Ευχαριστώ τον κύριο Κύρη για την άδεια αναδημοσίευσης του άρθρου του...
Ουστ, αχάριστοι κοπρίτες...
3 Ιουνίου 2008, 12:07
Γιάννης Κύρης
Γιατί, τα πιό όμορφα σημεία του πλανήτη είναι τα παρθένα τοπία που δεν έχει πατήσει πόδι ανθρώπου;
Γιατί, όλοι μας ανεξαιρέτως, βρίσκουμε ηρεμία και γαλήνη όταν είμαστε στη φύση μακριά από τις πόλεις;
Αν καλέσεις κάποιον σπίτι σου και στο κάνει λίμπα δεν θα τον διώξεις με τις κλωτσιές; Αν η Γη είχε φωνή δεν θα μας φώναζε: «ΟΥΣΤ αχάριστοι κοπρίτες»;
Ενας φανταστικός ιστορικός του μέλλοντος (εξωγήινος μάλλον) τί καλό θα κατέγραφε γιά το πέρασμα του ευφυούς ανθρώπινου είδους από τον πλανήτη γη;
Τί με κάνει να πιστεύω πως αν ο άνθρωπος είχε ακόμα μυαλό πιθήκου, η γη θα ήταν ένας παράδεισος;
Μακάρι νάξερα την προέλευσή μας, αλλά δεν μοιάζει να είναι προέκταση της φύσης.
Ματαιοδοξία, κακία, φθόνος, ζήλια, ψέμα, υποκρισία, προδοσία, δόλος. Υπάρχει τίποτε απ’ όλα αυτά στο ζωικό βασίλειο;
Συχνά, περιαυτολογώντας, καμαρώνουμε γιά τα κατορθώματα του ανθρώπου ανά τους αιώνες. Πολιτισμοί, αυτοκρατορίες, τέχνες, εφευρέσεις, φιλοσοφίες, εξερευνήσεις στη γη και στο διάστημα και τόσα άλλα που με μορφή βιβλίων ή ντοκυμαντέρ μας γεμίζουν καμάρι και λέμε: Γιά δες τί έχει καταφέρει ο άνθρωπος!!!
Ναι, σίγουρα έχει κάνει πάρα πάρα πολλά, ....αλλά με ποιό κόστος;
Μήπως έχει ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια του στην προσπάθειά του να «κατακτήσει» τα πάντα; Μήπως η φόρα που έχει πάρει οδηγεί τον ίδιο και τη ολόκληρη τη ζωντανή γη σε μη αναστρέψιμη θανατηφόρα πορεία;
Κάτι σαν καρκίνος που εξαπλώνεται παντού. Οπου πατήσει το πόδι του ο λεβέντης, πάει μας τελείωσε η φύση. Της τρώει τα σωθικά γιά εξεύρεση πόρων ενέργειας, την τσιμεντοποιεί, την μολύνει. Ο σημερινός μεταλλαγμένος μάγκας εξολοθρεύει γιά πλάκα ό,τι ζώο κινείται ,όχι απαραίτητα γιά να τραφεί όπως ο αγνός κυνηγός πρόγονός του. Η γη του ανήκει. Το λέει και η θρησκεία του, είναι το εκλεκτό είδος. Ολα είναι γιά την πάρτη του. Η φύση πρέπει να υποκλιθεί στο μεγαλείο του.
Επρεπε να παραμείνει πίθηκος. Αν ήμουν Θεός θα είχα μετανιώσει που χάρισα μυαλό στον άνθρωπο για να μου κάνει μπάχαλο το υπόλοιπο δημιούργημα μου. Αντίθετα θεωρώ πως διαθέτουμε την κατώτερη νοημοσύνη του πλανήτη, αν κρίνω εκ του αποτελέσματος. Δυστυχία, πείνα, θάνατος, βασανιστήρια, μόλυνση, αρρώστιες, καταπίεση, απόγνωση, μιζέρια είναι η καθημερινότητα της πλειοψηφίας του παγκόσμιου πληθυσμού. Το «υπέροχο ανθρώπινο μυαλό μας» έχει φυλακίσει την ειρήνη, την αγάπη και την αρετή μεσ’ τις εγκυκλοπαίδειες σαν καθαρά θεωρητικές έννοιες. Απουσιάζουν από την καθημερινότητά και τους στόχους του. Ο πόλεμος είναι πιό κερδοφόρος!!!
