες απ το γυαλί, δες της μέρας τους χυμούς να σου χαμογελούν λάγνα, εκεί έξω από το κουτί σου είμαστε εμείς... ζούμε....
Χριστίνα Σαββατιανού/ 24-02-2007
http://paraxenies.blogspot.com/2007/02/blog-post_21.html
Μάνα, είναι αυτό με τις λέξεις? Το αποθηκεύω στο usb να το διαβάσω σπί με την ησυχία μου. Κι αυριο θα έχεις το σχόλιο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου
Μα που ήσουν αυτές τις μέρες!
Μας έλειψες!
οοοχι δεν είναι αυτό με τις λέξεις, αυτές ετοιμάζονται, αυτό είναι πιο παλιό λίγο ΄;)
ΑπάντησηΔιαγραφήεν μου είναι εύκολος ο σχολιασμός στο ποιητικό αυτό κείμενο... Ελικρινά με μάγεψε, με "βύθισε σε λήθη" όπως λες καθώ το διάβαζα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνα, τι εννοείς "οι λέξεις σου ψήνονται"?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό το κείμενο μου θύμισε έναν παλιό γνώριμο εαυτό
γιόκα μου εννοώ ότι το κείμενο με τις λέξεις που μου άφησες ετοιμάζεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπητέ Ροϊδη, πολύ χάρηκα που σας είδα από τα μέρη μου... και ομολογώ κολακεύτηκα με τη θετική σας ανταπόκριση στο κείμενό μου αυτό...
ίσως το σενιάρω λίγο, γιατί ξαναδιαβάζοντάς το βρήκα ορισμένα σημεία που μπορούν να βελτιωθούν...
με τιμά και μου δίνει χαρά να γνωρίζω ότι ρίχνετε ματιές και από την ταπεινή μου γωνίτσα :)
ευχαριστώ
Γεμάτο από την εμπειρία του γυαλιού. Σκληρή πραγματικότητα και φαντασίωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαστούκι με ποιητική αφή. Μπράβο Χριστίνα.
merikes fores diabazo kati pu mu aresei alla den xerw ti sxolio n' afisw.
ΑπάντησηΔιαγραφήopote afinw ena smiley
;-)
........ωραια ....!χεχεχεχεεεεε!
ΑπάντησηΔιαγραφήμια απ'αυτα ...και οταν λέω ...ξέρω τι λέω....!
να εισαι παντα καλα και να στολίζεις.......!
Ψιτ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι «παραξενιές» σου, εξελίσσονται με τρόπο ραγδαίο (ποιοτικά και καλλιτεχνικά).
Σε διάβασα, μετά από καιρό και σχεδόν εκστασιάστηκα.
Το μόνο που δεν εξέλιξες μέχρι τώρα, από όσα χρόνια σε συναντώ –αραιά- εδώ μέσα, σε τούτα τα ηλεκτρονικά καταγώγια που –κατά καιρούς- θυμίζουν παρηκμασμένα τούρκικα Xαμάμ, είναι η υπέρμετρη έως βλακώδης σεμνότητά σου.
Πάψε τη λοιπόν, γιατί θα σου την πάψω εγώ και ας μην τα έχω καταφέρει μέχρι τώρα!
Όποιος σου γράφει δυό καλά λόγια, δεν έχει «φιλική υποχρέωση» να το κάνει, ούτε …σε αγαπάει απαραίτητα. Αγαπάει αυτό που έγραψες, ανόητη!
Πάρε παράδειγμα την περίπτωσή μου. Και εγώ αγάπησα πολύ το κείμενό σου, αλλά αυτομάτως μίσησα εσένα …που το έγραψες!
Από σήμερα θα με βλέπεις λοιπόν μπροστά σου.
Με αυτόν τον τρόπο σκέπτομαι να σε τιμωρήσω. Τι λες;
xoooooooxoxoxoxo τέτοιες τιμωρίες με χαρά τις δέχομαι αγαπημένε φίλε.... και μακάρι να μισούν με τον τρόπο τον δικό σου περισσότεροι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήανυπομονώ να σε βρίσκω μπροστά μου στα ηλεκτρονικά χαμάμ, και σε κάθε είδους καταγώγιο, γιατί όπως γνωρίζεις υπήρξες ο μέντοράς μου σε "παραξενιές" και μη... τουλάχιστον σε δαύτες των λέξεων...
χωρίς τη δική σου προτροπή και το δικό σου θράσσος αμφιβάλω εάν θα ξεπέρναγα ποτέ το ροδαλό και το γκριζούλι που η βλακώδης (καλά την είπες) σεμνότητά μου (ας όψεται η Ελληνική Παιδεία - το σχολείο ε - όχι εν γέννει λολ) επέβαλε συχνά...
τώρα αρέσκομαι όλο και πιο συχνά στο κίτρινο χοχοχοχ
αντε ντε μπας και αγλαϊστούνε τα ματάκια μου λίγο... ειλικρινά ευτυχής να χω τέτοια στοιχειά στο πλάι μου... και ρίχνω το γάντι για κονταροχτυπήματα - έτσι να θυμηθούμε τα παλιά...
σμουατς... πολύ χαρά μου δωσες εεεε
Herrina μου ειλικρινά ευχαριστώ, ξέρω ότι το μπράβο σου δεν είναι απλά ειπωμένο, αλλά αυστηρά και χωρίς περιττές αγάπες και χάρες... ξέρεις ότι ανέκαθεν υπολόγιζα ιδιαίτερα τη γνώμη σου για τα γραφόμενά μου... και όταν επιτυγχάνω μια θετική σου ανταπόκριση νιώθω καλά και σίγουρη ότι δεν βαδίζω σε πολύ στραβό μονοπάτι :):):):):)
NAK φιλαράκι μου, πάρε παραδείγματα πως να μου τα χώνεις άλλη φορά λολ σφαλιάρες θέλω για να πάρω μπροστά όχι απαλά σπρωξιματάκια, παρά το μικρόν του μεγέθους μου μόνο έτσι παίρνω φόρα καλέ δεν το κατάλαβες ακόμη τι πεισματάρικο μουλάρι είμαι? κι ανάποδος άνθρωπος πολύ λολ
ευχαριστώ πάντως όλους που με συντροφεύετε σε τούτες τις μικρές παράξενες περιπλανήσεις μου... είναι σημαντικό για μένα φίλοι νέοι και παλιοί να μου κάνουν συντροφιά σε τούτη τη γωνίτσα
keimgreek και μόνο που σε βλέπω να τριγυρίζεις εδώ πέρα ξαφνιάζομαι ευχάριστα... και ψηλώνω και κανα δυο ποντάκια χεχε να σαι καλά παληκάρι :):):
ΑπάντησηΔιαγραφή