AMBER ALERT !!! - Εξαφάνιση ανηλίκου

Amber Alert Hellas

Εθνικό Συντονιστικό Πρόγραμμα έγκαιρης και έγκυρης ειδοποίησης των πολιτών

σε περιστατικά εξαφάνισης / απαγωγής ανηλίκων.





========================================

Τι να κάνουμε εάν το παιδί μας εξαφανιστεί... μεταφέρω από την ιστοσελίδα του Χαμόγελου του Παιδιού

ΕΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΧΑΘΕΙ


- Μην πανικοβληθείτε. Η πλειοψηφία των παιδιών βρίσκεται άμεσα. Εάν το παιδί σας είναι μικρό σε ηλικία και χαθεί μέσα στο σπίτι, ψάξτε το σπίτι πολύ προσεχτικά.
ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΦΤΟΥΝ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΠΙΘΑΝΑ ΜΕΡΗ.



Απίθανα μέρη που έχουν βρεθεί παιδιά:

- μέσα σε ψυγεία

- μέσα σε ντουλάπες / ντουλάπια
- κάτω από έπιπλα
- κάτω από σωρό άπλυτων

- μέσα σε παλιά μπαούλα

- μέσα στο αυτοκίνητο

- στο μπάνιο

- σε αποθηκευτικούς χώρους



Αν συνεχίσετε να μην βρίσκετε το παιδί καλέστε το 100 ή πηγαίνετε στο Αστυνομικό τμήμα της περιοχής σας για να κάνετε δήλωση εξαφάνισης. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΔΗΛΩΣΗ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. Δώστε στην αστυνομία όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Απαραίτητα πάρτε μαζί σας μια πρόσφατη φωτογραφία του παιδιού. Προσέξτε να είναι κοντινή και καθαρή.


ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ:

1. - ηλικία παιδιού
2. - μέρα και ώρα εξαφάνισης
3. - πότε και πού είδατε το παιδί τελευταία φορά
4. - Δώστε λεπτομερή περιγραφή του παιδιού (χρώμα μαλλιών, χρώμα ματιών, ύψος, βάρος, ρούχα που φορούσε την μέρα της εξαφάνισης, ειδικά χαρακτηριστικά όπως ελιές, σημάδια, ουλές κτλ.)
5. - Πείτε σε ποιο σχολείο φοιτά
6. - Δώστε τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου αν έχει
7. - Δώστε τηλέφωνα και διευθύνσεις φίλων του παιδιού και συγγενών που εμπιστεύεται. Κάντε το ακόμα και αν έχετε ελέγξει τα παραπάνω άτομα από μόνοι σας.
8. - Πείτε ακριβώς τι συνέβη πριν την εξαφάνιση. Η παραμικρή λεπτομέρεια μπορεί να είναι σημαντική ενώ θα πρέπει να είστε ειλικρινείς ακόμα και για ευαίσθητα οικογενειακά σας θέματα.



Καλέστε το Χαμόγελο του Παιδιού στη γραμμή SOS 1056 και ενημερώστε μας για την εξαφάνιση. Θα σας ζητηθούν οι ίδιες πληροφορίες που δώσατε στην αστυνομία, φωτογραφία του παιδιού και θα υπογράψετε υπεύθυνη δήλωση για να ξεκινήσει άμεση κινητοποίηση.



ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ:

* Δημιουργία και διανομή φωτογραφιών στα περιπολικά όλης της χώρας

* Δημιουργία και διανομή αφισών σε αστυνομικά τμήματα, αεροδρόμια, λεωφορεία, μετρό, λιμεναρχεία, ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, τελωνιακούς σταθμούς.

* Η Γραμμή SOS 1056 δέχεται επεξεργάζεται και αξιολογεί πληροφορίες, ανώνυμες ή επώνυμες, σχετικά με εξαφανίσεις, οι οποίες ερευνώνται σε συνεργασία με την αστυνομία.

* Προβολή της εξαφάνισης στο site του Συλλόγου και στο site του National Center of missing and exploited children.

* Συνεργασία με ΜΜΕ

* Συνεργασία με αστυνομία

* Συνεργασία με εισαγγελείς ανηλίκων

* Συνεργασία με φορείς και ΜΚΟ του εξωτερικού
* Ψυχολογική υποστήριξη στην οικογένεια και στο παιδί όταν βρεθεί



Τα παραπάνω εμπίπτουν και σε περιπτώσεις απαγωγής και γονικής αρπαγής.

Για περιπτώσεις γονικής αρπαγής θα πρέπει να έχετε αντίγραφο δικαστικής απόφασης με την οποία έχετε οριστεί νόμιμος κηδεμόνας του παιδιού και διαθέτετε την γονική μέριμνα.