Το bug (γιά να χρησιμοποιήσω έναν όρο software) του ανθρώπινου μυαλού, κάτι που δεν υπάρχει στα ζώα, είναι πως ο άνθρωπος ξέρει απ’την αρχή πως μιά μέρα θα πεθάνει. Αυτό τον κάνει άπληστο και ματαιόδοξο. Mε το παραμύθι της μετά θάνατον ζωής επινόησε θρησκείες γιά να τιθασσεύσει και να μαντρώσει φοβισμένες μάζες. Οι θρησκείες γέννησαν οπαδούς άρα έχθρες, και οι έχθρες πολέμους, και όταν αρχίσει το κακό.... χέστα. Εδώ ένας φόνος γίνεται και αρχίζει μιά βεντέτα!
Η λογική, το μόνο ίσως θετικό χάρισμα του ανθρώπου, μοιάζει ανίσχυρη να αποτρέψει την αυτοκτονική του πορεία.
'Οσοι φωτισμένοι ανά τους αιώνες τόλμησαν να αρθρώσουν σοφό λόγο αγάπης και αρετής, .....όλοι στου κουφού την πόρτα όπως αποδείχτηκε. Ναι μεν έμειναν στην ιστορία, μπήκαν στα σχολικά βιβλία, και όλοι τους θαυμάζουμε αλλά τα μηνύματά τους δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Εγώ λέω πως ο πλανήτης θα τη γλυτώσει μόνο αν εκλείψει ο άνθρωπος και πέστε με απαισιόδοξο και μισάνθρωπο.
Και αν ακόμη καταφέρει κάποτε, γιά να σώσει το τομάρι του, να αποικήσει σε άλλους πλανήτες, αλλοίμονο στους πλανήτες. Θα τους ξεσκίσει κι αυτούς. Εκτός αν εκεί συναντήσει κάποιο «ανώτερο» είδος που σέβεται το χώμα που πατάει και διδαχτεί πραγματικό πολιτισμό. Εναν πολιτισμό που να στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό ΟΛΩΝ των συμπολιτών μιάς παγκόσμιας πολιτείας.
Τα τελευταία χρόνια ακούω τη λέξη «πολιτισμός» και φρικάρω. Πολιτισμός γιά κάποιους είναι η παγκοσμιοποίηση, η καλοπέραση, η παραλιακή, οι βιτρίνες, οι LCD τηλεοράσεις, τα Spa, τα γκατζετάκια, οι σιλικόνες και το Μέγαρο.
Λένε πως αν μία γάτα βρεθεί στο δρόμο την ώρα που έρχεται κατά πάνω της ένα αυτοκίνητο, αργεί να αντιδράσει και σκοτώνεται γιατί δεν είναι καταγραμμένος στο DNA της και στα ένστικτά της ο κίνδυνος του αυτοκινήτου. Βλέπεις, στα χιλιάδες χρόνια της εξέλιξης της, το αυτοκίνητο σαν εχθρός είναι πολύ φρεσκογραμμένη εντολή. 'Ασε που το αυτοκίνητο δεν ανήκει στη φύση από όπου προέρχονται οι παραδοσιακοί κίνδυνοι γιά κάθε ζώο. Για να γεννηθεί ένα ένστικτο χρειάζεται μεγάλο βάθος χρόνου.
Πόσες φορές δεν έχουμε δει ένα σκύλο να κοιμάται στη μέση του δρόμου.
Το ίδιο ελαφρυντικό δίνω και στον άνθρωπο. Στα χιλιάδες χρόνια της εξέλιξής του δεν υπήρχε εγγραφή κινδύνου στο DNA του γιά τη μόλυνση και την καταστροφή του πλανήτη. 'Ετσι δικαιολογείται που δεν χαμπαριάζει και συνεχίζει χαζοχαρούμενος να τρέχει στο γκρεμό. Οι τραγικές επιπτώσεις της ευημερίας και κυριαρχίας (απόβλητα, πυρηνικά όπλα, ατμοσφαιρική ρύπανση) είναι πολύ πιό πρόσφατες κι από το παράδειγμα του αυτοκινήτου με τη γάτα. 'Αρα ενστικτωδώς δεν φοβάται.