Για τα παιδιά που φεύγουν από το σπίτι



Οι πρόσφατες έρευνες καθώς και η καθημερινή επικαιρότητα παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση στον αριθμό των παιδιών που φεύγουν από το σπίτι τους με τη θέλησή τους κάθε χρόνο. Τα παιδιά είναι σε προεφηβική ηλικία ή σε εφηβεία, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό. Τα περισσότερα από αυτά επιστρέφουν σπίτι μετά από λίγες ώρες ή μια – δυο μέρες, κάποια – λίγα ευτυχώς - όμως εξαφανίζονται και η τύχη τους αγνοείται.



Τα παιδιά περιφέρονται άσκοπα, ή βρίσκουν καταφύγιο σε χώρους που συχνάζουν συνομήλικοι ή μεγαλύτεροί τους π.χ. internet café ή τέλος καταφεύγουν σε φιλικά ή και συγγενικά σπίτια.



Τι κάνει, όμως, ένα παιδί να φύγει από το σπίτι; Η φυγή είναι μια ακραία έκφραση αντίδρασης του παιδιού στη γενικότερη πίεση που εισπράττει τόσο από την οικογένειά του όσο και από το σχολείο, από την πλευρά δηλαδή των ενηλίκων. Νιώθοντας, λοιπόν ότι αδικείται, ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει, ότι όλοι έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από αυτόν, ο έφηβος ανοίγει την πόρτα και φεύγει από το σπίτι προκαλώντας τους ενήλικες και τιμωρώντας τους μέσα από την ανησυχία που τους δημιουργεί. Η φυγή, δηλαδή, χρησιμεύει ως όπλο για εκδίκηση για όσα το παιδί αισθάνεται ότι έχει υποστεί από τους μεγάλους.



Βέβαια, αυτό που υποδηλώνει η φυγή είναι αδυναμία διαλόγου και επικοινωνίας και από τις δύο πλευρές καθώς και κενά στη σχέση που δημιουργήθηκαν με το πέρασμα του χρόνου και δεν γεφυρώθηκαν.



Οι γονείς, λοιπόν, θα πρέπει να δομήσουν εξαρχής, από την πρώτη παιδική ηλικία έναν δίαυλο επικοινωνιακό με τα παιδιά τους μέσα από τη συζήτηση και τα επιχειρήματα που θα αναπτύσσουν για να εδραιώσουν την άποψή τους αλλά και με την παρότρυνση προς τα παιδιά τους να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Θα πρέπει να ακούμε προσεκτικά όσα μας λένε και όταν οι απόψεις τους και οι επιθυμίες τους είναι μέσα στα πλαίσια του λογικού και του εφικτού, να κάνουμε δεκτά τα αιτήματά τους. Το παιδί πρέπει να νιώθει ότι ο γονιός δεν μιλάει μόνο αλλά και ακούει, δεν επιβάλλει συνεχώς αλλά και αποδέχεται, δεν αρνείται πάντα αλλά και υποχωρεί μερικές φορές.



Ο σεβασμός πρέπει να είναι αμφίδρομος, πρέπει να σεβόμαστε κι εμείς το παιδί όπως θέλουμε και πρέπει να μας σέβεται εκείνο. Σε κάθε κρίση και ένταση, πρέπει να επιστρατεύουμε την υπομονή μας και με κατανόηση, αγάπη και επιχειρήματα να προσπαθούμε να επιλύνουμε το πρόβλημα, διδάσκοντας το παιδί ότι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να ξεπερνά τις κρίσεις και να λύνει το πρόβλημα.



Ο έφηβος θα πρέπει να είναι ενήμερος για τους κινδύνους που τον απειλούν σήμερα, χωρίς, όμως, υπερβολές και υπερμεγενθύνσεις γιατί χάνει την εμπιστοσύνη του στους ενήλικες και την κοινωνία συνολικά, αποκτά απαισιόδοξη και μηδενιστική αντίληψη ενώ συγχρόνως υπεραπλουστεύει τους κινδύνους και τους θεωρεί φανταστικούς και υπερβολικούς. Θα πρέπει, επίσης, να κατανοήσει ότι η φυγή μεγαλώνει το πρόβλημα που ήδη υπάρχει και δεν το λύνει, ενώ δημιουργεί πολύ μεγαλύτερα προβλήματα στο παρόν και το μέλλον του. Όταν κάτι δεν πάει καλά, ο μόνος δρόμος είναι ο διάλογος, η κατάθεση απόψεων και συναισθημάτων, η επιχειρηματολογία και κυρίως η αναγνώριση κι από τις δύο πλευρές, γονιών και παιδιών, ότι ο μόνος στόχος είναι το καλό του παιδιού τώρα και πάντα, και το μοναδικό κίνητρο είναι η αγάπη και το ενδιαφέρον.



Ξεκινώντας από αυτό το σημείο και κρατώντας το συνέχεια στο μυαλό μας, μικροί και μεγάλοι καθόμαστε στο τραπέζι και συζητούμε κρατώντας την πόρτα κλειστή στους κινδύνους και τις απειλές καθώς και στη ρήξη ανάμεσά μας.