Αυτή η ερμηνεία τον απαλλάσσει από την αδράνειά του; Οχι βέβαια. Ο άνθρωπος δεν έχει μόνο ένστικτο. Διαθέτει και νοημοσύνη. Το θέμα είναι: θα προλάβει να τη χρησιμοποιήσει; Κομμάτι δύσκολο. Γιά την ώρα, οι δεξαμενές των κοφτερων μυαλών των κουμανταδόρων της ανθρωπότητας αναλώνονται στην εξεύρεση τρόπων κερδοφορίας και κυριαρχίας έναντι των πολλών δυστυχισμένων που στην αγωνία τους γιά επιβίωση δεν έχουν την πολυτέλεια και το χρόνο να σκεφτούν οικολογικά. 'Ενας πεινασμένος λογικό είναι πρώτα να γεμίσει το στομάχι του και μετά να αγωνιά για το περιβάλλον, γιά να μην πω πως και να σκοτώσει γιά να φάει είναι «σεβαστό». 'Ενστικτο επιβίωσης.
Επειδή λοιπόν η θεραπεία της αρρώστιας του πλανήτη εξαρτάται από τους λίγους χορτασμένους αποφασίζοντες προνομιούχους, δεν βλέπω φως στον ορίζοντα.
Θυμάμαι τις πυρκαγιές του 2007 και θέλω να βρίσω πολύ άσχημα αλλά σέβομαι το χώρο που με φιλοξενεί. Οταν παρακολουθούσα στην τηλεόραση το ολοκαύτωμα των δασών και των ζώων είχα αγανακτήσει τόσο πολύ που θα μπορούσα πολύ εύκολα να γίνω ισοβίτης. Με μιά καραμπίνα, να κρυφτώ σε ένα δάσος και να πυροβολώ στον κώλο όποιο κάθαρμα έβλεπα να βάζει φωτιά. Να βγάζει τα σκάγια ένα-ένα με τσιμπιδάκι και να μετανοιώνει γιά τη μαλακία του. Δεν τό’κανα γιατί είμαι και γω ένας χέστης του καναπέ. Ειλικρινά απορώ που δεν τόκανε κάποιος άλλος.
Ρομαντικές εξαιρέσεις στον κανόνα πάντα υπάρχουν. Βγάζω το καπέλο στους ενεργούς πολίτες (κάποιοι ανόητοι τους θεωρούν από γραφικούς μέχρι ύποπτους) που αφιερώνουν τη ζωή τους στη διάσωση ζωϊκών ειδών που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από την ανθρώπινη επεκτατική μανία σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Οι οικολόγοι άργησαν λίγο και δεν πρόλαβαν να γλυτώσουν ένα σπάνιο ...«ζωικό είδος» τους ινδιάνους από τα νύχια του σύγχρονου «πολιτισμένου» ανθρώπου. Ασε και τις άπειρες γενοκτονίες...
Τελικά, κάνοντας ταμείο, αναρωτιέμαι:
Μήπως οι «γραφικοί» οικολόγοι πρέπει άμεσα να αναθεωρήσουν και να επεκτείνουν τους στόχους τους περιλαμβάνοντας και το προς διάσωσην «ανθρώπινο είδος»;
Στο κλείσιμο της αυλαίας, όταν στην τελική κατηφόρα θα σπάσουν όλα τα φρένα και το «εκλεκτό είδος» θα πέφτει με φόρα να πνιγεί στα ίδια του τα σκατά, ποιά καρέτα-καρέτα και ποιός μονάχους-μονάχους;
Τον μαλάκα-μαλάκα ποιός θα τον σώσει;
Γιάννης Κύρης / Δημιουργός Διαφημιστικής Μουσικής & Πολυμέσων WebSite: http://www.kyris.gr/ e-mail: kyris@kyris.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφησέ μου μια λέξη, για κουβέντα, για διαφωνία, για ενημέρωση, ή άφησε μου πολλές, ασχετες, για να ξανοίξει η σκέψη μαζί τους... κι ίσως ολα αυτά συναντηθούν εκεί στις άκρες και στα χαρακώματα της ζωής....